Vandaag was de dag dat er een tweespalt was: alle volwassenen wilden erg graag nog een wat langere en meer uitdagende wandeling maken. Dit idee zorgde bij de jeugd voor flink gefronste wenkbrauwen en het voorstel om dan met z’n tweeen een dagje op de camping te blijven werd met vier handen aangepakt. De voorraden voor deze dag waren al ingeslagen (Tourtel, Doritos, Mikado koekjes en Skittles) en toen papa en mama even na half tien van de camping reden was alleen Kilian al wakker. Luus zou tot na twaalven doorslapen, daarbij geholpen door “onze” oude boom die de warmte van de zon blokkeerde.
Het was inderdaad heerlijk zonnig en papa en mama reden in drie kwartier richting Vacheresse, met als doel de Col de Bise (1915 m). Het startpunt van de route werd wat bemoeilijkt omdat bleek dat er totaal geen mobiel bereik was in en rondom Vacheresse. Aangezien de app Komoot ons in de goede richting moest wijzen bleek dat direct wat problematisch. Met wat kunst en vliegwerk wisten we toch een beginount te vinden bij het Lac de Fontaine.
Vol goede moed begonnen we aan het pad omhoog om na een half uur bij Chalets de Bise aan te komen, het werkelijke begin van de wandeling. Na een aanvankelijk makkelijk begin liep het pad steeds steiler omhoog terwijl we werden vergezeld door koebellen en het gemekker van geiten op lager gelegen hellingen. Na ongeveer anderhalf uur doorzwoegen over een pad dat deel uitmaakt van de GR5 kwamen we aan op Col de Bise. Het uitzicht was werkelijk fantastisch met aan de ene kant in de diepte Lac de Neuteu en verder naar het noorden het Lac Leman. Richting het zuiden was het massief van de Mont Blanc zichtbaar, hoewel de Mont Blanc zelf helaas net in de wolken bleef gehuld.
Aangezien Komoot het vervolg van de route beschreef als een pad over een smalle graat vervolgden we onze weg omhoog naar het oosten om er na bijna een half uur achter te komen dat de route die ons doel was juist westwaarts liep. Met enige tegenzin keerden we om en klommen we de juiste bergwand omhoog. Het pad was hier vrij onduidelijk en deels door planten overgroeid. Kort nadat een heuze Ibex (steenbok) ons pad kruiste, werd het pad zo twijfelachtig dat omkeren de enige optie was.
Op de terugweg vonden we toch nog de juiste route om ook hier na bijna een uur vast te lopen op een pad dat steeds slechter en zelfs gevaarlijker werd. Voor de tweede maal maakten we rechtsomkeert met als enige optie om terug te keren naar de Col de Bise en dezelfde weg af te dalen naar de auto. Ook hier waren vlak voor de beslissing om rechtsomkeert te maken twee steenbokken voorbij gekomen.
Met zeker 1000 geklommen en gedaalde hoogtemeters voelden onze benen als elastiek. Toch waren we ook wel trots dat we als twee vijftigers met een kantoorbaan zo’n onderneming achter de rug hadden.
De auto bracht ons weer naar de camping waar Luus en Kilian spelletjes zaten te spelen. Ze hadden zich prima vermaakt bij de tent en in het zwembad en waren vooral blij dat we terug waren omdat ze honger hadden…
Een snelle salade van ijsbergsla, feta, olijven, rode uit en paprika werd aangevuld met verrassen lekkere patat van de camping. Morgen weer prachig weer, wat we gaan doen weten we nog niet.