Nog nooit hebben we zoveel moeite moeten doen om op vakantie te kunnen gaan. Nadat we vanwege het Corona virus vorig jaar al in Nederland op vakantie waren geweest (duur!) was de wens om dit jaar voor de derde keer naar Lac de Passy te gaan wel erg groot. Tijdens de aanloop naar de 19e juli leek het wel een hordenrace waarbij het ene na het andere onheisbericht voorbijkwam. Als we wat bijgelovig waren geweest hadden we kunnen denken dat het voortekenen waren om vooral niet naar Frankrijk te gaan. Dat waren we gelukkig niet maar opgelucht waren we wel toen we zondagochtend vroeg Lucia en Kilian weer uit hun bedjes haalden voor de rit naar Dijon.

De reis zelf ging prima, van de strenge Corona-regels die door Frankrijk waren aangekondigd merkten we helemaal niets en zonder enige controle reden we door Belgie, Luxemburg het Franse landschap in. Niet dat we ons zorgen maakten want we hadden maarleifst twee testbewijzen op zak om aan te tonen dat we allemaal Corona-vrij waren.

Rond kwart over vier kwamen we aan bij het ons inmiddels bekende Ibis Budget Hotel en na even douchen installeerden we ons op het terras in afwachting van de aankomst van Chiel, Lisette, Julian en Jasmijn die op ons aanraden ook een overnachting hadden geboekt op doorreis naar de Gorges du Verdon. De McDonalds zorgde voor een warme hap, deze keer met een ijsje toe en na nog wat spelletjes op het terras bij het hotel doken we allemaal behoorlijk moe ons bed in. De aanloop naar deze vakantie had dan ook behoorlijk wat energie gekost.