Na een wat onrustig nachtje brandde de zon ons om half negen weer de tent uit. Het was vandaag zondag dus een dagje waarop veel winkels en andere gelegenheden zijn gesloten. Aangezien de rondritjes met de auto heel goed waren bevallen hadden we dit vandaag ook weer op het programma staan.  Ditmaal weer de westkust, voorbij Ile Tudy tot waar we eerder waren gekomen. Na een heel rustig begin waarbij Luus nog heerlijk had kunnen spelen met één van de kinderen aan de overkant gingen we op pad.

Als beginpunt hadden we gekozen voor Penmarc’h, feitelijk de meest zuidwestelijke punt van Bretagne. Na drie kwartier rijden kwamen we aan bij Pointd de Penmarc’h en hadden we zicht op Phare d’Eckmühl de 65-meter hoge vuurtoren die uitkijkt over de Atlantische Oceaan. De vuurtoren was open en aangezien Luus het een goed plan vond om hem te beklimmen hesen we Kilian in de rugdrager en bereiden we ons voor op bijna 300 treden naar boven. Hoewel Luus bij ongeveer trede nummer 20 wankele knietjes kreeg heeft ze het toch tot boven volgehouden. Het uitzicht was fantastisch en de klim dubbel en dwars waard.

Om de wiebelknieen tot rust te brengen hebben we onszelf beneden op de grond getrakteerd op ijsjes. Luus heeft een voorliefde ontwikkeld voor waterijsjes ter grootte van haar eigen onderarm. Het was vandaag weer zo warm dat we met z’n vieren tegelijk van Luus haar ijsje hebben zitten eten omdat het zo snel smolt.
Na de beklimming van de vuurtoren zijn we gereden naar Kerity Plage waar we in de schaduw van een boom een broodje hebben gegeten. Daarna nog even naar het strand gelopen, een heel smal en lang strand met verrassend lauw zeewater en zicht op een aantal rotseilanden voor de kust.

In het dorpje zijn we langs het oude kerkje gereden, de Eglise Sainte-Thumette de Kerity, en hebben we een kaarsje gebrand voor oma Hanny aangezien het vandaag haar sterfdag was. Na Kerity zijn we langs de kust teruggereden naar Penmarc’h en verder. Onderweg kwamen we langs een kerkje direct aan zee gelegen dat er zo mooi uit zag dat we hier ook zijn gestopt, de Chapelle de Notre Dame de Joie. Ook hier een kaarsje gebrand voor oma Hanny en Lucia wilde ook kaarsjes aansteken voor opa Gerard en Pumba.

De rit ging verder naar Pointe de la Torche maar voordat we daar aankwamen maakten we snel rechtsomkeert bij het zien van de enorme hoeveelheid auto’s en campers die daar waren geparkeerd. De rit ging verder bij de kust vandaan en onderweg zijn we nog gestopt bij het derde en laatste kerkje met prachtige ramen, de Chapelle de la Madeleine . Een kaarsje branden kon ook hier natuurlijk niet achterwege blijven.

Teruggekeerd op de camping snel eten gemaakt en na de derde driftbui van Kilian de kleine man maar snel naar zijn bedje gebracht waar hij na ruim een uur kletsen in slaap is gevallen.  Luus nog even gespeeld en toen zat de dag er weer op. Morgen de boottocht.