Grijze wolken in de lucht en nevels langs de berghellingen was het uitzicht vanochtend buiten de tent. We waren ook nog vergeten om broodjes te bestellen voor het ontbijt dus de dag kon beter beginnen. Mama had gelukkig heel goed geslapen vannacht en ze voelde zich stukken beter, papa wat minder omdat Kilian onrustig had geslapen (hij kroop midden in de nacht half slapend over papa heen richting de uitgang van de tent en begon aan de rits te rommelen…).
Het probleem van de broodjes werd opgelost door even naar de bäckerei in Raggal te rijden, met als bijkomend  voordeel dat ze daar wel lekkere croissantjes hebben. Tijdens het ontbijt werden de plannen voor vandaag gemaakt en we waren het er over eens dat wandelen geen optie was met de regenkans. Een stadje bezoeken leek de beste optie en daar had iedereen ook wel oren naar. De keus viel weer op Feldkirch omdat dat zo goed was bevallen.
Dankzij het eerdere bezoek reden we in één keer naar de juiste parkeergarage en liepen het centrale plein op. Na een rondje gelopen te hebben zagen we dat het lunchtijd was en besloten we ons zelf te trakteren op een terrasje, wel overdekt omdat er sporadisch nog wat nattigheid naar beneden kwam.

Kilian en papa op het terras

Na de lunch nog wat langs winkels geslenterd en voor Luus een etui voor het nieuwe schooljaar gekocht, ook een jaarlijkse traditie.
Op de terugweg naar de camping begon het steeds harder te regenen en op de camping bleek het behoorlijk nat te zijn. Des te later het werd, des te harder begon het te regenen en na avondeten met broodjes en soep zijn we met z’n viertjes een film gaan kijken op de tablet (Shark Tale).
Voor morgen nog steeds wisselende vooruitzichten en aangezien we al wat inpakwerk willen doen is dat vervelend. Hopelijk valt het een beetje mee.

Voor het eerst een echt bewolkte dag vandaag, wel droog dus hadden we verder geen reden tot klagen.
We waren nog niet zeker over war we wilden doen. Wandelen had de voorkeur maar we merkten al snel dat Luus en Kilian al meteen na het opstaan vrij licht ontvlambaar waren. Moe dus, en bergop wandelen is dan geen goed idee.
Een ander plan van papa was om een bezoekje te brengen aan Bregenz, de hoofdstad van Vorarlberg en gelegen aan de Bodensee. De stad bestaat uit een zgn untenstadt, modern want platgebombardeerd tijdens de tweede wereldoorlog, en een obenstadt met een middeleeuws karakter. Vooral dit laatste sprak met name mama erg aan.
Na een klein uurtje rijden kwamen we aan in Bregenz en vonden vrij eenvoudig een parkeergarage die ons direct in het centrum bracht.
Het is goed te merken dat we, Warmetuutse boertjes die we al zijn, op een rustige plek op vakantie zijn. In Feldkirch en ook vandaag is het weer even omschakelen bij het zien van het drukke verkeer, bedelaars en gehaaste mensen. Als eerste werd voet gezet naar de middeleeuwse straatjes van de obenstadt.
Deze waren vrij snel te vinden en inderdaad erg mooi. Een ander beroemd gebouw in dit oude stadsdeel is de Martinsturm, de grootste “zwiebelturm” van Oostenrijk dankzij de kenmerkende ui-vormige koepel bovenop.

De Martinsturm

Onze meegebrachte broodjes dienden als lunch en werden opgegeten in een parkje met uitzicht op de Sankt Galluskirche.
Daarna daalden we af naar het nieuwere gedeelte van de stad waar we langzaam richting de boulevard liepen met uitzicht over de Bodensee.

Blije kindjes met koekjes

Het was een hele brede boulevard met ruimte voor fietsers, skaters en wandelaars en legio restaurantjes, speeltuinen en ander vermaak. Na wat heen en weer geslenter kwamen we aan bij de Seebühne, een permanent podium in het water waar opera’s worden opgevoerd.

