Na bijna drie weken bivakkeren aan het rand van het Lac Leman was het vandaag toch echt tijd om alles weer in te pakken. De omgeving hier had ons positief verrast met mooie steden en prachtige natuur. Niet te druk bovendien en afgezien van één etmaal met serieuze regen hadden we heerlijk weer gehad met vrijwel altijd een temparatuur van rond de 25 graden. Op de camping was natuurlijk altijd wel wat aan te merken, in dit geval soms koude douches en krappe plekjes, maar het was er heerlijk rustig geweest, lekkere broodjes voor het ontbijt en eigenaren die er merkbaar hun best voor deden om het voor iedereen een prima ervaring te maken.

In de ochtend kwamen we bewust langzaam op gang waarna de vaart er goed in kwam. Alle spullen werden verzameld en in de schaduw van onze grote boom gezet. Daarna konden de partytent en uiteindelijk ook de grote tent worden afgebroken en ingepakt. Aan het einde van de middag vergezelde papa Lucia en Kilian in nog even in het zwembad en ging mama nog even douchen. Onze plek leek op dat moment nog een grote puinhoop met alles nog in tassen maar nog niets ingepakt. Nadat we pizza’s hadden gehaald die we nog op onze stoelen aan de tafel konden opeten, gingen dezelfde stoelen en tafel als eerste de aanhangwagen in. Daarna zat alles er binnen een half uur in. Wat overbleef was twee kleine koepeltentjes voor de laatste nacht.

We sloten de dag in stijl af op het terras van de camping met cocktails voor mama en Lucia, een enorme ijscoupe voor Kilian en een frisje voor papa die de de lange rit naar huis al in gedachte had.

Het was alweer de laatste vrij in te vullen dag vandaag aangezien we morgen grotendeels hebben gepland om alles weer in te pakken… We hadden deze vakantie al heel wat stadjes en dteden bezocht, maar nog niet de grootste stad rond het Lac Leman: Genève. Na Zürich is het de op een na grootste stad van Zwitserland, vooral bekend vanwege de hoofdkantoren van veel internationale organisaties. Dat laatste was voor ons nou niet de reden om er naar toe te gaan, wel waren we benieuwd naar de hoogste fontein van Europa en of de winkels net zo luxe waren als die in Lausanne en Montreux.

We waren al een tijdje aan het knarsen over de reis er naar toe, met de boot, trein of auto? De auto bleek uiteindelijk verreweg de meest logische. Vanuit Evians-les-Bains gingen er geen boten, met de trein was geen directe verbinding en bovendien was het met de auto twee keer zo snel. Aan het begin van de middag reden we in een uur naar een parkeergarage midden in het centrum. Er bleek voldoende plek, wel was het inparkeren weer uitdagend vanwege de enorm krappe plekken. Het eerste doel was de fontein van Geneve die 140 meter de lucht in gaat. De fontein markeert de plek waar de Rhone het meer in stroomt en het was een indrukwekkend schouwspel.

Na een extra koffieronde manouvreerden we onszelf richting de oude stad en deze bleek erg leuk. Veel minder mondain dan de andere steden waar we waren geweest, hoewel de luxe en grote merken wel aanwezig waren.

We struinden een aantal uren langs de vele etalages, kochten vanzelfsprekend een viertal erg dure maar o zo lekkere bonbons bij een chocolatier en schoven aan het begin van de avond aan op het kleine terrasje van Italiaans restaurant La Cantinella. Dat bleek voor iedereen een voltreffer, behalve voor Kilian die vond dat er teveel Mozzarella op zijn pizza zat (en dat was eigenlijk ook wel zo).

