Het was bar koud geweest ’s nachts en waar de zon normaal rond 6:45 op de tent verscheen bleef dat nu uit. Toen we ons hoofd buiten de tent durfden te steken zagen we waarom: dikke mist. Met allemaal een dikke trui aan de buren voor ons uitgezwaaid en ontbeten.
De zon bleek een uur nodig te hebben om alle mist weg te vagen en toen was het eindelijk helemaal onbewolkt, en meteen ook warm. Om niet meteen op het heetst van de dag in de zon te zitten besloten we de picknick aan de rivier nog eens over te doen. Uiteindelijk in Castelnaud twee uur in de schaduw van een boom gezeten, aan de oever van de Dordogne.

Later op de middag teruggereden naar de camping aangezien we al lang naar het zwembad hadden kunnen staren maar er nog nooit in hadden gelegen. Snel omgekleed en het voorstel om lekker in het lauwe kinderbad te beginnen werd door Luus resoluut van de hand gewezen. Er was maar één optie en dat was het grote bad. Papa waarschuwde nog dat dat wel erg koud was (want niet verwarmd) maar dat was geen probleem. De overige badgasten vielen vervolgens bijna van hun bedjes door het gegil van Luus toen ze in het water lag, papa wist haar er van te overtuigen dat het even duurde voordat ze “door” was, en dat deed ze. Heerlijk gezwommen tot Luus wat begon te bibberen. Ondanks dat vond ze het prachtig.

Kilian was wat moe en heeft vandaag nog maar even niet gezwommen. Verder doet hij het fantastisch, ook in de warmte is het een superblije baby.

Morgen gaan we een boottocht maken als het weer het toe laat. De voorspellingen voor de komende week zijn in ieder geval erg goed.

Rond zeven uur vanochtend verschenen de eerste zonnestralen op de tent. Het was een superkoude nacht geweest maar omdat we hem hadden zien aankomen was iedereen lekker warm geweest. Na een aantal dagen regen hadden we erg veel zin in een zonnige dag.
In de ochtend liet de zon zich regelmstig zien en we bedachten dat een picknick aan de rivier wel een goed idee zou zijn. Helaas dacht de Franse weergod daar anders over, toen we in de auto stapten vielen de eerste regendruppels op de voorruit. Na even een rondrit te hebben gemaakt konden we onder een stuk blauwe lucht wat broodjes eten. De volgende bui kondigde zich inmiddels aan en dus gingen we over naar plan B. Eén van de mooiste dorpen in de omgeving (volgens de foldertjes dan) moest Domme zijn, daar zou bovendien een toeristentreintje rondrijden: zo’n gemotoriseerd treintje waar we tot nu toe altijd een beetje meewarig naar keken, maar met kinderen in het gezelschap wordt het opeens een verdomd leuk uitje.

Bij binnenkomst zagen we het geel-rode gevaarte zich al een weg banen door de smalle straatjes van het dorp. De rondrit zelf was gewoon leuk, prachtige vergezichten en zowel Luus als Kilian keken hun ogen uit.

Na de rit rondgewandeld door het inderdaad prachtige dorp. Toen de volgende regenbui zich aankondigde was het tijd om weer te gaan.
De komende dagen moet het weer echt beter zijn.

De dag begon tegen alle  voorspellingen in met droog, mooi weer. We konden zowaar buiten ontbijten. Aangezien er ’s middags nog wel buien werden verwacht hadden we gepland om meteen in de ochtend op pad te gaan. Op verzoek van Bé zijn we naar Saint Pompon gereden, een klein dorp in de buurt van Daglan. Na brood te hebben gehaald bij de Pomponeese boulanger zijn we gaan wandelen en het was idd een mooi dorp. Op een terras koffie gedronken terwijl Kilian  zijn eerste sjans had met een blond Frans dametje van anderhalf.
In de middag begon het inderdaad te rommelen. Nog even met Luus naar de speeltuin geweest en toen snel naar de tent. Bé had een was gedraaid en moest bergop een sprintje trekken om de was die net uit de droger kwam droog over te krijgen.
Om het ons makkelijk te maken hadden we patat en kroketten besteld op de camping. Erg lekker. Nog even met opa gebeld die vandaag jarig was en toen collectief douchen dankzij de familie-badruimte die ze hier hebben. Klinkt ideaal maar het blijkt een logistieke verschrikking om iedereen gedouched en wel weer naar de tent te krijgen. De voorspellingen voor morgen zijn nog niet optimaal, we laten onze plannen van het weer afhangen.