De Seebühne van Bregenz

Dit jaar was het blijkbaar de beurt aan Turandot en het podium was zo indrukwekkend dat we nog hebben nagedacht of we niet naar een uitvoering konden gaan. Dat bleek kind-logistiek gezien een onoplosbare puzzel.
In Bregenz boodschappen gedaan en toen tentwaarts gegaan. Bé heeft een flinke verkoudheid opgelopen, waarschijnlijk opgepikt van Kilian die al een paar dagen liep te snotteren, en ze voelde zich vandaag niet zo goed. Het plan is om lekker vroeg naar bed te gaan wat wordt bemoeilijkt door het lawaai van de speeltuin naast de tent, iets waar we de eerste anderhalve week geen last van hebben gehad. De wespen blijven ook nadrukkelijk aanwezig (er zaten er wel dertig in de wespenvanger onder de luifel), dus we zijn heel langzaam klaar om vrijdag naar Freudenstadt af te reizen.

Voor het eerst sinss we hier zijn hadden we een hele avond en nacht regen gehad. De weergoden waren ons echter weer goed gezind want om 7 uur ’s ochtends hield het op met regenen. Toen we een uurtje later de tent uitkwamen was het prachtig buiten met bergen in de zon en wolken in het dal beneden ons.
We besloten er een rustige ochtend van te maken met wat lezen, wasje draaien en Luus en Kilian konden heerlijk spelen. Pas na de lunch trokken we de bergschoenen aan en gingen we op pad.
Het doel was deze keer Bad Rothenbrunnen, een berghotel dat  bekendheid geniet vanwege een heilzame bron die even hogerop in de bergen ontspringt. Het hotel kan alleen te voet worden bereikt door een wandeling langs een kloof met watervallen. De rit er naar toe was wat enerverend. Eerst deden we vlakbij de camping met de auto “spiegeltje tik”  met een Oostenrijker die boos kijkend terug kwam rijden om vervolgens laconiek zijn schouders op te halen (zijn spiegel was stuk, de onze niet). Vervolgens bleek de weg naar het begin van de wandeling zeer smal met flinke afgronden. Ruimte om te passeren was er nauwelijks dus reden we met angst en beven op elke bocht af.
Gelukkig ging het allemaal goed en begonnen we aan de wandeling. Het pad op de heenweg was stijgend maar  eenvoudig en na een half uur bereikten we het hotel. Het was een prachtig gebouw in een al even mooie omgeving.

Eén van de watervallen onderweg

Wandeling langs de beek

Hotel Rothenbrunnen

Luus en Kilian voelden zich meteen op hun gemak bij het meertje met een fontein. Na wat gedronken te hebben begaven we ons op de terugweg, deze keer via de andere kant van het dal waar het pad veel smaller was. Vlak voor het einde liepen we nog langs de Kessana Schlucht, een enorm diepe kloof waar een kolkende rivier door stroomde.

De Kessana Schlucht

Op de terugweg boodschappen gedaan en een ijsje gegeten op de camping. Papa klom met Luus en haar vriendinnetjes Maria en Lieke tegen de steile helling op achter de camping om nog even van het uitzicht te genieten.

Luus en haar vriendinnetjes

Morgen gaan we waarschijnlijk een laag topje beklimmen dat uitkijkt op de camping. Voor woensdag zijn de voorspellingen slecht dus dan plonzen we in het dichtstbijzijnde binnenzwembad.

