De huttentocht had best wat van onze energie geeist en ondanks een hele goede nacht van ons allemaal keken we uit naar een dagje nietsnutten bij de tent. Papa en Kilian kwamen terug van de bakker en de Grand Frais met bramen, abrikozen, croissantjes, stokbrood en brownies voor bij de koffie. Aangezien er voor de middag zwemplannen waren werden er in de ochtendnog snel boodschappen gedaan voor het avondeten. Papa viel voor de zoveelste keer op in de supermarkt toen de anti-diefstalpoortjes afgingen. De boosdoners bleker uiteindelijk de kaartjes te zijn van de kabelbaan naar ont d”Arbois die nog in zijn tas zaten…

Na een lunch bij de tent werden de zwemspullen ingepakt en doken we het lauwe water in, de temperatuur is nog steeds ruim boven de 30 graden en de komende dagen verandert dat ook niet. Dat de vakantieperiode ook in Frankrijk is losgebarsten was goed te merken aan de drukte, het was een enorm gezellige drukte aan het meer.

Rond een uur of vijf was het tijd voor een douche, een biertje en een chipje en werd de tent na een week weer eens gereorganiseerd en geveegd. Het avondeten bestond (weer eens) uit pasta en een rauwkostschotel. Met wat tafeltennis werd de avond afgesloten tot we rond elf uur ons bed indoken. Morgen op tijd weg voor een tocht naar de Chalets de Miages.

Met 20 andere mensen in een ruimte slapen waarbij elke kuch hoorbaar is en elke beweging zorgt voor luid gekraak van de houten bak waar alle matrassen in liggen valt niet mee. De nacht was gevoelsmatig dan ook erg lang geweest waarbij vooral papa en mama in een soort waakstand lagen en pas ergens om half drie in slaap waren gevallen. Rond zes uur begon de dag alweer voor de eerste medeslapers waardoor we zelf rond half acht enigzins verdwaasd achter ons ontbijtje zaten. Het uitzicht op de omringende bergen in het heldere ochtendlicht deed het slaaptekort wel weer wat vergeten. Na onze broodjes met jam, een mini-cakeje en een grote kom met koffie (chocolat chaud voor Kilian) raapten we al onze spullen bij elkaar en begonnen de voorbereidingen voor de afdaling naar Chamonix.

De route-aanduiding vlak buiten de hut zorgde voor wat vraagtekens maar onze wandelkaart gaf duidelijk aan dat we eerst verder van Chamonix weg moesten lopen waarbij lager op de helling een splitsing zou komen die ons terug zou brengen naar het punt waar we gisteren waren begonnen. Rond half negen begonnen we aan de afdaling en het was heerlijk wandelen waarbij de warmte van de dag zich nog niet liet gelden. Na ruim een uur liepen we nog steeds richting het westen en Chamonix raakte steeds verder uit beeld. We waren onderwerg een aantal mede-overnachters tegengekomen waarvan we wisten dat ze onderweg waren naar Les Houches, een voorstad van Chamonix waar de Tour du Mont Blanc begint en langzaam begon het besef te komen dat we Chamonix niet rechstreeks zouden bereiken. De route was ondanks dat leuk, met sporadisch spannende passages waarbij er kettingen waren gespannen.

Na bijna twee uur wandelen raakten we in gesprek met een oude Parijzenaar die vertelde dat hij zijn wandeling was begonnen bij Parc de Merlet, een dierentuin bij Les Houches en daar kwamen we even later ook aan terwijl we al druk aan het bedenken waren welke bus ons terug zou brengen naar Chamonix en waar we dan in hemelsnaam konden opstappen. De berggoden waren in een goede bui want terwijl we ons er bij neer hadden gelegd dat we nog anderhalf uur over een brede, saaie weg moesten afdalen naar Les Houches, kwam er een kleine bus aanrijden die zijn passagiers bij de dierentuin dropte. De vriendelijke Fransoos achter het stuur maakte duidelijk dat hij ons naar het station beneden in het dal kon brengen waar we dan op de trein konden stappen naar Chamonix. De kosten van deze rit: een vrijwillige bijdrage voor de dierentuin. Zonder andere medepassagiers werden we prinsheerlijk van de berg afgereden in de koelte van de airco. Na een klein half uur wachten op het mini-station van Les Houches was daar inderdaad de trein naar Chamonix waar we bij een supervriendelijke conducteur voor negen Euro onze kaartjes konden kopen.

Chamonix was zonovergoten en warm en bij de plaatselijke McDonalds kochten we onze lunch die we in het naburige schaduwrijke park opaten. Na een loopje door het centrum tikten we 25 Euro af voor de parkeerkosten en zetten we koers naar onze thuisbasis. De middag gebruikten we voor het reorgainiseren van onze spullen, hangen bij de tent en Kilian, mama en papa namen nog een plons in het meer. Het avondeten bestond uit crackers met stinkende Franse kaasjes en een lekkere salade en met wat tafeltennis eindigden we de dag. Nog voor tien uur lagen we in onze slaapzakken waarbij we allevier vrijwel direct in slaap vielen, ondanks alle nog aanwezige campinggeluiden.