Voordat we naar Bretagne waren afgereisd hadden waren we natuurlijk  al op zoek geweest naar uitstapjes. Eén van de plekken die veel werd genoemd was Les Roches du diable. Deze zogenaamde Duivelsrotsen worden gevormd door grote rotsblokken die middenin een bos in een rivierbedding liggen en zo een mooi en uniek landschap vormen. Aangezien deze plek zich een eind in het binnenland bevond en dus even niets met de oceaan had te maken leek het ons wel een leuk uitstapje.
Na de onweersbui van gisteren begon de dag gelukkig droog en met een zonnetje en na het gebruikelijke ochtendritueel (na bijna twee weken in een tent hebben we natuurlijk al vaste manieren voor alledaagse dingen) zat iedereen in de auto. Luus voorin achter het stuur bij papa op schoot, ze is dolenthousiast over het feit dat ze samen met papa de auto van de camping mag afsturen. Na bijna een uur rijden kwamen we aan bij ons doel. Wat als eerste opviel was een drietal wat oudere campers die zich op de parkeerplaats in het bos hadden gevestigd. Uit de campers klonk luide muziek maar daar schonken we nog niet echt aandacht aan.
Aangezien we dachten een behoorlijke wandeling voor de boeg te hebben besloten we eerst bij de auto te gaan lunchen. Tijdens de lunch zagen we steeds meer Franse tieners verschijnen die gekleed in zwembroek en bikini aan de afdaling naar de roches begonnen. In veel gevallen vergezeld van een flinke voorraad bier. Toch wel enigzins ongerust geworden over wat waar we nou precies een uur voor hadden gereden liepen we ook het bos in. Twintig minuten later was het pad afgelopen en stonden we, een illusie armer, weer bij de auto. Het pad liep inderdaad langs rotsen in een rivierbedding waar het blijkbaar een ontmoetingsplek was voor jongeren. Er werd driftig gezwommen ondanks de borden dat dit verboden was vanwege gevaarlijke draaikolken.
Jammer, maar helaas. Op de terugweg nog wat mooie foto’s gemaakt van het Bretonse platteland en nog maar eens de Leclerc aangedaan.

Aangekomen op de camping herhaalde zich het scenario van gisteren en kregen we een fikse onweersbui over ons heen.