Zoals voorspeld deed de zon vanochtend inderdaad zijn best om ons de tent uit te krijgen. De hemel was vrijwel wolkenloos en de lucht weer helder, perfecte omstandigheden voor de Silvretta Hochalpstrasse.
Deze weg is alleen geopend in de zomer en voor toegang moet worden betaald  (€15). Vanaf het westen, waar wij vandaan kwamen brengen maarliefst 32 haarspeldbochten je naar de Bielerhöhe,  net boven de 2000 meter. Onderweg passeer je drie stuwmeren en heb je uitzicht op onder meer de Piz Buin (3300 m).
Na een uur rijden kwamen we bij de tolpoort en begon de klim via de haarspeldbochten, gelukkig had niemand last van misselijkheid maar we waren allemaal blij met wat frisse lucht toen we het hoogste punt bereikten.
Het was te merken dat het niet alleen mooi weer was maar ook nog eens zondag want het was druk. Bij de  Silvretta Stausee was geen parkeerplek meer te vinden door alle bussen, auto’s en motoren. Alleen de parkeerplaats van het Silvretta Haus had nog plek voor bezoekers waardoor we ons zelf trakteerden op een kop cappuccino en een apfelstrudel. Alle stoelen op het terras waren voorzien van een fleecedeken en we hadden prachtig uitzicht op het stuwmeer en de omringende bergen.Na de koffie begaven we ons in de stroom toeristen en slenterden we over de dam van het stuwmeer.

Wandelen over de dam van de Silvretta Stausee

Vanaf het hoogste punt reden we verder tot de tolpoort aan de andere kant, waar we snel weer rechtsomkeert maakten en stopten bij een meertje langs de weg. Daar hompen brood met chocopasta gegeten en steentjes in het water gegooid tot we er genoeg van hadden en weer koers zetten naar de camping.

Tijd voor lunch

Truien aan!

Op de terugweg vielen Luus en Kilian allebei in slaap en in Raggal aangekomen bestelden we pizza’s voor het avondeten. We hadden op de camping al heel wat pizzadozen voorbij zien komen van de plaatselijke pizzabakker en waren erg benieuwd of het lekker was. Gelukkig was dat het geval, zelfs Kilian at drie stukken op.
Waar we eerder deze week een ware vliegenplaag hadden nadat een boer even verderop in het dal mest had uitgereden, is er vanaf vandaag een leger aan wespen gearriveerd. Bij thuiskomst vandaag zaten er zo’n tien onder de luifel… Een behulpzame buurman die zelf nog geen last had, had een wespenvanger die we mochten gebruiken. Simpel maar heel effectief.
Luus is het verdriet van het vertrek van haar vakantievriendinnetje Senna een beetje te boven en heeft nu zelfs twee vriendinnen. Kilian heeft weinig leeftijdsgenootjes op dit moment maar  doet dapper met de meiden mee.
Het regent nu flink, morgen waarschijnlijk ook niet heel goed. Dagje zwembad?

Met het weer van de laatste dagen laten we onze plannen afhangen van hoe het weer in de ochtend er uit ziet. Na een avond met forse regenbuien, waarbij het op de camping al vroeg rustig was, konden we een goede nacht maken en bij het openritsen van de tent zagen we een blauwe, kraakheldere hemel.
Met nog zes dagen voor de boeg voordat we naar de Booghjes in Freudenstadt vertrekken zijn er nog een aantal dingen die we nog willen zien. Eén daarvan is de Silvretta Hochalpstrasse, een hooggelegen weg langs een aantal meren met uitzicht op onder andere het Silvrettamassief (wens van papa). Gezien de uitbundige zon werd dat het plan en zaten we rond half elf in de auto.
Nog tijdens de rit zagen we de bewolking vrij snel opkomen en besloten we een alternatief plan te maken.Eén van de andere zaken op ons lijstje was het Blumen-Wanderlehrpfad bij Faschina en de keus viel al vrij snel hierop. Bij Faschina aangekomen was het volledig bewolkt maar niet dreigend dus liepen we naar de Stafelalpbahn die ons naar het begin van de wandeling zou brengen.

De Stafelalpbahn

De tocht omhoog was fris maar leuk en het pad begon vrij steil. Met het moeizame wandelen van de afgelopen dagen in gedachten waren we erg benieuwd hoe het zou gaan maar tot onze verbazing klom Luus zonder problemen naar boven en Kilian volgde stoer. De route liep dalend en stijgend over een soort graat dus Kilian liep vooral bij papa aan de hand.

