De in Saint-Pierre-en-Faucigny gestrande auto van Erik en Nicole stond nog steeds op de parkeerplaats van het station in afwachting van een sleepwagen die hem naar een garage zou brengen. Erik had inmiddels al contact gehad met de ANWB en die wisten te melden dat er vandaag om 10:00 een sleepdienst zou voorrijden. Na snel een croissantje naar binnen te hebben gepropt sprongen Erik en Arjen samen in de auto voor de rit van ruim een half uur.
In het dorpje aangekomen namen we vol goede moed een strategische positie in waarbij we zowel de parkeerplaats in het oog hadden als de garage die een paar honderd meter verder was. Rond half elf bekroop ons langzaam het gevoel dat het wat langer kon gaan duren dan we hadden gehoopt en na nog eens anderhalf uur verder namen we maar eens contact op met de ANWB waarna we rechtstreeks werden gebeld door de sleepdienst die ons bezwoer dat het niet meer dan een uurtje zou duren. Met die wetenschap gingen we op jacht naar koffie die we vonden bij een klein bakkertje in een klein winkelcentrum dat vooral bestond uit leegstaande winkels die blijkbaar failliet waren gegaan.
Nadat de koffie al bijna weer was vergeten en we weer een uur verder waren belde Erik opnieuw met de ANWB waarna we werden teruggebeld dat er wat miscommunicatie was geweest en dat ze nu toch echt onderweg waren. Meer dan vier uur later dan het afgesproken tijdstip kwam er dan toch een sleepwagen aanrijden…. De typisch Franse chauffeur begon te mopperen dat hij had doorgekregen dat er vier personen en een aanhangwagen zouden zijn en dat hij daarom speciaal een grotere wagen had meegenomen. Erik wees hem fijntjes op het tijdstip van 10 uur dat duidelijk op zijn instructie stond geprint en hij bond onmiddelijk in terwijl hij wat mompelde over excuses, drukte en dat hij er ook niets aan kon doen. Met de auto opgeladen verdween hij ui tzicht en konden reden we richting de camping.
Mama had zich tijdens al die uren nuttig gemaakt met het draaien van een was en het opruimen en reorganiseren van de tent. De tent is wat dat betreft net zoals thuis: het kan compleet opgeruimd zijn maar op de een of andere manier zorgen duistere krachten (die over het algemeen 10 jaar en jonger zijn) er voor dat het in korte tijd weer kan veranderen in een puinhoop… Daarna was het tijd voor een duik in het meer samen met Nicole, Gwen en Roy en papa en Erik sloten zich hier in de tweede helft van de middag bij aan.
De avond werd doorgebracht met het bakken en beleggen van erg lekkere v hamburgers. Na het eten verzamelde zich een grote groep kinderen uit Franrkijk, Belgie en Nederland en werd er gevoetbald tot het donker was. De weersverwachting is nog steeds prima.