Gefeliciteerd met je verjaardag opa!!

Wat vannacht begon met wat voorzichtig getik op het tentdoek, eindigde om 5 uur ’s middags: een dag met onafgebroken regen. Met twee kinderen komen er dan een hoop uitdagingen op je af. Hoe gaan we ontbijten (op het speelkleed in de tent met een omgekeerd kratje als tafel), hoe krijgen we iedereen aangekleed (één voor één en rekening houden met nattigheid), wat gaan we doen om niet de hele dag bij de tent te zitten (tip van de campingeigenaresse, boven de grond is het nat dus zoek het onder de grond) en hoe houden we iedereen blij op die paar vierkante meter (ONMOGELIJK!).

Iedereen was er dus wel een beetje aan toe toen we aan het begin van de middag op weg gingen naar de Gouffre de Proumeyssac, een grot die werd ontdekt in 1907 en die bekend is als “de kristallen grot”. Met 100.000 bezoekers per jaar is het ongerepte er wel een beetje van af. Dat wordt nog eens onderstreept door het feit dat er een lichtshow omheen is gebouwd. Voor een aanzienlijk bedrag extra kun je je bovendien laten neertakelen in de grot, op de manier waarop de grot is ontdekt. Het takeltje vormt ook nog eens onderdeel van de lichtshow. Mooi is ook de manier waarop er halverwege de rondleiding opeens een tiental schermen in de rots zijn ingebouwd. Hierop wordt vertoond hoe de grot er bij lag toen hij werd ontdekt. Er is in de tussentijd wel iets veranderd…

Goed, de Efteling kon er dus een puntje aan zuigen en voor een doorweekte zondag was het best vermakelijk. Luus begon onmiddellijk te grijnzen bij het zien van de donkere tunnel die naar de grot loopt. Kilian zat bij papa in de buikdrager en zat dus helemaal eerste rang.
Bij terugkomst op de camping werd het langzaam droger en na een deels gelukte poging om hutspot te maken was het kinderbedtijd. Morgen ook nog een regenachtige dag, daarna zou het weer mooi moeten worden.

Na een heldere en koude nacht waar de mannen last van hadden kwam de zon al vroeg op. Kilian durfde het dus aan om voor 6 uur aan te kloppen voor melk dus het heerlijke uitslapen van gisteren was er niet bij. De voorraden waren uitgeput dus was het weer tijd om boodschappen te doen. Aangezien we ook babyvoeding nodig hadden gingen we weer op pad naar Gourdon. Het weer was inmiddels betrokken, wat ook voorspeld was, en het was niet meer zo warm. We klagen wel eens over de prijzen in Nederland maar hier is het nog veel erger, vooral als het gaat om babyproducten. Pap en luiers zijn echt vreselijk duur en we stonden verbaasd naar ons winkelwagentje te kijken toen de cassiere allervriendelijkst riep of we even €70 wilden ophoesten. Opvallend was dan ook wel dat de parkeerplaats van de Carrefour op zaterdag halfleeg was, terwijl er bij de naastgelegen Lidl geen plek meer te bekennen was.
In de middag hebben we de badmintonrackets maar eens tevoorschijn gehaald, en hebben we ook geprobeerd om Luus de eerste beginselen van het tennis bij te brengen. Dat ging nog best goed. Ook nog een rit gemaakt naar het chateau waar we gisteren zijn geweest. Be kwam er gisteravond namelijk achter dat ze haar gouden armband kwijt is. Gisteren is hij ergens van haar pols gevallen maar exact waar en wanneer weten we niet. Zoeken en vragen op de camping leverde niets op en bij het chateau helaas ook niet :'(.

