Met nog een paar dagen te gaan in Drenthe vroegen we ons af wat we nog wilden doen en op welke dag. Voor papa en mama was de voorkeur duidelijk: fietsen en kanoen. Lucia en Kilian dachten hier volledig anders over waarbij met name het idee van nog een keer in een kano zitten ze nehoorlijk tegenstond. Het fietsidee had zichzelf opgelost toen bleek dat er geen huurfiets meer te krijgen was in de nabije omgeving. Wonder boven wonder stemden ze er allebei mee in om vandaag dan toch nog maar een keer te gaan wandelen.

Het weer zat nog steeds ontzettend mee, met afwisselend een zonnetje en wat wolken. Rond een uur of elf stapten we in de auto, helaas nog geen bezoek gehad van de boer om even naar Coco te kijken die er nog steeds wat bewegingsloos bij zat. De wandelroute die we op het oog hadden was een 8 km lange route door de boswachterij Odoorn op de Hondsrug. Het startpunt was snel gevonden waar we onmiddelijk vielen voor de verleiding van koffie met lekkers op het terras van restaurant Poolshoogte.

Met een buik vol appeltaart en andere lekker dingen beklommen we nog de Brandtoren, een naburige heuvel met daarop een uitkijktoren. De wandeling zelf bleek met grote (heide)vlaktes en wat bredere, kaarsrechte en soms lange paden, heel anders dan die van gisteren. Ondanks dat was de omgeving wel erg mooi en stapten Luus en Kilian dapper door. Onderweg hebben we nog een cirkel van tien stenen op de heide gelegd omdat het tien jaar geleden was dat oma Hanny was overleden.

Na afloop van de wandeling hadden we nog tijd om bij het hunebedcentrum in Borger langs te gaan om de naar de stenen de laten kijken die Kilian gisteren had gevonden. De verwachtingen van Kilian waren hoog gespannen en de teleurstelling was dan ook groot toen de boodschap was dat het om vuursteen ging waarbij niet viel te zeggen of het van een trechterbeker was of gewoon een stuk steen. Om positief te eindigen snel maar een ijsje en boodschappen gehaald voor een barbecue (ja, echt de laatste deze keer).