Bij het opstaan waren we allemaal benieuwd hoe het met de teen van Lucia zou zijn aangezien dat bepalend was voor wat we de rest van de vakantie nog zouden kunnen doen. Op de dure Mont Blanc-pas die aan het begin van de vakantie was gekocht stonden nog twee opties open en om er geen gebruik van te maken zou wel erg jammer zijn. De teen bleek nog wel wat rood te zijn maar het zag er absoluut beter uit dan gisteren en na wat rondsnuffelen in de opties die we nog hadden rolde de Telesiege de Glacier de Bossons er uit. Dit is een stoeltjeslift vanuit Les Tessieres (een voorstadje van Chamonix) die zijn passagiers afzet op een hoogte van 1400 meter van waaruit er een prachtig uitzicht moet zijn op de Glacier de Bossons, de gletscher die afkomstig is van de sneeuw die van de Mont Blanc wordt geduwd.

Nicole en Roy bleven bij de gedachte aan een stoeltjeslift op de camping achter en samen met Erik en Gwen reden we aan het eind van de ochtend richting Chamonix. Na even wat rondzoeken naar een parkeerplek bleek het te gaan om een wat ouder en klein liftje dat zo laag bij de grond bleef dat er op sommige punten bordjes stonden om aan te geven dat het niet de bedoeling was om daar uit te stappen. Na een ritje van ongeveer een kwartier stapten we uit op het hoogste punt waar we vrijwel meteen het terras opliepen van het Chalet de Glacier des Bossons waar het op het terrad met veelkelurige parasols al behoorlijk druk was.

We liepen het terrras voorbij en namen een smal pad naar boven waar we al snel borden tegenkwamen met het verhaal van het vliegtuig van Air India dat in 1950 in de buurt van de top van de Mont Blanc was verongelukt. Het vliegtuig raakte bedolven onder de sneeuw er werd onderdeel van de Glacier des Bossons waar een aantal decennia later de eerste brokstukken tevoorschijn kwamen. Een aantal van deze onderdelen stonden langs het pad uitgestald met wat begeleidende tekst en foto’s. Na een klein kwartier kwamen we aan op het hoogste punt van waaruit we mooi zicht hadden op de Glacier des Bossons.

De terugweg liep weer langs het terras waar de lokroep van de crepes te sterk bleek te zijn en na een aantal crepes met beurre, sucre, caramel en/of citron bracht de kabelbaan ons weer naar het dal. Terug aan gekomen op de camping herenigden we ons met Nicole en Roy die zichzelf toevallig ook op een crepes hadden getrakteerd en liepen we naar het meer voor een frisse duik. Het avondeten was “a la makkelijk” door alles wat we nog hadden liggen bij elkaar te leggen en het aan te vullen met wat patat.