Helaas had de weersvoorspelling het bij het rechte eind en na een droge dag begon het vannacht weer met regenen. Ook bij het opstaan was het een buiten een kletsnatte wereld en dus was het weer een kwestie van de regenjassen en slippers aan en ontbijten in de partytent. Voor de tweede keer deze week bleek deze te zijn ingenomen door een stel hoornaars en waar papa ze vorige keer nog keurig had vrijgelaten werden ze dit keer toch maar “uitgeschakeld”. Dat om te voorkomen dat iemand er de komende dagen toch per ongeluk op gaat zitten. Na nog maar een kop koffie zagen we het aan het einde van de ochtend gelukkig opklaren en leek het er op dat het de rest van de dag droog zou blijven.

Zoals we ook in eerdere Bretagne-vakanties hebben gedaan is het in de auto stappen en langs de kust gaan rijden een prima manier om mooie plekjes te ontdekken. We hadden op de kaart ten westen van onze camping een aantal mini-baaitjes ontdekt en het besluit om hier leens op ontdekking te gaan was snel genomen. Erik, Nicole en Gwen hadden er ook wel oren naar en met twee auto’s reden we richting Larmor-Baden aan de Anse de Kerdelan.Onderweg zagen we de hemel verder opentrekken en met een voorzichtig zonnetje en een stevige wind stapten we in haven uit de auto. Op het strandje daar stuitten we al snel op prachtige Sint-Jakobsschelpen en andere mooie vondsten die we meenamen.

Uiteindelijk kwamen we aan bij een restaurant waar we lunch bestelden. Papa en mama de “crumble de legumes” en Luus en Kilian gaven de voorkeur aan frites en sausices. in gedachten zagen ze al een heerlijke barbecue wordt verschijnen dus de teleurstelling was groot toen er twee droge franse worsten werden neergezet. Pape en Erik hebben er overigens lekker van gegeten.

De volgende bestemming was het even verderop gelegen Locmiquel aan de Anse de Locmiquel. Het bleek een weidse baai die bijna volledig bleek drooggevallen omdat het eb was. Het uitzicht was overigens fantastisch en we brachten een snel bezoek aan de Chapelle de Locmiquel en Baden, een nabij gelegen kapelletje.

Voor het laatste doel reden we nog een baai verder naar het westen, de Anse de Baden, bij het plaatsje Meriadec. Het bleek een wat verlaten lokatoe waar we na enig zoeken een parkeerplaats tegenkwamen waar welgeteld één auto stond geparkeerd. Een smal pad zorgde er voor dat we een stuk konden afdalen naar de “anse” waar we weer op het pad van de GR34 terechtkwamen. Ook deze zee-arm was vrijwel volledig drooggevallen en na een klein haff uur wandelen keerden we weer om richting de auto.

Na een ritje langs de onvermijdelijke Super-U kwamen we weer aan op de camping, nog steeds onder toeziend oog van de zon. Het avondeten bestond uit pasta met ham en kaas en broccoli en na het eten zetten de kinderen meteen koers naar het voetbal/tafeltennis/petanque-veld waar ze de avonden tot 11 uur doorbrengen. Wij volgden later na wat thee met echt heerlijke Franse chocoladekoekjes om nog wat te tafeltennissen, mama was deze keer bijna onverslaanbaar…