Na een (halve) dag regen volgt er mist in de ochtend, dat hebben we zolangzamerhand wel geleerd hier. Zo ook vanochtend, al had de zon er deze keer geen enkele moeite mee om de wolken te verjagen. Het was voor iedereen best een slechte nacht geweest, vooral dankzij Kilian die maar niet kon doorslapen. Gezien het feit dat we gisteren een tweede ondertandje zagen doorkomen hebben we wel een vermoeden wat de oorzaak was, maar leuk is anders. Na een rustige start besloten we om een bezoek te gaan brengen aan de Grotte du Roc Cazelle, dit dankzij een tip van onze buren die er al eens waren geweest. De lokatie was gelegen in de vallei van de Vezérè, bijna drie kwartier rijden vanaf de camping. Voordeel van zulke ritten is dat Lucia en Kilian als een blok in slaap vallen (iets waar ze ’s avonds nogal moeite mee hebben) en zo kunnen ze een beetje bijslapen. Bekend gegeven is dat de Fransen echt als idioten rijden, vooral onderstreept door het feit dat ze inhalen op plekken waar het niet kan. Het ultieme voorbeeld vandaag was een oude, roestige Renault die besloot dat hij bergop er langs moest. De helling werd zodanig stijl dat het oude beestje er wat moeite mee kreeg en er gewoon niet meer voorbij kwam, waarop de bestuurder kwaad naar ons zat te gebaren. We hebben maar even geremd zodat hij netjes kon invoegen…
Met duidelijk gesnurk vanaf de achterbank reden we verder. Lunch hadden we gepland bij de Roc Cazelle zelf, want waar veel toeristen op af komen is natuurlijk wel een terras met crepes of een croques-monsieur. Dat was helaas niet het geval. Er was wel een klein barretje maar dat was alleen open in juli en augustus. Met knorrende maag vertokken we naar het  eerste dorpje dat we tegenkwamen en ploften neer op het terras van een pizzeria. Twee heerlijke pizza’s, een crêpe sucre en struikelende serveerster die een vol blad met glaswerk op het terras deponeerde later reden we weer terug. De Grotte du Roc Cazelle is een indrukwekkende klif waarin rotswoningen zijn te zien die al in de prehistorie werden bewoond.

De laatste werd in de jaren zestig van de vorige eeuw pas verlaten. Zelfs op dit moment zijn er nog een paar duizend Fransen die in een rotswoning leven. Tijdens de wandeling door de rotsen werden er allerlei geluidseffecten afgespeeld vanuit het struikgewas, iets waar Luus behoorlijk van onder de indruk was. Kilian hobbelde weer lekker mee in de buikdrager, wel behoorlijk warm aangezien de temperatuur vandaag voor het eerst boven de 30 was gestegen.

Na het bezoek snakten we naar de airco in de auto en verlangden we nog maar naar één ding: het zwembad op de camping. Tijdens de rit werd de plaatselijke fauna nog een slag toegebracht toen een flinke slang plotsling besloot de weg over te steken. Helaas konden we hem niet meer ontwijken. Het zembad bracht de ultieme verkoeling na zo’n warme dag, we waren inmiddels al wel zo laat dat er verder niemand meer in het zwembad was. Het eten was makkelijk en simpel en de avond behoorlijk zwoel. Morgenochtend waarschijnlijk regen dus dan wordt het tijd voor boodschappen.