Hoewel het eigenlijk een wandeldag was had mama de wens uitgesproken om een keer een stadje te bezoeken en er was geen andere conclusie mogelijk dat het doel dan Chamonix moest worden. Enerzijds omdat het voor papa twintig jaar geleden was dat hij er was geweeest maar ook zeker omdat we met Luus naar de kapper wilden. Na elke zwemsessie was mama tegewoordig bijna een half uur bezig om alle klitten uit het haar te krijgen en ook Luus zelf was dit wel een beetje zat.

Rond elf uur reden we de camping af richting en Chamonix en na een klein half uur kwamen we aan, deze keer zonder file en plotsling opduikende honden. Een plek in een parkeergarage was snel gevonden en we liepen zo het centrum in op zoek naar een terras voor wat te drinken met wat lekkers er bij. Dat lekkers lieten we snel varen bij het zien van de prijzen en papa en mama namen hun toevlucht tot het voordeligste kopje koffie op de kaart, een espresso a 3 Euro en Luus en Kilian nipten voorzichtig van hun cola die bija 5 Euro moest opbrengen. Het uitzicht vanuit het centrum Chamonix maakt een hoop goed en is ook de reden dat er zo ontzettend veel toeristen op af komen. Overal waar je loopt is het contour van de Mont Blanc, Aiguille du Midi en omrigende vierduizenders zichtbaar, echt heel spectaculair.

Na een rondje lopen langs de nodige buitensportzaken en de standbeelden van Paccard en Balmat die op 8 augustus 1786 voor het eerst de top van de Mont Blanc bereikten vonden we zowaar een kapper. Hoewel we waren voorbereid op Chamonieuse prijzen viel het nog enigzins mee en we konden voor 3 uur ’s middags een afspraak maken. De supermarkt in het centrum zorgde voor kaasjes en drinken en in een nabijgelegen park aten we in de schaduw een lekkere lunch. De nabijgelegen McDonalds was de thuisbasis voor alle sanitaire stops, met helaas als bij-effect dat we als aanvulling op de lunch geen weerstand konden bieden tegen de patatjes.

Na een rondje te hebben gelopen door het centrum was het al bijna drie uur en liepen we bij de kapper binnen. De franse kapsters reageerden ontzet op ons verzoek om zo’n vijftien centimeter van het haar van Luus af te halen en er werd een tegenvoorstel gedaan met als argument dat het voor Luus zelf te shockerend zou zijn om er zo’n end van af te halen. Alleen toen Luus zelf aangaf hoe kort het moest waren de dames gerustgesteld en werd na een shampoo-beurt de schaar er in gezet met een prima eindresultaat.

Na de knipbeurt sprongen we in de auto voor de broodnodige boodschappen en bij het verlaten van de supermarkt kondigde een flink onweer zich al aan. In de regen kwamen we bij de tent aan en maakten we het ons zo goed en zo kwaad als het ging makkelijk met het getik van de regen als achtergrondgeluid. De voorspelling voor morgen is weer prima.