Luus en mama op de graat

Even uitpuffen onderweg

Berglunch : brood met worst

Nog tijdens de klim zagen we wolken aankomen vanuit het dal en op het hoogste punt waren we volledig ingesloten met nog zo’n tien meter zicht. Dankzij de goede markering vonden we vrij makkelijk de weg naar beneden en in een spooklandschap liepen we langs de Franz-Jozef Hütte. Aangezien we inmiddels wel wat koud en klam waren dankzij de mist besloten we in de hut wat op te warmen. Papa en mama met goulash soep en welverdiende  Pommes Frites voor Luus en Kilian.

Frites voor twee

Tijdens het eten brak de bewolking en konden we weer duidelijk de route naar beneden zien. Het nadeel was dat we nu wel in een lichte miezerregen liepen.
Bij Faschina aangekomen bleek de auto nog een paar haarspeldbochten hoger te staan en Luus en Kilian namen samen met mama hun toevlucht in de Sint Anna Kapelle terwijl papa de auto ging halen.

Kaarsjes branden voor opa Gerard

Uiteindelijk werden er in de kapel nog wat kaarsjes gebrand voor opa Gerard en toen daalden we weer af naar het dal om boodschappen te doen.
De temperatuur in Faschina was nog maar een schamele 12°dus we waren blij toen het in het dal nog 22° bleek te zijn. Op de camping aangekomen liepen we voor het eerst in lange broeken en aten we onder een zwaar bewolkte hemel.
Morgen waarschijnlijk een mooie dag dus dan op naar de Silvretta Hochalpstrasse!

Een voorzichtig zonnetje maakte ons vanochtend wakker. De nacht was wat onrustig geweest aangezien Luus een driftbui in haar slaap had en Kilian tot drie keer toe ruzie met zijn slaapzak. Het feit dat de dag droog begon zorgde voor een beetje hoop dat we vandaag toch echt een keer naar de Seewaldsee zouden kunnen gaan.
Na een ontbijt in het zonnetje alles snel ingepakt en naar het beginpunt gereden. Een ultiem toeristen treintje, rood-geel met een dakje en muziek, stond daar al op ons te wachten om de twee kilometer te overbruggen naar het meer. De Seewaldsee ligt in een soort natuurlijke kom en staat er om bekend dat het water een heerlijke en constante temperatuur heeft. Ideaal dus om eens een duik te nemen in iets waar eens geen chloor in zit.
We hadden met Luus en Kilian afgesproken dat we óf heen, óf terug met het treintje zouden gaan en de keus viel op de heenreis.

Tjoeketjoek

Na een kwartiertje rijden kwamen we aan en Luus kon niet wachten om het water in te duiken. Kilian rende er direct achteraan, even later gevolgd door papa en mama. Het was er heerlijk rustig dankzij de wat wisselende weersverwachting. De rest van de ochtend en het begin van de middag hebben we heerlijk gezwommen en in het zonnetje gelegen. Het was inmiddels al weer zo warm geworden dat we een parasol huurden bij de berghut.

De Seewaldsee

Luus in het water

Steentjes gooien vanaf de kant

De terugweg verliep helaas hectisch omdat Luus geen zin had om terug te lopen maar uiteindelijk kwamen we toch bij de auto aan. Na boodschappen en een douchesessie was het tijd om de rest van het Kuchenmehl om te zetten in pannenkoeken. Een dreigende onweerslucht dreef gelukkig net het naburige dal in waardoor het alleen wat regende.
De verwachtingen voor morgen zijn slecht, waarschijnlijk een dagje voor een binnenzwembad of weer een stadje.

Na de flinke onweersbuien van gisteravond was het vannacht opvallend rustig geweest. Geen regen, onweer of harde wind meer. Bij het opstaan zagen we alweer een voorzichtig stukje blauw aan de hemel en al snel brak de zon weer door.

Ontbijt met een wolkje

We waren wat vroeger opgestaan om Senna, vakantievriendinnetje van Luus, en haar ouders waar we leuk contact mee hadden gehad, uit te zwaaien. Na uitwisseling van telefoonnummers en adressen vertrokken ze weer richting Nederland.
Na het ontbijt alsnog naar het kapelletje in Raggal Plazera gelopen om een kaarsje te branden.

