Het blijft een eentonig verhaal maar de zon scheen weer uitbundig toen we wakker werden. Na een paar dagen met weinig beweging wilden we (papa en mama) vandaag absoluut weer een mooie wandeling maken. Aangezien het vandaag precies vijf jaar geleden was dat oma Hanny is overleden, hadden we gekozen voor de Kapellenrundweg bij Damüls. We maken er intussen een jaarlijks ritueel van om in de vakantie op 22 juli een of meer kaarsjes te branden op een hele mooie of bijzondere plek, deze keer dus in de kapelletjes of kerkjes die we onderweg tegen zouden komen.
Na een opvallend snelle start, binnen anderhalf uur na het opstaan zaten we in de auto, gingen we op weg. Deze keer allevier met bergschoenen.

De stemming was goed tijdens de bochtige rit naar Damüls en het had er alle schijn van dat iedereen er zin in had. Met de rugzakken op, Lucia en Kilian allebei met hun eigen eten er in, gingen we op pad.

Al bij de eerste klim die zich aandiende besloot Kilian dat hij eigenlijk niet zoveel zin had en Luus volgde niet veel later. Ondanks motiverende woorden van papa en vooral mama om nu toch eindelijk weer eens te kunnen wandelen bleef het een uiterst moeizame tocht. Het hielp ook niet dat er vrijwel geen beschutting was tegen de brandende zon en hier en daar brede wegen waar we door auto’s werden ingehaald. We hebben in ieder geval een kaarsje kunnen branden in het kerkje van Damüls en in een prachtig kapelletje bovenop een berg. Helaas zijn we er niet meer tegengekomen! We bedachten dat het ook mooi zou zijn om er nog twee te branden in het piepkleine kerkje naast de camping. Inmiddels zagen we de onweerswolken  verschijnen. Bij gebrek aan een memoriam kaarsje (dat later kwam!) twee citronellakaarsjes meegenomen en aangestoken op het mooie altaartje.
Op de camping aangekomen een snelle duik in het zwembad totdat de regen zich aandiende.
De rest van de dag was het een komen en gaan van zware onweersbuien en restte ons weinig anders dan lijdzaam toekijken vanuit de tent. Het regende zelfs zo hard dat het water onder de tent doorliep en we plassen onder de luifel hadden.
Toen we ’s avonds met een memoriam kaarsje naar het kerkje wilden lopen, bleek het onweer te dichtbij dat lang bleef hangen en hebben we het helaas uit moeten stellen tot morgenochtend.