Dat het echt een hele warme dag zou worden was vanochtend meteen al duidelijk toen we de tent openritsten. Bij het opstaan was het al bijna 30 graden en er stond geen zuchtje wind. Gisteren hadden we bij het lezen van het weerbericht al snel de conslusie getrokken dat omhoog de bergen in de beste manier is om de hitte te ontvluchten. Twee zaken waren dan ook niet handig: we waren weer vergeten om broodjes te bestellen en we werden pas om neger uur wakker. Ondanks dat waren we toch nog aardig snel op pad en reden we nog voor elf uur richting Chamonix, waar we de kabelbaan van de Brevent op het oog hadden.

De Brevent kabelbaan bestaat uit een serie kleine gondeltjes, de Telecabine de Planpraz, die vanuit Chamonix vetrekt naar een ongeveer 1900 meter hoogte. Van daaruit kan er worden overgestapt op de Telepherique du Brevent die eindigt op zo’n 2400 meter. Na in Chamonix nog snel wat broodjes te hebben gekocht bij een bakkertje kochten we een Mont Blanc-familiepas waarmee we in twee weken tijd met vijf kabelbanen mee omhoog mogen. Bij het uitstappen op 2400 meter hoogte was het meteen te merken dat het zo’n vijftien graden koeler was dan in het dal en enigzins opgelucht begonnen we aan de wandeling.

Vorig jaar waren we hier ook al eens geweest en moesten we na een uur lopen weer omkeren, simpelweg omdat Lucia en Kilian het toen wel welletjes vonden. Papa en mama hadden het pad verder zien lopen over een smalle graat en moesten met spijt vaststellen dat dat er toen niet in zat. We waren duidelijk weer een jaar verder want Luus en Kilian liepen als berggeiten en voordat we het wisten waren we al op de plek waar we vorig jaar hadden moeten omkeren. In de buurt van wat sneeuwvelden die zich nog niet gewonnen hadden gegeven aan de hitte van dit jaar aten we even wat en liepen verder naar de graat.

Met een fantastisch uitzicht op het complete Mont Blanc-massief liepen we verder tot het echt genoeg was en keerden we weer om. Omdat we voor het laatste stuk best nog moesten klimmen kreeg vooral Luus wel wat last van de warmte maar met wat snoepjes, aanmoedigingen en de belofte aan ijksoude drankjes op de top bereikten we toch de top van de Brevent waar we ons weer naar het dal lieten takelen.

Na wat boodschappen in Chamonix hadden we ons voorgenomen om pasta te gaan maken (Luus wilde graag pasta maar dan met een kleurtje en de keus was gevallen op de groene variant) maar de hitte sloeg ons volledig lam. Cup-A-Soup, broodjes met kaas en ham en een salade stonden gelukkig met minimale inspanning op tafel en toen het al donker was kochten we de laatste ijsjes op de camping die in een dag door zijn hele voorraad ijs heen was. Morgen nog steeds erg warm maar dan toch maar een rustdag.