Na een supersnelle maaltijd restte alleen nog een gang naar het grote TV scherm om het voetballen te kijken. Luus zat eerst met grote ogen naar al die in het oranje geklede en bier drinkende volwassenen te kijken (behalve dan die ene vrouw die in haar puzzelboek zat weggedoken). Vervolgens liet ze zien over een haarfijn inschattingsvermogen te beschikken toen ze na 20 minuten aangaf wel weer naar de tent te willen. Papa volgde bijna anderhalf uur later en die kon haar achteraf alleen maar gelijk geven…

De dag begon vanochtend om 8:00, iets wat zo lang geleden was dat we het ons niet meer konden herinneren. Na een late start met croissantjes, koffie en eitjes gingen we op pad. Doel was enigszins onduidelijk maar Be besloot dat Castelnaud vast erg mooi moest zijn. De naam klonk erg bekend en het vermoeden was dat het in een van de boeken van Hanny (De Volmaakte Ketter) voorkwam. Castelnaud was inderdaad erg mooi: bij het binnenrijden torende een kasteel hoog boven het dorp uit. We besloten om er naar toe te lopen en gelukkig 5 minuten later dat het gekkenwerk was met een peuter en een baby.

We bleken bovendien nog een stuk dichterbij te kunnen komen met de auto. Met de buggy als backup voor Luus en Kilian in de buikdrager (Sette en Chiel bedankt!) gingen we alsnog op pad. Gelukkig was het vandaag behoorlijk bewolkt waardoor het met de hitte erg meeviel.

De twijfel die we hadden of Luus zo’n stapel stenen uit de Middeleeuwen wel leuk zou vinden was verdwenen op het moment dat ze de donkere wenteltrap zag die de toren in ging. Ze rende als eerste naar boven en vond het prachtig, ook de ridders en het oude wapentuig… Volgens de brochure was de kasteelheer vurig verdediger van het Kathaarse geloof, waarmee de link met de boeken van Hanny inderdaad duidelijk werd. Het uitzicht over het dal van de Dordogne was fantastisch. Na een uur rond gelopen hebben was het tijd voor lunch. Luus koos, niet heel verrassend, voor een pannenkoek en ijs toe.

De rest van de middag heerlijk bij de tent gezeten. Dat er veel Nederlanders op de camping staan werd nog eens duidelijk toen er een grote oranje opblaasmascotte bij het zwembad bleek te staan.

Raar weer vandaag. We werden wakker met zon, inmiddels gewend aan het feit dat tot 8:00 niemand zich laat zien, en hoewel het ’s ochtends nog wel mooi was wisselden zon en regen zich de rest van de dag af. Wel de hele dag lekker warm.
Babyvoeding gevonden bij een Carrefour waarbij de keus groter bleek dan in Nederland. Babypap met de smaken pain chocolat en brioche waren wij tenminste nog niet eerder tegengekomen. Kilian ook niet en die ging er helemaal op los. Luus bleek nog wel een beetje moe te zijn van de afgelopen dagen want blijheid wisselde zich regelmatig af met dwarsheid. De wisseling van omgeving en het in slaap moeten vallen in een tent terwijl het nog licht is valt natuurlijk ook niet mee.

Verder weinig gedaan behalve lekker een beetje rondhangen bij de tent.  Morgen gaan we er op uit.

Hoewel we wakker werden van regen op de tent waren we aardig uitgerust, weinig nachtelijke onderbrekingen deze keer. Op de camping blijken verder geen andere jonge gezinnen te staan. Erg jammer voor Lucia maar ook voor ons. Al onze medekampeerders bleken flink uit te slapen, om 9:15 klonk er nog tevreden gesnurk uit de tent aan de overkant. Verder blijken  er vooral oudgedienden te staan die elkaar goed kennen. Maar goed, de plek is prachtig en de omgeving ook. Verder vriendelijke eigenaren en een zwembad dus we gaan ons best vermaken. Luus heeft bijna de hele dag lopen zingen dus zij heeft het goed naar haar zin 🙂

Vanmiddag boodschappen gedaan en Daglan is klein maar wel een echt Frans dorp met mooie oude huizen en smalle straatjes. Morgen moeten we een half uur rijden naar een hypermarche want de lokale supermarkten hebben geen Nutrilon babymelk. Er worden blijkbaar weinig kinderen geboren in de Dordogne. Of ze worden grootgebracht met vin rouge, want dat is er in overvloed.

Vanavond ravioli gegeten, op verzoek van Luus die twee borden naar binnen heeft gewerkt. Het in slaap vallen van beide valt niet mee, na twee dagen autorijden niet zo vreemd.