Tijdens de treinreis naar Offenburg eerder deze week was ons op de terugweg iets opgevallen. Eén van de stationnetjes waar we aan voorbij waren gereden was van het stadje Schiltach, waarbij de huizen vrijwel geheel bestonden uit vakwerkhuizen. Het geheel was tegen een licht oplopende heuvelrug gebouwd waardoor het er nog extra mooi uitzag. Vanuit de trein werd al voorzichtig het idee geopperd om hier nog eens langs te gaan.
Onze laatste volledige dag in Freudenstadt was mooi begonnen en waar we vooraf nog twijfelden of we niet de dag moesten besteden aan het inpakken was vooral mama tijdens het ontbijt resoluut: het inpakken konden we vanavond wel doen en de dag gingen we vooral nog gebruiken om ergens naar toe te gaan. Dat dat Schiltach moest gaan worden lag erg voor de hand. Na het ontbijt bij de buurtjes maar eens geïnformeerd of ze nog zin hadden om mee te gaan en dat zagen ze zeker zitten, waardoor we een uurtje later met twee auto’s voor de half uur durende rit op pad gingen.
Na een hoop bochtige weggetjes kwamen we aan en besloten onze auto’s semi-illegaal te parkeren bij het Hans Grohe Museum für Wasser, Bad und Design. Een wandelingetje langs het riviertje de Kinzig bracht ons bij de rand van het, inderdaad erg mooie, dorp. De kinderen en Erik konden de verleiding niet weerstaan om in de inmiddels brandende zon even met de voeten in het water te gaan. Luus maakte daarbij een schuivertje en liep een na pak op, ze gaf geen krimp.

Na wat rond te hebben gekeken op de centrale pleintje, omgeven door de kenmerkende vakwerkhuizen, kregen we collectief zin in taart en een zoektocht van mama en Nicole bracht ons bij een heel mooi terras met een uitgebreide keus aan taart. Na de koffie met inderdaad erg lekkere taart begaven we ons naar het riviertje waar we ons super hebben vermaakt met steenmannetjes bouwen in het water, vissen kijken en het doen van archeologische vondsten. Na een bezoekje aan het Schüttesägemuseum waar de geschiedenis van de lokale houtindustrie uit de doeken werd gedaan werd het weer tijd om richting Freudenstadt te gaan, waarbij we helaas nog een tussenstop maakten bij de lokale bakker die een vernietigende hekel bleek te hebben aan alles wat kind was.
Eén van de zaken waar door de kids veelvuldig om was gevraagd was nog een bezoekje aan de fontein op het dorpsplein van Freudenstad. Op de eerste dag waren we er al geweest maar was het weer niet goed genoeg om met de badkleding aan er doorheen te rennen, vandaag was dat zeker wel het geval. Met de zwembroeken en bikini’s aan was het één groot feest.

Dankzij onze superbuurtjes, die aanboden om boodschappen te doen en eten te maken, konden we de tent aan het einde van de middag en begin van de avond grotendeels nog inpakken.