De kinderen, vooral Lucia, vroeg er al dagen om: een rustdag op de camping. Hoewel papa en mama er behoorlijk tegen op zagen om met dit warme weer een hele dag op de camping door te moeten brengen, gingen we toch maar overstag. Er was immers behoorlijk goed gelopen de afgelopen dagen.
De dag begon mooi en het beloofde weer snikheet te worden. We hadden dit jaar voor het eerst een tarp mee en die kwam nu goed van pas. Om wat extra schaduw te creëren werd de tarp aan de luifel vastgemaakt.

Tent met tarp

De ochtend en het begin van de middag werden luierend doorgebracht. Een beetje zwemmen, een beetje lezen, wat drinken en eten en grote ijsjes eten.

IJsje met Kilian

Halverwege de middag stak er een lekker verfrissend windje op, dat na een tijdje zo aanwakkerde dat de tarp weer werd afgebroken. Er kwam ook een enorm donkere lucht aan en de onrust op de camping nam wat toe. Tenten werden extra verankerd, spullen werden naar binnen gehaald en kinderen werden thuis geroepen. Het feit dat de zoon van de camping eigenaar langs kwam rennen en riep dat alles goed vastgezet moest worden werkte ook niet rustgevend.
Onze buurman, een man op leeftijd die hier al jaren komt, maakte zich wat minder druk. De wind kwam nu uit het dal en hij wist te vertellen dat wanneer de wind uit de bergen kwam en klonk als een sneltrein, dan moest je je schrap zetten. Maar dat komt hier maar eens in de zoveel jaar voor…
De donkere lucht bleek inderdaad alleen wat regen en onweer te brengen en we konden alsnog  in de brandende zon ons potje koken. Eenmaal aan tafel diende zich de volgende donkere lucht aan en deze bracht een behoorlijke bak met regen.

Eten met een naderend onweer

Voor de komende dagen is de voorspelling nog steeds dat het boven de 30° blijft.

We werden wat onrustig wakker vanochtend want de Oostenrijkse weerberichten hadden voor vandaag “brūtende hitze” voorspeld. In combinatie met krantenkoppen die “Es war noch nie so heiss!” schreeuwden kregen we het gevoel dat we er alles aan moesten doen om geen onderdeel te worden van een soort menselijke barbecue…. Het viel gelukkig redelijk mee.
Als tip hadden we de Waldseilgarten in de buurt van Damūls gekregen. Een wandel/klim pad tussen de bomen en dus lekker koel. De weg naar Damüls was zo mooi dat we besloten om nog even door te rijden en eindigden we op het bijna 1800 meter hoge Furkajoch.

Het Furkajoch

Met prachtig uitzicht op de omringende toppen snoven de frisse berglucht op en verbaasden we ons er over dat het helemaal bewolkt was. De voorspelde hitte leek uit te blijven.
We hadden nog steeds het plan om naar de Waldseilgarten te gaan maar waren direct genezen toen we de entreeprijzen zagen. Het zou ons €64 gaan kosten met een reële kans dat Luus en Kilian bij de eerste de beste klim zouden gaan roepen dat ze niet durfden. Geen optie dus.
Een paar kilometer terug hadden we een werkende stoeltjeslift gezien en dat leek ons een leuk alternatief plan. Luus en Kilian waren ook meteen enthousiast dus zaten we een half uur later met z’n viertjes naast elkaar in een stoeltje op weg naar de Eisenalpstube.

Onderweg naar boven werden we wat verrast door een enorm donkere lucht en boven aangekomen doken we dan ook snel de stube in voor een lunch. Papa kon eindelijk aan de rösti met ei en spek, mama ging voor de soep met knödel, Luus ging voor de patat en Kilian kreeg eindelijk de pannenkoeken waar hij al dagen om vroeg. Helaas wel de Oostenrijkse variant, de Kaiserschmarren, waardoor hij na een aantal happen er alweer de brui aan gaf.
Na het eten was het weer wat opgeklaard en gingen we dan toch nog voor een wandeling tussen de bloemen en de koeien.

Wandelen tussen de koeien

Kilian vond het niet altijd leuk...

...maar wel bij papa op z'n nek

Na weer met de stoeltjeslift te zijn afgedaald wilden we nog boodschappen doen maar tot onze verbijstering bleken alle supermarkten zaterdagmiddag vanaf 12 uur te zijn gesloten. Erg vervelend met de zondag nog voor de boeg. De enige oplossing was volledig afdalen naar het dal waar een grotere supermarkt was.
Aan het begin van de avond brak de zon weer door en werd het alsnog enorm warm. Komende dagen hopelijk iets koeler.