In de langzaam ondergaande zon reden we terug langs het meer dat de afgelopen weken even van ons was. Badminton en Uno Flip maakten weer deel uit van ons bedritueel en rond 11 uur kropen we onze bedden in. Morgen inpakken! 🙁

Tijdens onze promotiecampagne voor deze vakantie naar Lucia en Kilian toe, was de aanwezigheid van een groot Aquapark op een kwartiertje rijden een belangrijk punt geweest. Vooral Kilian was meteen aangesloten en had heel goed onthouden dat dit op de agenda stond. Nu we in de laatste dagen van onze vakantie zaten, kon en bezoekje niet uitblijven. Complicerende factor bleek dat het park net over de Zwitserse grens lag en dus Zwitserse prijzen hanteerde. Voor de toegang met z’n vieren kwam het bedrag zo astronomisch hoog uit dat we besloten een alertnatief te zoeken. Gelukkig bleken er bij de receptie van de camping folders aanwezig van een andere zwembad-kolos: het aquapark Vitem even ten zuiden van Geneve.

Voor minder dan de helft van het bedrag van de Zwitserse concurrent boekten we tijdens het ontbijt de tickets. Natuurlijk wel pas nadat Kilian even alle negen glijbanen had bekeken op Youtube en zijn goedkeuring had gegeven. Na de lunch reden we in vijf kwartier naar het gigantische complex. Bij binnenkomst bleek het zoals verwacht behoorlijk druk maar desondanks vonden we een plek in de schaduw van een tweetal platanen en scoorden we zelfs nog wat ligbedden. Lucia en Kilian zetten meteen koers naar de glijbanen waar het soms best nog even wachten was, maar de pret was er niet minder om. Papa en mama kozen selectief ook voor wat glijbanen en doken daarna vooral in een enorm bubbelbad met een temparatuur van zo’n 35 graden.

Vanwege onze late start, iets dat deze vakantie een beetje standaard is geworden, hadden we ons al voorgenomen om tot het begin van de avond te blijven. Dat bleek een prima plan want aan het einde van de middag begon het aanmerkelijk rustiger te worden, droogden de rijen voor de glijbanen op en was er ruim plaats in het sudderbad van papa en mama. De drukte bleek zo groot te zijn geweest dat rond zes er geen patatje meer was te krijgen. Dan maar een hotdog en een drankje om daarna weer in het water te plonzen.

Rond half negen zaten we weer in de auto en kwamen we weer in het donker aan bij onze plek op de camping.

De dag werd weer afgesloten met wat potjes Uno Flip. Morgen de laatste vrij in te vullen dag, het plan is om Geneve te gaan verkennen.

Het was ons niet gelukt om deze zomer een plek te vinden dicht bij de hoogste bergen van West Europa en we zijn ondanks dat erg enthousiast over het Lac Leman en de directe omgeving. Toch konden we de kriebel niet van ons afzetten dat de Mont Blanc op anderhalf uur rijden stond te glinsteren. Ook Luus en Kilian waren enthousiast bij het idee om ook deze vakantie Chamonix met een bezoekje te vereren en vandaag was het dan zover.

In lijn met ons inmiddels vaste ritme sliep iedereen lekker uit, namen Kilian en papa nog een duik in het zwembad en reden we aan het begin van de middag richting de Zwitserse grens. Voor de route naar Chamnix konden we kiezen tussen de o zo bekende Autoroute Blanche door Frankrijk, of een net iets langere route door Zwitserland. Deze route liep langs Martigny en over de 1100 meter hoge Col de Forclaz. De keuze viel op de tweede optie en daar hadden we geen spijt van.

Aangekomen in Chamonix bleek de top van de Mont Blanc zich nog te verschuilen onder een laag bewolking, de rest van het massief en de toppen van de omringende bergen waren wel zichtbaar. Het was zoals altijd weer een drukte van belang maar vonden toch weer een parkeerplek bij de Mediatheque van waaruit we binnen een paar minuten het centrum inliepen. De verdere middag bleek weer een feest der herkenning, of misschien was het toch een beetje thuiskomen.

