Wanneer we al onze tochten hier bekijken is er eentje bij die we inmiddeld een echte klassieker is geworden. Eentje die elke keer weer op het programma staat en eigenlijk altijd op een van de eerst dagen: de Brevent of zoals we hem zelf altijd noemen, de Stenenwandeling.

Om de drukte en de voortdurende hitte een beetje voor te zijn hadden we zelfs onze wekker op half acht gezet. Dit tot lichte frusrtatie van mama die weer een erg slechte nacht had gehad. Na het heerlijke Franse ontbijtje zetten we koers naar Chamonix waar de dagelijkse verkeersdrukte al was losgebarsten. Toch vonden we een plekje voor de auto en stapten we rond half elf in de eitjes van de Telecabine de Planpraz, gevolgd door de grote gondel van de Telepherique du Brevent.

Boven aangekomen werden we welkom gehete n door een licht verkoelend briesje en een weids uitzicht dat zich uitstrekte van het volledige Mont Blanc massief, ons eigen Lac de Passy tot de lichtgrijze steengletschers van Flaine in het noorden.

De wandeling bleek toch weer makkelijker te gaan dan de vorige keer en zelfs voorbij de afdaling naar de Refuge Bellachat waar we vorig jaar hebben overnacht aten we onze lunch.

Op de terugweg, die vooral omhoog gaat, werden we gelukkige vergezeld door wat bewolking die de ergste warmte een beetje verzachtte. Ondanks dat was onze watervoorraad er volledig doorheen toen we het hoogste punt weer bereikten.

Bij de Super-U in Passy werd de ergste dorst gelest en deden we de inkopen voor het avondeten (Caprese). Na het eten koos mama voor een uitgebreide douchesessie en vermaakten Luus, Kilian en papa zich met uitgebreid frisbee-lummelen inhet koele meer tot het donker begon te worden. Morgen zijn de voorspellingen niet slecht maar wel wat buitjes en daarom wordt er geshopped in Chamonix..