Bij het opstaan merkten we best dat het gisteravond relatief laat was geworden, vooral Kilian had de neiging om steeds weer in bed terug te kruipen, waardoor het vanochtend aan Luus de beurt was om mee te rijden naar de bakker voor het ontbijt.

Na een dag rust gisteren en een weersverwachting die voorspeld dat het vanaf het weekend wel eens minder weer zou kunnen worden hadden we wel het plan opgevat om vandaag weer te gaan wandelen. De keuze was gevallen op de wandeling naar Chalet des Pyramides. Om het ons wat makkelijk te maken betekende dat een ritje met de Telesiege in Les Tissieres, een van de dorpjes voor Chamonix. Deze stoeltjeslift eindigt bij Chalet de Glacier des Bossons op net geen 1500 meter waar vandaan de klim begint naar de bijna 500 meter hoger gelegen Chalet des Pyramides. Chalet de Glacier des Bossons kenden we overigens al van twee jaar terug toen we er met Erik en Gwen al eens een crepe hadden gegeten op het terras.

Omdat het best een behoorlijke wandeling was hadden we zelfs de wekker gezet en na een snel ontbijtje reden we nog voor tien uur van de camping, voor ons doen best netjes. Alle toppen van het Mont Blanc massief waren vanochtend bedekt met een wolkendek dat er als een soort koepel overheen leek te liggen, vaak een teken dat er een weersomslag zit aan te komen.Voor vandaag was dat allemaal nog niet aan de orde en na de rit in de stoeltjeslift begonnen we aan de klim.

Het moet gezegd, het was best een pittige klim waarbij we elk half uur even pauzeerden en het sporadische gemopper van vooral Luus maar even voor lief moesten nemen. Na ruim een uur werden we getrakteerd op de eerste doorkijkjes naar de indrukwekkende ijstorens van de Galcier des Bossons aan de ene kant en naar de minstens zo imposante van die van de Plateau des Pyramides. Binnen de twee uur ploften we neer op het terras van de Pyramides-hut, trots dat we het hadden gered,

Na wat duur en eerlijk gezegd kwalitatief wat matig eten (soep, salades des tomates) liep papa snel nog een paar minuten verder naar een uitzichtpunt, waarna we weer begonnen aan de afdaling door de beboste hellingen. Met name Kilian had het wat zwaar maar met de nodige korte pauzes kwamen we halverwege de middag weer aan in het dal.

Lucia en Kilian werden afgezet op de camping en papa en mama gingen boodschappen doen voor het avondeten (pannekoeken met ei en pannekoeken met zomerfruit).