De lunch werd bij de Mac gehaald en opgegeten in het naburige schaduwrijke park waarna we relaxed langs de vele winkeltjes slenterden. Deze keer vooral de winkels van de bekende buitensport- en kledingmerken merken en. Met de uiteindelijke buit, armbanden voor de dames en een bodywarmer voor papa, streken we aan het einde van de middag neer op het terras van restaurant Boccalatte aan de rand van het centrum.

Na wat cidre artisanal waagden we ons aan de pasta carbonara (Lucia en Kilian), lasagne vegetarienne (mama) en fondue Savoyarde (papa) en genoten we nog wat na van de zon op de sneeuw en ijsmassa.

De rit terug verliep dan toch wel via de Autoroute Blanche en terwijl het al begon te schemeren draaiden we de camping op. Rond half twaalf lagen we in bed. Morgen gaan we naar aquapark Vitem in Neydens, even ten zuiden van Geneve.

Vandaag was de dag dat er een tweespalt was: alle volwassenen wilden erg graag nog een wat langere en meer uitdagende wandeling maken. Dit idee zorgde bij de jeugd voor flink gefronste wenkbrauwen en het voorstel om dan met z’n tweeen een dagje op de camping te blijven werd met vier handen aangepakt. De voorraden voor deze dag waren al ingeslagen (Tourtel, Doritos, Mikado koekjes en Skittles) en toen papa en mama even na half tien van de camping reden was alleen Kilian al wakker. Luus zou tot na twaalven doorslapen, daarbij geholpen door “onze” oude boom die de warmte van de zon blokkeerde.

Het was inderdaad heerlijk zonnig en papa en mama reden in drie kwartier richting Vacheresse, met als doel de Col de Bise (1915 m). Het startpunt van de route werd wat bemoeilijkt omdat bleek dat er totaal geen mobiel bereik was in en rondom Vacheresse. Aangezien de app Komoot ons in de goede richting moest wijzen bleek dat direct wat problematisch. Met wat kunst en vliegwerk wisten we toch een beginount te vinden bij het Lac de Fontaine.

Vol goede moed begonnen we aan het pad omhoog om na een half uur bij Chalets de Bise aan te komen, het werkelijke begin van de wandeling. Na een aanvankelijk makkelijk begin liep het pad steeds steiler omhoog terwijl we werden vergezeld door koebellen en het gemekker van geiten op lager gelegen hellingen. Na ongeveer anderhalf uur doorzwoegen over een pad dat deel uitmaakt van de GR5 kwamen we aan op Col de Bise. Het uitzicht was werkelijk fantastisch met aan de ene kant in de diepte Lac de Neuteu en verder naar het noorden het Lac Leman. Richting het zuiden was het massief van de Mont Blanc zichtbaar, hoewel de Mont Blanc zelf helaas net in de wolken bleef gehuld.

Aangezien Komoot het vervolg van de route beschreef als een pad over een smalle graat vervolgden we onze weg omhoog naar het oosten om er na bijna een half uur achter te komen dat de route die ons doel was juist westwaarts liep. Met enige tegenzin keerden we om en klommen we de juiste bergwand omhoog. Het pad was hier vrij onduidelijk en deels door planten overgroeid. Kort nadat een heuze Ibex (steenbok) ons pad kruiste, werd het pad zo twijfelachtig dat omkeren de enige optie was.

Op de terugweg vonden we toch nog de juiste route om ook hier na bijna een uur vast te lopen op een pad dat steeds slechter en zelfs gevaarlijker werd. Voor de tweede maal maakten we rechtsomkeert met als enige optie om terug te keren naar de Col de Bise en dezelfde weg af te dalen naar de auto. Ook hier waren vlak voor de beslissing om rechtsomkeert te maken twee steenbokken voorbij gekomen.

Met zeker 1000 geklommen en gedaalde hoogtemeters voelden onze benen als elastiek. Toch waren we ook wel trots dat we als twee vijftigers met een kantoorbaan zo’n onderneming achter de rug hadden.

