Na een wat matig nachtje waarbij we allemaal wat minder hadden geslapen werden we vanochtend om 7:45 gewekt door de wekker. Het plan voor vandaag was om richting La Tour te rijden, een dorp voorbij Chamonix op een aantal minuten rijden van de Zwitserse grens. Twee jaar geleden waren we al eens vanuit het nabij gelegen Vallorcine met een gondel omhog gegaan en gewandeld naar de Col de Balme. Vanuit La Tour liep ook een tweetal gondels omhoog die ons direct bij Col de Balme konden afzetten, van daaruit wilden we de Zwitserse grens over wandelen.

Na het verzamelen van alle spullen, kleding, lunch en allerhande accessoires zaten we nog voor tien uur in de auto voor de rit van drie kwartier. Weer een smak geld lcihter namen we plaats in de “eitjes” van de Telecabine de Charamillon die bijna naadloos overging in de Telesiege des Autannes stoeltjeslift die eindigde op 2181 meter. De hut van Col de Balme lag op een steenworp afstand maar onze aandacht werd direct getrokken door een bordje dat verwees naar Refuge Albert Premier. Een blik op de wandelkaart leerde dat deze hut pal naast de Glacier de Tour lag en die verleiding konden we niet weerstaan.

Het pad was omgeven door bloeiende alpenroosjes begon heel vriendelijk. Pas na een half uur begon het pad te zigzaggen en steiler te worden. Na wat klauterwerk kwamen we bij een klein sneeuwveld en toen we deze eenmaal waren gepasseerd ging het pad best steil verder over de rug van een gletschermorene. Lucia zag het vlak onder de hut inmiddels echt niet meer zitten en we zagen dat de bewolking ook toe begon te nemen. Omdat de hut zo dichtbij was liet papa zijn rugzak achter en liep snel het laatste deel van het pad tot aan de hut om te concluderen dat er wel erg spannende stukjes in zaten. In combinatie met de steeds lagerhangende bewolking was de enige conclusie om af te dalen. In de miezerregen daalden we af om twee uur later weer vergezeld door een voorzichtig zonnetje bij de stoeltjeslift aan te komen.

Het avondeten vond plaats bij de lokale McDonalds in Sallanches en bij terugkomst op de camping bleek het ook daar wat te miezeren, dit bleek gelukkig van korte duur. Kilian vond eindelijk een voetbalmaatje die in het vakantiehuisje tegenover ons bleek te verblijven. Morgen een rustdag met als het goed is weer aardig weer.