De pain chocolat en het stokbrood met Port Salut (en voor alles onder de 16 de mierzoete Kit Kat ontbijtgranen…) werden vanochtend verstoord door wat gerommel in de verte. Het ontbijt was desondanks nog heerlijk in de buitenlucht maar niet veel later begonnen de eerste druppels te vallen. In de (party)tent werden er wat spelletjes gedaan op de telefoon of een serie gekeken op de tablet (Lucia). De voorspeling was ook wat vaag met wel een waarschuwing voor wat onweersbuien, in ieder geval geen dag om de bergen in de gaan. Als alternatief waren we het er over eens dat een dagje Chamonix wel erg leuk zou zijn dus werd de rugzak gevuld met wat truien, paraplu’s en rond het middaguur reden we de N205 op richting Chamonix.
De file voor de Mont Blanc tunnel was enorm, zo groot zelfs dat er op een aantal punten politie stond om het verkeer in goede banen leiden en er voor te zorgen dat ergen automobilisten waren die er aan het eind van de file er nog snel even tussen probeerden de ” piepen”. De situatie in Chamonix zelf was niet veel beter, alle parkeerplaatsen waren overvol en zelfs op een half uur lopen van Chamonix waren alle plekken langs de weg bezet. Terwijl we naarstig aan het bedenken waren wat we als alternatief konden gaan doen, viel het mama op dat we langs de spoorlijn reden en kwam op het lumineuze idee om in het eerstvolgende dorpje de trein terug te pakken naar Chamonix. Zo gezegd, zo gedaan. In Les Praz de Chamonix perkeerden we de auto in de schaduw op een kleine gratis parkeerplaats. Na een paar minuten lopen kwamen we aan op het stationnetje waar we even later al zwartrijdend (geen loket, geen automaat en geen conducteur te bekennen) op de trein naar Chamonix stapten.
Chamonix was weer de heerlijke mooie stad zoals we hem kennen. Mooie gebouwen, prachtig uitzicht op de Mont Blanc en de omringende scherpgepunte Aiguiilles en een gemeleerd publiek waarin bergliefhebbers zich mengden met de creme de la creme die zich vooral interesseerden in de dure winkels. Bij de lokale HSerpa-supermarkt kochten we onze lunch die we in een van de weinige parken die de stad rijk is op aten. Lucia scoorde een mooie poster voor thuis en daarna was het tijd voor een knipbeurt voor Kilian. Bij dezelfde kapper waar Lucia in 2018 een groot stuk van haar lokken had laten afknippen werd nu Kilian voorzien van een snel kapsel.
De rest van de middag werd besteed aan het slenteren door de winkels van alle bekende buitensportmerken (Mammut, North Face, Haglofs, Arcteryx) en werden er wat Macarons gegeten. Rond half vier stapten we op de trein terug naar Les Praz de Chamonix, deze keer wel netjes met een geldig kaartje. Bij terugkomst op de camping reserveerden we een tafel bij het pizza restaurant op de camping. Vroeger befaamd vanwege de fantastische pizza’s maar nadat het in andere handen was overgegeaan, was de kwaliteit van de pizza’s en de eigenaren dramatisch gekelderd en waren we er niet meer teruggekomen. Dit jaar waren er nieuwe enthousiaste eigenaren en deze zorgden inderdaad weer voor prima pizza’s.
Rond bedtijd werden we nog getrakteerd op een heftig onweer dat gelukkig op afstand bleef. De hoveelheid flitsen, het continue gerommel en de plotsling opkomende wind zorgde bij Lucia en Kilian voor wat slappe knieen maar na een half uur bleek het inderdaad voorbij te trekken en vielen we alsnog in slaap.