Vandaag was de dag van de boottocht naar de Archipel des Glénan of om precies te zijn naar Ile Saint Nicolas. Kilian presteerde het weer eens om papa vroeg wakker te maken om vervolgens zelf verder te slapen terwijl papa naar het tentdoek lag te staren. De ochtend begon wat onwerkelijk want het was zwaar bewolkt. Gaandeweg zagen we het wolkendek dunner worden en toen we om half twaalf klaar waren voor vertrek scheen er al een voorzichtig zonnetje.
Het vertrek van de boot stond gepland om twee uur dus eerst deden we boodschappen om nog lunch te halen. We hadden meer dan genoeg tijd gepland om voor de boot nog een croissantje te kunnen eten. Tenminste, dat dachten we. Toen we naar de haven van Concarneau reden bleek het om de één of andere reden stampend druk te zijn waardoor het vinden van een parkeerplaats ontzettend veel tijd kostte. Na het afhalen van de tickets konden we aan de kade nog net een broodje eten voordat we aan boord konden.

Zo druk als het in Concarneau was, zo rustig was het vreemd genoeg op de boot. We hadden zelfs het hele benedendek voor ons alleen en Luus en Kilian konden naar hartelust rondkijken en een beetje rondlopen.

Op de affiches van de bootmaatschappij stond een luchtfoto van de archipel waarbij vooral opviel hoe ongerept de eilanden allemaal waren. Toen we na bijna een uur de archipel in zicht kregen werd duidelijk dat op de foto blijkbaar een klein deel van de eilanden stond afgebeeld. Rondom het Ile Saint Nicolas was het een komen en gaan van zeilboten en op het eiland zelf bleken er twee kroegen, vakantiehuisjes en een redelijk groot aantal badgasten te zijn. Los daarvan was het een prachtig eiland en het deed ons een beetje denken aan het Schotse eiland Iona. De boot dropte ons en we hadden drie uur de tijd om wat rond te kijken.

In de drie uur zijn we het eiland helemaal rondgelopen,  deels via het houten pad dat daar speciaal voor was aangelegd, maar ook voor een deel over het strand. Ondanks het feit dat we niet de enigen waren keek Luus haar ogen uit over de hoeveelheid schelpen die er te vinden was en er is weer een plastic zak gevuld en meegenomen.

Om zes uur werden we weer opgepikt door de boot. Kilian had geen middagslaapje gehad en toen we eenmaal op open zee waren knapte hij helemaal af. Mama kreeg hem uiteindelijk weer rustig en hij viel uiteindelijk in haar armen in slaap.

Bij de tent snel ravioli met sperziebonen klaargemaakt en de kinderen naar bed gebracht. Het plan voor morgen, de laatste vrij in te vullen dag, is Pointe du Raz.