Het heilige doel van vandaag was eindelijk weer een wandeling, de omstandighedem waren dan ook perfect met een lekker zonnetje en een beetje wind. De wolken boven het echte hooggebergte waren nog niet helemaal weg maar dat was geen belemmering. Om het doel te bepalen hadden we weer ons boekje er bij gepakt en uit alle mogelijkheden kozen we voor een relatief korte wandeling naar Lac d’ Armancette waarbij we wel ruim 400 meter moesten stijgen. Het begin van deze wandeling lag in de buurt van Les Contamines de Montjoie. Hoewel de toegangsweg er net zo bochtig uit zag als bij de mislukte missie eerder deze week besloten we het er toch op te wagen.

Met alles weer ingepakt en de bergschoenen aan reden we om half elf van de camping, temidden van het grote aantal vertrekkende medekampeerders voor wie de vakantie er op deze zaterdag alweer op zat. Na een half uur kwamen we aan bij een kleine en overvolle parkeerplaats waar we nog net een half illegaal plekje wisten te claimen. Het bleek het startpunt voor meerdere routes waarbij die naar de Refuge de Miage papa en mama het meest aansprak. Gezien de twee uur durende klim er naar toe voor nu nog wat veel van het goede maar we noteerden hem voor volgende week.

Het pad naar het Lac d’Armancette begon meteen behoorlijk steil en langzaam liepen we door een naaldbos omhoog, aanvankelijk over een breed pad dat hogerop gelukkig steeds smaller werd. Luus liet zich met een koptelefoontje op naar boven drijven op de beats van de jaren tachtig en Kilian stapte stevig door, af en toe nog wel wat gemopper maar na ruim een uur kwam het meertje dan toch in zicht. Het stokbrood, worst en kaas werd tevoorschijn gehaald waarbij we na de eerst hap werden aangesproken door een trots Frans jongetje die liet zien dat hij met zijn schepnet honderden kikkerviskjes uit het meer had gevist. Daarbij morste hij behoorlijk waardoor we opeens tegen een club naar adem happende kikkervisjes aan zaten te kijken. Met de lege huls van een babybel kaasje transporteerden we ze een voor een weer een paar meter lager naar het weilige water waarna we dan toch echt weer verder gingen met onze lunch…

Na nog een rondje om het meertje (ongeveer vijf minuten) begonnen we weer aan de afdaling die ons snel weer bij de auto bracht. Nog wat boodschappen voor het avondeten (soep, merquez, salade en stokbrood) en voor de tweedaagse toch die morgen begint.