Het gevoel was dubbel vandaag: alle beslommeringen van huis en werk leken een eeuwigheid geleden maar plotsling was daar dan toch de laatste dag. Zonder enige Denemarken ervaring kwamen we een week geleden het eiland op gereden en in een week tijd waren we behoorlijk verknochtaan geraakt. Vooral door de vriendelijke mensen, weidse uitzichten en verlaten wegen, het perfecte weer en supermooie huisje hielpen daar natuurlijk ook bij. Zeker een plek om nog eens naar terug te keren.

De dag begon zoals gewoonlijk als eerste voor papa. Kilian wilde absoluut weer mee om de broodjes te halen maar hij lag om acht uur nog zo diep te slapen dat wakker maken wel heel wreed leek. Het was gisteravond ook wel wat laat geworden. Na het ontbijt was het als eerste tijd voor midgetgolf aangezien dat gisteren niet was gelukt. Het enthousiasme dat Kilian gisteren had bij het zien van de baan was terecht, hele leuke holes die vanaf baan 1 behoorlijk uitdagend waren. De winst ging uiteindelijk nipt naar Kilian die een slag minder nodig had dan papa.

Na deze “sportieve” inspanning was er vooral behoefte aan nog een kop koffie en de meest logische plek daarvoor was Hattesgaard, het cafe waar we eerder deze week al eens heerlijke taartjes hadden gegeten. Ook nu was het weer een feestje en hoewel het weer toch echt wel minder was ploften we daar weer neer op het terras buiten. De keuze voor taart was voor het grootste deel anders, alleen de pistache taart stond voor de tweede keer op tafel omdat deze zo goed combineerde met de koffie.

Volgende stop was Havneby (door papa en mama deze week strucureel Husavik genoemd dankzij de Songfestival film…) waar we nog een bezoekje brachten aan de sportshop. Mama was helemaal happy met een softshell en een roze fleeze trui, ook voor Luus was er een knalrode softshell en papa vond nog een hoodie en t-shirt. Terwijl de dames de overige winkels nog bezochten trapten papa en Kilian nog snel een balletje op het voetbalveldje, daarna was het tijd voor lunch in onze thuisbasis.

Het middagprogramma werd gevuld door een vurige wens van papa en mama die het vrij bizar vonden dat we al bijna een week op een eiland waren maar nog niet aan de rand van de zee hadden gestaan. Gemak dient de mens dus reden we met de auto weer het strand van Lakolk op tot we niet verder konden en gingen te voet verder. Het was prettig lopen onder een bewolkte hemel en weinig wind en de voornaamste bezigheid was het zoeken van schelpen. Qua soorten was er geen verschil met Nederland, wel lagen er ontzettend veel zgn “scheermessen”. Even na vieren kwamen we weer terug in het huis en kon er voorzichtig al wat worden ingepakt.

Voor de avond hadden we een tafek gereserveerd bij Cafe Fru Dax in Lakolk, zo dichtbij dat we er lopend naar toe konden. Het werd al snel duidelijk dat de reservering hard nodig was want voor ons dropen de nodige mensen teleurgesteld af die ook een hapje wilden eten. Het eten zelf was prima, Luus ging voor de pasta, Kilian voor de fish & chips, mama had een duideliijke voor keur voor de zalm en papa was blij met een wiener schnitzel.

Tot onze verrassing bleken de koffie en thee gratis en kregen Lucia en Kilian allebei nog een gratis zakje snoep Na het eten liepen we weemoedig nog even naar het begin van het strand waar de lucht eindelijk begon te breken.

Het restant voor de avond was voor inpakwerk en een badsessie voor Luus die nog een mega badbom had liggen. Morgen om zeven uur op, morgen avond weer in Warmetuut.