Tijdens het bestuderen van de lokale wandelkaart gisteren was ons een wandeling opgevallen naar Chalet de Cerro. Dit is een relatief lage hut op nog net geen 1400 meter die zich op de oostelijke gletschermorene bevindt van de Glacier des Bossons. Deze wandeling had een aantal voordelen: er was geen dure gondel voor nodig en het pad liep vrijwel in zijn geheel in de beschutting van bomen.

Onze dag begon weer met een bescheiden wekker die op acht uur stond. Ook Lucia die al een aantal nachten in een tent met Gwen slaapt meldde zich netjes aan het ontbijt en bepakt en bezakt reden we om kwart over tien onder een onbewolkte hemel richting Les Bossons. Aanvankelijk kwamen we op een verkeerde route terecht maar nadat we onze fout hadden ontdekt liepen we via een minder aantrekkelijke asfaltweg de juiste kant op. Het asfalt maakte plaats voor een weg door een mooi bos waar we op verschillende plekken enorme rotsen tegenkwamen die de nabijheid van een gletscher verraadden.

Het pad versmalde zich verder en na ongeveer drie kwartier kwamen we de eerste doorkijk naar de gletscher tegen. We moesten hiervoor wel wat waarschuwingsborden voorbij om bovenop de morene te komen.

De hut zelf werd na een uur bereikt en deze was gesloten, iets waar we gelukkig al van op de hoogte waren. Na een snelle lunch klommen we de hut voorbij richting een drietal hogere uitzichtpunten. De eerste en tweede werden bereitk maar deze vielen wat tegen omdat het zicht werd belemmerd door inmiddels uit de kluiten gegroeide bomen. Het hoogste punt lag vervolgens nog op een half uur lopen maar door knieklachten van Luus werd besloten om om te keren.j0

Terug op de camping werd er bijgekletst met de Booghjes die heel lief het avondeten hadden geregeld. Na een zwem/afkoelsessie in het meer werd met vereende krachten de pasta met knoflook/arabiata saus gekookt die werd vergezeld door lekker caprese met buffelmozzarella. Om elf uur gingen de oogjes dicht. Morgen lijkt het qua weer een iets mindere dag dus gan we een bezoek brengen aan Annecy.