Colmar – Vieille Eglise

Het hotel was ondanks de nabijheid van een vliegveld gelukkig heerlijk rustig gebleken. Met nog maar 350 kilometer te gaan en een camping waar we pas na twee uur terecht konden besloten we geen enkele haast hoefden te hebben. Om half acht schoven we aan bij een prima ontbijtbuffet, keken nog even naar het opstijgen van een aantal eenmotorige vliegtuigen en pakten we onze spulletjes weer in.

Na negen uur voegden we weer in op de snelweg richting Zwitserland terwijl een voorzichtig zonnetje ons vergzelde. De drukte op de weg viel weer mee, hoewel het verkeer rond Basel wel vastliep. De navigatie loodste ons met een route direct door de stad briljant om de drukte heen. Voor de lunch besloten we om een Zwitserse Burger King langs de snelweg te bezoeken. Het hongergevoel verdween als sneeuw voor de zon toen we meer dan 70,- mochten aftikken, duidelijk Zwitserse prijzen…

Op camping Vieille Eglise in het gelijknamige dorp aangekomen werden we hartelijk ontvangen door de eigenaresse en een medewerker. Met mama, Lucia en Kilian op zijn golfkarretje begeleide hij ons naar onze plek. Het was in alle eerlijkheid wel even slikken toen we de afmetingen zagen en de grond die behoorlijk afliep. Op de vraag of er mischien nog een andere optie was, kwam het antwoord dat alles zat volgeboekt. Maar het beste er van maken dus. Groot positief punt was wel dat we direct onder de grootste en oudste boom van de camping staan. Daarmee zijn we op warme dagen verzekerd van schaduw gedurende het grootste deel van de dag.

De tent werd weer supersnel opgezet en deze keer ook nog een apart tentje voor Luus, de eerste keer. De vermoeidheid na twee dagen reizen zat er nog duidelijk in en een poging om ook nog de partytent op te zetten mislukte. Het was puzzelen met de ruitme maar zeker ook omdat er een stormachtige wind stond, morgen maar een nieuwe poging.

Gelukkig hadden we lekker en simpel eten meegenomen uit Nederland, tortellini met tomatensaus. Na het eten liepen we nog even de camping af op zoek naar een wandelpad naar het meer maar dat werd (nog) niet gevonden. Nog voor tien uur liepen we naar het sanitairgebouw om onze tanden te poetsen en even later lagen we na een jaar zomaar opeens weer tegen de binnenkant van ons tentdak aan te kjiken. Morgen rustig aan en lekker boodschappen doen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *