Vooraf wandel-en rustdagen plannen is net zoals het weerbericht: des te langer je vooruit kijkt des te kleiner de kans dat het precies zo gaat lopen als voorspeld. Elke vakantie nemen we ons voor om de wandel- en rustdagen netjes af te wisselen en altijd komen er regendagen, blessures of andere zaken voorbij die het schema in de war gooien en die papa en mama de uitdaging geven om te verkopen dat het soms nodig is om toch een paar dagen achter elkaar te wandelen. Zo ook de afgelopen vier dagen waarbij we elke dag flink wat horizontale en verticale meters hadden afgelegd. Vandaag waren we het er collectief over eens dat het een echte rustdag moest worden.

De zon scheen uitbundig en de ochtend gebruikten we om wat rond de tent te rommelen, wat losse klusjes te doen en wat doelloos rond te hangen zoals dat eigenlijk veel vaker zou moeten tijdens een vakantie. Gewapend met handdoeken, allerlei opblaasattributen, zwembrillen, stoeltjes, lunch en tussendoortjes slenterden we aan het eind van de ochtend naar het meer waar we nog een mooi plekje in de schaduw bemachtigden.

De rest van de middag gebeurde er dan ook niets meer dan wat eten, zwemmen en weer opdrogen in de zon. Schaduw was wel aangenaam maar geen noodzaak meer omdat er geen tenperaturen meer zijn van ver boven de 30 graden.

Aan het einde van de middag nog snel in de auto voor wat boodschapjes (wraps) en luierend de rest van de avond doorgebracht. Het was met recht een rustdag geweest. De plannen voor morgen zijn nog onduidelijk. Het wordt wel weer een prachtige dag maar Lucia heeft een grote teen die dik, rood en pijnlijk is dus of wandelen nog gaat lukken moeten we afwachten…