De auto bracht ons weer naar de camping waar Luus en Kilian spelletjes zaten te spelen. Ze hadden zich prima vermaakt bij de tent en in het zwembad en waren vooral blij dat we terug waren omdat ze honger hadden…

Een snelle salade van ijsbergsla, feta, olijven, rode uit en paprika werd aangevuld met verrassen lekkere patat van de camping. Morgen weer prachig weer, wat we gaan doen weten we nog niet.

Na een avond en nacht met regen, waarbij de wind en de intensiteit van de regen ons weer wat uit de slaap hadden gehouden, bleek de nattigheid bij het opstaan gelukkig verdwenen. We hadden voor onszelf vandaag een tweeluik in gedachten. In de middag naar Vevey, op aanraden van een enthousiaste belg die we hadden gesproken die daar al 20 jaar woonde. Vervolgens in de avonduren een tochtje op de Barque la Savoye, een zeilschip dat ons richting Thonon en Amphion zou voeren voor het Fetes des Quais d’Amphion. Een feest waarbij ook het nodige vuurwerk de lucht in zou gaan. Omdat we daarbij laat terug zouden zijn op de camping begonnen we de dag heel rustig.

Na het ontbijt en nog wat tafeltennis reden we aan het begin van de middag richting de Zwitserse grens om na ruim drie kwartier aan te komen in Vevey. Vevey grenst aan Montreux en biedt hezteflde prachtige uitzicht op het meer. Qua sfeer bleek het toch wel een andere stad, minder toeristisch en veel gemoedelijker. De markt waar de stad bekend om staat liepen we helaas mis vanwege opruimwerkzaamheden na de nationale feestdag gisteren.

Als alternatief liepen we vergezeld door de zon langs de boulevard, kochten wat broodjes en slenterden we langs de winkeltjes. Rond half vijf was het tijd om weer tentwaarts te gaan.

Na een snelle maar lekkere pizza van de Kiosque a Pizza in Lugrin, reden we aan het begin van de vond naar Evian-les Bains waar we moeiteloos een plek vonden voor de auto. Om onze voorpret voor de zeiltocht even te voeden, liepen we even langs het schip om het te bewonderen. Wat opviel was dat er behoorlijk wat golfslag was op het meer ondanks dat het niet echt hard leek te waaien.

De golfslag bleek helaas een voorbode voor slecht nieuws. Nadat we nog wat ronddwaalden door Evians en bij een kroeg met goede jaren 80 muziek nog wat dronken, werden we gebeld. De zeiltocht ging helaas niet door vanwege te veel wind. Dat was flink balen, alleen Lucia was stiekem wat opgelucht omdat ze het toch wat spannend had gevonden.

Wat sip reden we terug naar de camping waar we na een paar potjes Uno Flip in onze bedden kropen. Morgen gaan papa en mama voor een wat langere wandeling, de jeugd blijft op de camping voor een dagje relaxen.

Elke vakantie dient zich wel een dag aan dat het rommelen aan en rond de tent heel aanlokkelijk lijkt. Vandaag was zo’n dag. Het weer was prima, de nacht was prima geweest en de croissanten en Nesquick ” cornflakes” smaakten ook prima. Papa en Kilian kozen er voor om na het ontbijt een duik te nemen in het zwembad en zonder Lucia, die nu eens echt kon uitslapen, reden we daarna na de supermarkt voor de boodschappen en een boulanger voor taartjes. Kilian had zijn klassenindeling voor het komende jaar gekregen en hij bleek bij al zijn vrienden te zijn ingedeeld. Iets waar hij het afgelopen jaar had voor had gewerkt. Dat vroeg natuurlijk om taart!

De tweede helft van de middag brachten we door aan de rand van het Lac Leman waar het water toch een stuk kouder leek te zijn dan eerder deze week. Toch waagden de meesten van ons zich aan een duik. Het avondeten bestond uit een recept van mama, pastasalade met tonijn. Na nog wat badmintonnen, jeu de boules en Uno Flip, werden we nog getrakteerd op het 1 augustus vuurwerk aan de Zwitserse kant van het meer.