Aangezien er nog wel flink wat bewolking was, was het plan vandaag om een stadje te bezoeken. In de wandelgangen op de camping hadden we al een aantal keren Feldkirch voorbij horen komen, waardoor onze nieuwsgierigheid was gewekt. Na ruim een half uur rijden, vooral door een file om de stad in te komen, vonden we makkelijk een parkeerplek en liepen we zo het centrum in.
Het was inderdaad een mooie stad met prachtige oude gebouwen. In de hoofdstraat op een bankje lekkere broodjes gegeten die we bij de bakker hadden gekocht.

Luus was nog helemaal blij toen we een H&M tegenkwamen waar ze een fel gekoesterde Elsa jurk vond (haar vriendinnetje op de camping had er nl ook een).
Na de stad uitgebreid te hebben rondgewandeld mochten Luus en Kilian hun gespaarde vakantiegeld nog besteden in een speelgoedwinkel (Luus een elfenboot van Lego en Kilian een Playmobil politieauto). Toen was het weer tijd om naar de camping te vertrekken.

De camping is behoorlijk druk geworden. Toen we aankwamen waren er veel gezinnen met jonge kinderen, nu zijn er veel gezinnen met tieners die hier jaar na jaar komen. Waar het in de eerste week om tien uur ’s avonds  rustig was, gaat het rumoer nu rustig tot na elf uur door. We hebben onze slaaptijd er al op aangepast en gaan maar wat later slapen.
De komende dagen wordt het niet heel slecht maar toch wel wat wisselvallig. Morgen waarschijnlijk naar de Seewaldsee,  iets wat we al een paar keer van plan zijn geweest maar wat er tot nu toe niet van is gekomen.

Het blijft een eentonig verhaal maar de zon scheen weer uitbundig toen we wakker werden. Na een paar dagen met weinig beweging wilden we (papa en mama) vandaag absoluut weer een mooie wandeling maken. Aangezien het vandaag precies vijf jaar geleden was dat oma Hanny is overleden, hadden we gekozen voor de Kapellenrundweg bij Damüls. We maken er intussen een jaarlijks ritueel van om in de vakantie op 22 juli een of meer kaarsjes te branden op een hele mooie of bijzondere plek, deze keer dus in de kapelletjes of kerkjes die we onderweg tegen zouden komen.
Na een opvallend snelle start, binnen anderhalf uur na het opstaan zaten we in de auto, gingen we op weg. Deze keer allevier met bergschoenen.

Alle schoenen op een rijtje

De stemming was goed tijdens de bochtige rit naar Damüls en het had er alle schijn van dat iedereen er zin in had. Met de rugzakken op, Lucia en Kilian allebei met hun eigen eten er in, gingen we op pad.

Luus en Kilian met volledig uitrusting

Al bij de eerste klim die zich aandiende besloot Kilian dat hij eigenlijk niet zoveel zin had en Luus volgde niet veel later. Ondanks motiverende woorden van papa en vooral mama om nu toch eindelijk weer eens te kunnen wandelen bleef het een uiterst moeizame tocht. Het hielp ook niet dat er vrijwel geen beschutting was tegen de brandende zon en hier en daar brede wegen waar we door auto’s werden ingehaald. We hebben in ieder geval een kaarsje kunnen branden in het kerkje van Damüls en in een prachtig kapelletje bovenop een berg. Helaas zijn we er niet meer tegengekomen! We bedachten dat het ook mooi zou zijn om er nog twee te branden in het piepkleine kerkje naast de camping. Inmiddels zagen we de onweerswolken  verschijnen. Bij gebrek aan een memoriam kaarsje (dat later kwam!) twee citronellakaarsjes meegenomen en aangestoken op het mooie altaartje.
Op de camping aangekomen een snelle duik in het zwembad totdat de regen zich aandiende.
De rest van de dag was het een komen en gaan van zware onweersbuien en restte ons weinig anders dan lijdzaam toekijken vanuit de tent. Het regende zelfs zo hard dat het water onder de tent doorliep en we plassen onder de luifel hadden.
Toen we ’s avonds met een memoriam kaarsje naar het kerkje wilden lopen, bleek het onweer te dichtbij dat lang bleef hangen en hebben we het helaas uit moeten stellen tot morgenochtend.

Na een wat korte, onrustige nacht vanwege nieuwe achterburen die pas na twaalven naar bed gingen stonden we weer op onder een stralend blauwe hemel. Het plan voor vandaag was om nog eens naar Bürs te rijden om daar wat winkels te gaan bezoeken. De duikbril van Luus was stuk en stiekem hoopten we ook nog bergschoenen voor Kilian te vinden. Na het ontbijt en natuurlijk nog even spelen met de vriendjes en vriendinnetjes was het tijd om te gaan. Kilian werd nog recht op de mond gezoend door zijn vriendinnetje Senna waar hij de afgelopen dagen mee had gespeeld. Zij vertrok naar een volgende vakantiebestemming.

Lucia en Sanne als Anna en Elsa

De rit naar Bürs was bekend en we waren heel blij met de airco in de auto en in de winkels want het was echt  smorend heet. Het was allemaal gelukkig niet voor niets want na enig zoeken vonden we zowel de duikbril als een paar mooie bergstappers voor Kilian.

Bergsteiger Kilian

Tussen de middag gegeten bij de McDonald’s, verreweg de slechtste waar we ooit zijn geweest. Het was er binnen heet want er was geen airco,  het fruit voor Luus en Kilian was over datum en toen we dit terug brachten kregen we als vervanging lauwe zakjes knijpfruit die nog nooit een koeling van binnen hadden gezien. We waren blij toen we weer buiten stonden.
De middag werd gevuld met perikelen rondom het vakantievriendinnetje van Luus. Tijdens onze afwezigjeid had ze contact gelegd met een ander meisje en Luus voelde zich tot haar grote frustratie wat genegeerd. Uiteindelijk kwam het allemaal nog goed en de dag eindigde met een groot watergevecht waaraan ook Kilian in onderbroek deelnam.
Morgen weer zeer warm, tot wel 38°…

Na een rustdag op de camping waren vooral papa en mama weer toe aan war actie. De actie begon wat laat aangezien we pas om half negen met z’n allen wakker werden, het was gelukkig weer droog en onbewolkt na een hoop regen ’s avonds en ’s nachts. Als eerste gingen we op zoek naar bergschoenen voor Luus, ze loopt als een kievit op haar sandalen maar echte bergschoenen horen er wel een beetje bij.
Op aanraden van een moeder op de camping gingen we naar een sportwinkel in Raggal waar ze voordelige schoenen zouden hebben in kleinere maten. Dat klopte inderdaad, voor het luttele bedrag van €20 had Luus een paar mooie schoenen. De maat van Kilian hadden ze helaas niet. De ouders van Senna, het vakantievriendinnetje van Luus, hadden aangeboden om een set goedkope berg-wandelstokken voor ons mee te nemen tijdens het winkelen in Bürs. Vanaf morgen gaat Luus op pad met echte schoenen en stok.

Luus op haar nieuwe bergschoenen

Het effect van de nieuwe schoenen was helaas niet merkbaar tijdens de wandeling vandaag. We hadden gekozen voor de Kneipp Activ Weg in Raggal maar na bijna anderhalf uur waren we nauwelijks opgeschoten.

Kneipp Activ Weg in Raggal

Zowel Luus als Kilian hadden er geen zin in en waren niet vooruit te branden. Met enige tegenzin maar gekozen voor de korte variant van de wandeling die we na bijna twee uur uitliepen (opgave volgens de kaart 30 minuten…).

Relax stoelen langs de wandeling

Aangezien de supermarkt pas om 14:30 weer open ging, eerst nog een aantal winkels bezocht voor schoenen voor Kilian maar zonder resultaat. Daarna de boodschappen gedaan om echte pannenkoeken te gaan bakken. Pannenkoekmix kennen ze hier niet maar met wat Kuchenmehl, eieren en melk toverden we een stapel lekkere pannenkoeken op tafel. Het was een heerlijke zwoele, windstille avond en de kinderen lagen pas na tien uur in bed.