Het was een wat onrustige nacht geweest waarbij we rond half drie werden gewekt door enorme regenbuien die behoorlijk wat lawaai maakten op de tent. Rond zes uur was het de wind die behoorlijk in kracht toenam en zo hadden we inmiddels het gevoel dat de herfst al was aangebroken. Gelukkig voor ons kwam de wind vanuit zee waardoor we er op onze campingplek niet veel van merkten, de bomenrij achter ons ving het meeste op. Het scenario in de ochtend bleek een herhaling van zetten waarbij de aanvankelijke zon al heel snel werd verdreven door wolken en uiteindelijk regen. De lekkere croissantjes, pain chocolat en baguette die we op de camping konden halen werden in de beschutting van de partytent naar binnen gewerkt.

Omdat de bewolking na het ontbijt langzaamaan wat dunner leek te worden besloten we om vanaf de camping een wandeling langs de kust te maken. Het pad maakt deel uit van de GR34, de wandelroute langs de gehele Bretonse kust. Geen van de kinderen had ook maar een zweem van enthousiasme getoond (Kilian had zich aangesloten bij de lokale voetbalgroep) dus gingen we samen met Erik en Nicole op pad. Het bleek een prachtige wandeling te zijn met mooi uitzicht over de Golfe du Morbihan die door de zon werd beschenen om vijf minuten later weer behoorlijk te worden aangevuld met regenwater.

De wind was ook nog steeds nadrukkelijk aanwezig maar ondanks dat was het heerlijk wandelen. Na ruim een uur stuitten we bij het Pointe d’Arradon op een terras waar we café creme bestelden en erg lekkere Bretonse tiramisu. Met de wind in de rug waren we snel weer terug op de camping waar iedereen inmiddels wel zin had in lunch.

Omdat de jeugd vanochtend rustig aan had gedaan was het in de middag ook nog tijd voor wat actie. De late middag welteverstaan want pas rond drie uur zat iedereen in de auto met als eindbestemming Vannes. De stad Vannes ligt ten noordoosten van de camping en was in minder dan 20 minuten aan te rijden. Met enige moeite vonden we buiten het centrum een parkeerplek en te voet liepen we richting de kathedraal Saint-Pierre die het hart van het centrum vormt.

Na wat rondstruinen langs de vele winkeltjes besloten we collectief dat het tijd was voor het avondeten, ook vanuit strategisch oogpunt omdat het met acht personen wel eens lastig kon worden om plek te vinden. Voor veel restaurants was het nog veel te vroeg om eten te serveren op hollandse tijden maar bij een welwillende crêperie waren er nog twee tafeltjes beschikbaar. Na het eten waagde mama zich nog aan een lokale lekkernij met de naam Kouign-Amann die als belangrijkste kenmer de enorme hoeveelheid boter heeft die er in is verwerkt. Terug op de camping was het tijd voor wat tafeltennis, klusjes en douchen. Het weer was ook vandaag behoorlijk wisselvallig met een komen een gaan van buien. De echte zomer is op dit moment helaas ver weg.