Met een lichtgrijze hemel boven ons werden we wakker. De nacht was toch best koud geweest en we hadden ons wat zorgen gemaakt over Kilian die zich elke nacht feilloos uit z’n slaapzak woelt, maar Luus en Kilian hadden allebei heerlijk geslapen. Ondanks de wolken zag het er niet uit alsof er regen zou komen en we waren het er over eens dat het een perfecte dag was om te gaan wandelen.
Een wandeling die we al in Nederland hadden bedacht was het pad tussen Rospico en Port Manec’h, een smal en soms rotsig pas langs de kust dat deel uitmaakt van de GR34. Drie jaar geleden hadden we bij Port Manec’h al eens naar het pad staan kijken en twee jaar geleden hadden we een klein stukje gelopen vanuit Rospico. Dit jaar waren Luus en Kilian groot genoeg om de hele wandeling helemaal te maken.
Na de auto te hebben geparkeerd bij de Anse de Rospico, een smalle inham in het land waar de zee bij vloed vrij spel heeft, trokken we de bergschoenen aan en gingen op pad.
Bergschoenen aan bij de Anse de Rospico
Het pad slingerde inderdaad vlak langs de kust en met uitzicht op de eilanden voor de kust, zeilboten en aalscholvers liepen we richting Port Manec’h. Luus had erg veel zin in de Bretonse kaas die we hadden meegenomen en ontdekte al vrij snel een picknicktafel. Hoewel het nog wat vroeg was voor lunch was het zo’n mooie plek dat we het brood, worst en kaas tevoorschijn haalden.
Lunch met uitzicht
Waar Kilian soms nog gebruik maakte van de optie om een stukje op papa’s nek te zitten liep Luus alles zelf en dat ging prima. Soms was de energie even weg maar met wat rust, drinken en een snoepje konden we weer verder en kregen we al snel het vuurtorentje van Port Manec’h in zicht.
Het vuurtorentje van Port Manec’h
We hadden de optie opengehouden om met de bus terug te gaan naar het beginpunt van de wandeling, tot grote teleurstelling van Luus en Kilian bleek deze niet op zondag te rijden. Er zat niets anders op dan alles terug te lopen. Met een fris zeewindje in het gezicht en het lonkende zwembad op de camping in het verschiet ging de terugweg supersnel.
Na lekker te zijn afgekoeld in het zwembad onder de douche gesprongen (de camping had nieuwe douches, erg prettig) en toen was het tijd voor pasta met tomatensaus en geraspte kaas. Na het eten nog even tafalballen en wat spelletjes Boeboe en toen was het tijd voor bed. Voor ons allemaal, want het was inmiddels kwart voor elf…
Een potje tafelballen