Wakker worden met de wetenschap dat alle slaapspullen en de tent afgebroken en ingepakt moeten worden voelt heel anders dan wanneer er een vrije dag in het verschiet ligt. De laatste rit naar de bakker was dan ook wat weemoedig en na een snel ontbijt werd de vaart gezet achter het leeg maken van onze mooie plek op de camping. Rond half elf zat alles droog en veilig ingepakt en liepen we met z’n allen nog naar Les Criques voor een kop koffie. Met zicht op de Mont Blanc die baadde in ze zon, nipten we onze cappucino weg uit een kartonnen bekertje. Terug op de camping was het voor de Booghjes toch echt tijd om naar hun volgende bestemming te gaan en we namen sip afscheid van elkaar.

Wij zelf parkeerden de auto met karretje achteraan op de camping en liepen vervolgens met lunch en de zwembroeken aan naat het meer voor een laatste duik. De top van de Mont Blanc verschool zich achter een wolk maar liet zich uiteindelijk toch weer zien – in het verleden voor ons een teken dat we toch nog weer eens terug moesten komen op deze plek. Of volgend jaar de zesde keer gaat worden weten we nog niet.

De rit van drie uur naar het Ibis hotel in Dijon leek eindeloos maar uieindelijk kwamen we toch aan. De Mac zorgde voor het avondeten en na een warme douche doken we ons bed in.