Na een rustige nacht en weer rond acht uur wakker viel het op dat het meteen al warm was. De ochtenden tot nu toe waren lekker fris geweest maar nu was het direct al benauwd.
Het Oostenrijkse  weerbericht gaf aan dat het ruim boven de 30° zou worden dus de wandelkaart werd er weer bijgepakt om te zoeken naar een koele activiteit. Een overbuurvrouw kwam met de verlossende tip: een wandeling door een kloof met veel bomen en de rivier de Alvierbach de buurt van Būrs, de Būrser Schlucht.
Na een rit van bijna drie kwartier kwamen we aan en toen we uit de lekker koele auto stapten was het alsof je in een warm bad stapte. En toen we een kwartiertje later de kloof inwandelden was het inderdaad heerlijk koel. Het was een prachtige wandeling over een smal pad tussen hoge bomen langs de ruisende bergrivier. Om de zoveel meter was er een plek om langs het water te kunnen zitten. Na een half uurtje wandelen vonden we een mooie plek waar we vervolgens werden weggerookt door een gezin dat even verderop een vuurtje aan het stoken was. Het is een populaire hobby hier in Oostenrijk om tussen de middag een “grillplatz” op te zoeken om worsten te gaan braden.
Nog een stukje verder kwamen we bij een heel mooi rookvrij plekje waar we onze schoenen hebben uitgedaan en met onze voeten het koude water zijn ingegaan.

Aangezien we Luus hadden beloofd dat we ’s middags om drie uur weer terug zouden zijn (zwemmen met haar vakantievriendinnetje) keerden we terug naar de auto en toen we daar aankwamen bleek de lucht te betrekken.
Op de camping aangekomen kon Luus nog snel even zwemmen en ging papa nog de tent extra verankeren, krap een uur later begon het te onweren en te regenen.
Na een uitermate teleurstellende schnitzel in een nieuw hotel in Marul eindigde de dag voor de verandering bewolkt. Morgen keert de warmte toch weer terug.

Na

Het was weer bijna acht uur toen de dag begon en met een wolkenloze hemel beloofde het weer een warme dag te worden. Nog voor het ontbijt stond het  eerste kindje al voor de tent om een speelafspraakje te maken.

Ons plekje op de camping

We wilden er vandaag nog wel op uit en daarom de wandelkaart uitgevouwen en de keus viel op de Steinseilbahn in Sonntag. Ons met een gondel omhoog laten takelen leek het ideale scenario om de ergste warmte te ontvluchten. Zo bedacht zo gedaan en rond 10 uur zaten we in de auto om één dorp verder in de gondel te stappen die ons 400 meter
hoger zou bre

Voor het eerst in de gondel

nge

n.

Luus en Kilian vonden het een hele ervaring en vonden dat het landschap van boven net op Playmobil leek.  De warmte was boven nog wel aanwezig maar we gingen op weg naar de Klangraum Stein route, een wandeling waarbij weer aan de kinderen was gedacht en waar we onder andere een echowand zouden tegenkomen.
Na de lange wandeling van gisteren hadden de kinderen soms wel wat aanmoediging nodig in de vorm van drinken, even rusten of een snoepje maar ze liepen dapper door.d

Stoelen langs de route met hoorns om de geluiden uit de omgeving beter te kunnen horen.

De echowand was op het verste punt van de rondwandeling en was zonder twijfel de leukste attractie. Natuurlijk kwam “de burgemeester van Wezel” voorbij en Luus was blijkbaar zo onder de indruk van de enorme rotswand dat ze ook “God waar ben je” riep… je”

Na een ijsje bij het gondelstation, in het dal eerst een plons in het zwembad en daarna boodschappen gedaan bij een nieuw ontdekte supermarkt. Voor vanavond stond op speciaal verzoek spaghetti met tomatensaus en kaas op het menu.
De warmte bleef nog lang hangen en de verwachtingen voor de komende dagen zijn nog prima. Het schijnt dat het hier in het dal behoorlijk tekeer kan gaan tijdens onweer dus dat blijft hopelijk nog een tijdje uit. Morgen waarschijnlijk naar de Seewaldsee, een bergmeer waar je heerlijk in kunt zwemmen.

We werden vanochtend om 8 uur wakker dus het slaapschema begint al langzaam op te schuiven.
Na de ontzettend warme dag van gisteren zou het vandaag iets “koeler” worden en we stonden te popelen om lekker te gaan wandelen. De wandelkaart hadden we al gekocht en we konden kiezen uit een enorme hoeveelheid wandelingen. De keus viel uiteindelijk op het Walderlebnispfad  bij Maruls, een wandeling waarbij er onderweg van alles is bedacht voor kinderen (boomhutten, hangmatten, klimtoestellen).
Rond half elf gingen we op pad en we daalden af over een breed pad naar een ruisende bergrivier. In het dal  aangekomen liep het pad verder langs de rivier en Luus en Kilian liepen stoer verder. Bij een zijpad aangekomen klommen we een heel stuk naar boven waar we uiteindelijk een fantastisch uitzicht hadden op een grote waterval.

Uitzicht op de waterval

Luus had wel wat last van hoogtevrees maar klom ook dapper weer naar beneden.
Na een lunch bij een ijskoud meer waar hangmatten in de bomen hingen liepen we de rest van de rondwandeling uit. Luus en Kilian (natuurlijk ook bij papa op de nek) hebben uiteindelijk vier uur gelopen.

Terug op de verharde weg

Dat hebben ze thuis nog nooit gedaan! Het zwembad en onlosmakelijk verbonden ijsje hadden ze dubbel en dwars verdiend.
Het was weer behoorlijk warm vandaag maar gelukkig koelt het ’s avonds heerlijk af zodra de zon achter de bergen is verdwenen.

Een camping met elke ochtend verse broodjes, dat is waar we van droomden na twee jaar Bretagne. Onze hoop was niet voor niets want we bleken hier
de keuze te hebben tussen wel twintig verschillende soorten brood. Nadeel: de Oostenrijkse bakker heeft geen verstand van echt lekkere croissantjes en ze zijn ook nog eens duur.
Na een ontbijt met de teleurstellende Franse broodjes was het hoog tijd om de voorraden aan te vullen en we sprongen in de auto naar Ludesch.
Onderweg hadden we een prachtig uitzicht op de camping en was het goed te zien dat we echt op een terras zitten.

De camping

Aangezien het inmiddels echt heel warm was geworden maar tot na drie uur gewacht voordat we met z’n allen naar het zwembad gingen. Kilian was weer niet te houden en bleef maar in het water springen.

Pret in het zwembad

Luus had inmiddels al contact gelegd met een leeftijdgenootje en het klikte zo goed dat ze een groot deel van de middag en avond met elkaar hebben gespeeld. Groot voordeel is ook dat Luus zelfstandig naar het zwembad kan nu ze haar zwemdiploma’s heeft.
De komende dagen blijft het warm met morgen wat kans op onweer.

Ondanks de gunstige prijs was Hotel Rőssle een heel prettige ervaring. Mooie ruime Familienzimmer, ’s nachts heerlijk rustig en een prima ontbijt. Auto met aanhanger stonden bovendien letterlijk voor de deur.
De tweede dag beloofde een korte te worden met amper nog 300 kilometer voor de boeg. Ontzettend veel wegwerkzaamheden en behoorlijk ongeluk onderweg zorgden voor veel vertraging. Met nog vier kilometer te gaan bleek de bergweg naar de camping bovendien te zijn afgesloten door, hoe kon het anders, werk aan de weg. Een telefoontje naar de camping en een plattegrondje uit een ANWB reisgids zorgden voor de oplossing en met ruim twee uur vertraging kwamen we aan op Camping Grosswalsertal.
Het weer was perfect met bewolking en zo’n 22° en in alle rust werd de tent opgezet. Het klapstuk van de dag kwam op naam van Kilian die zich zonder enige terughoudendheid in het zwembad wierp en er geen genoeg van kon krijgen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Zoals elke eerste avond op de camping werd de ravioli met sperziebonen opgewarmd en alles ging schoon op.

Ravioli met uitzicht

De wekker ging om 3:30, een half uur later dan voorgaande jaren omdat Ruttesheim dichterbij lag dan de overnachtingen die we in Frankrijk hadden. Na de laatste klusjes snel Luus en Kilian uit bed gehaald, ze hadden er meteen zin in.
Onderweg moest papa wat lachen om een vakantieganger die ’s ochtends om vijf uur bij Heemskerk al aan de koffie zat. Krap een half uurtje later stonden we zelf ook al op een P omdat Luus zich misselijk voelde. Na te hebben overgegeven voelde ze zich gelukkig meteen veel beter en konden we verder.
Aangezien er in Duitsland ontzettend veel aan de weg zou worden gewerkt hadden we er voor gekozen om op zondag te gaan rijden. Dat bleek een goede beslissing want om 14:30 kwamen we al bij hotel Rőssle aan.
Na een ijsje op een warm terras nog even ontspannen in de familienzimmer en daarna op pad voor de echte Wiener Schnitzel!

Schnitzel met patat

9

De tent opzetten in de zon zit er wel in, daarna zien we wel weer verder…

Met een echte hittegolf in Nederland, na een uitermate teleurstellend voorjaar, komt de vakantie er nu toch echt aan. Het karretje staat voor de deur en de mannen plannen alvast de route oldstyle – gewoon vanaf papier 😉