We zijn het niet zo gewend, slapen tussen de bomen. Waar we in Raggal gewend waren aan de zon die rond acht uur ’s ochtends op de tent scheen werden we vanochtend wakker in een soort schemerlicht. Er van overtuigd dat het pas een uur of vijf was wilden we ons nog een keer omdraaien, tot we er achter kwamen dat het al na achten was.
Mama en Luus besloten snel te gaan douchen in één van de fantastische doucheruimtes, terwijl papa en Kilian de plaatselijke broodjes gingen verkennen. De broodjes waren dik in orde en een half uurtje later zaten we aan een lekker maar karig ontbijtje. Het werd tijd om weer eens boodschappen te gaan doen.
De buurtjes hadden gezien dat er vandaag een töpfermarkt in Freudenstadt was, een markt met allerhande keramiek en dat leek ons ook leuk. Na nog wat dingetjes in de tent te hebben geregeld, de kinderen hadden elkaar al weer gevonden, reden we om 11 uur richting het stadscentrum.
Een parkeerplaats was snel gevonden en we liepen zo het grootste marktplein van Duitsland op. Eén van de attracties daar was een grote fontein die een enorme aantrekkingskracht had op Luus, Kilian, Gwen en Roy. Hoewel het nog niet echt warm was renden ze tussen de stralen door, met de nodige natte kleren tot gevolg.

De volwassenen in het gezelschap werden aangetrokken door iets heel anders: een terras met een enorme keus aan taarten. Na de nodige taartpunten en luxe bakken koffie werd het dan toch wel eens tijd voor de töpfermarkt, die inderdaad heel leuk bleek te zijn. Toch sloeg het noodlot weer toe na een rondje over de markt. Op een strategische plek bevond zich een eetkraam met allerhande Duitse specialiteiten, daar konden we geen weerstand tegen bieden.

Na currywurst mit brot, krautschupfnudeln, schweinerücke en pommes frites voor de kinderen hadden we precies nog ruimte voor een lekkere fruit-smoothie in een bar bij het station (en een süsse radler voor de papa’s). De middag werd afgesloten bij de supermarkt om nog wat boodschappen te doen.
Door het overvloedige eten was er ’s avonds weinig behoefte aan nog meer eten en hielden we het bij een broodje en een soepje. De dag werd afgesloten met z’n allen onder de luifel (lichte regen) tot Kilian bijna letterlijk omviel van de slaap.