De dag was gisteren geeindigd met zware regenbuien die de onbetrouwbaarheid van de Franse meteo-app weer eens lieten zien. Het in slaap vallen was pas gelukt toen het geroffel op het tentdak wat was verstomd en de rest van de nacht was gelukkig prima geweest. Als vrij snel na het wakker worden ontdekte Kilian een tweetal enorme insecten die zich tussen de binnen- en buitentent hadden genesteld. De grootste van de twee was meer dan 10 cm groot. Een snelle Google-zoektocht gaf aan dat het hier om boktorren ging. Het tweetal riep gemengde gevoelens op (ontzag en totale afschuw) en we besloten ze maar even te laten zitten.

Het ontbijtje was gelukkig in de warme zon die de camping weer liet opdrogen. Aangezien we al twee actieve dagen achter de rug hadden hadden we voor vandaag eigenlijk weinig gepland. In ieder geval rustig de dag beginnen, boodschappen doen en het strandje bezoeken aan de rand van het meer. Daarnaast had Lucia vanuit haar opleiding een doel meegekregen: aan het begin van het schooljaar een 10 kilometer hardlopen met ongeveer 6 minuten per kilometer. Papa was gevraagd om een beetje mee te doen met de trainingen en de eerste moest vandaag plaatsvinden.

Na het ontbijt werd de Intermarche bezocht en nadat de boodschappen bij de tent waren opgeborgen zetten we koers naar de Decathlon on Thonon-les-Bains. Tot onze grote schrik waren we er achtergekomen dat we de badmintonrackets thuis hadden gelaten. Een vakantie zonder badminton was ondenkbaar. Voor papa was het meteen een mogelijkheid om nog een shirt en short te kopen voor het hardlopen.

Met de Decathlon buit in de kofferbak reden we weer richting camping. Het volgende doel was het Parc de la Gryere, een park met kiezelstrand voor een plons in het meer. Zwembroeken aan en lunch ingepakt, een half uur later lagen we dan toch echt in het lekker koude water van het meer. Aan de overkant de gebouwen van Lausanne waar we gisteren nog rond hadden gelopen.

In verband met de hardloopplannen was vroeg eten handig en mama had de caprese dan ook op tijd op tafel gezet. Tijdens het eten naderde een behoorlijke onweersbui en de Franse meteo voorspelde (bijna) hel en verdoemenis. Zoals zo vaak viel het enorm mee. Nadat we de boktorren met vereende krachten toch maar uit de tent hadden gebonjoured konden papa en Lucia nog prima hardlopen langs het meer in de langzaam ondergaande zon.

Ook morgen is de weersverwachting wat onzeker. Hopelijk kunnen we toch weer een wandeling maken.