Met het mooie zomerweer dat was beloofd sprongen we enthousiast de tent uit en we konden niet anders concluderen dan dat het inderdaad prachtig was. Direct na het ontbijt was er bij de kinderen dan ook maar één optie: zwemmen. De papa’s en mama’s hadden er niet direct veel zin in en dus ging papa mee om bij Kilian te blijven, de enige zonder zwemdiploma. Na een uurtje zwemmen had Kikian er genoeg van en bleven de gediplomeerde zwemmers in het zwembad achter.

Aan het begin van de middag bleek er van het echte zomerweer niet veel meer over te zijn. Dikke wolken schoven voor de zon en met een fris zeewindje erbij was een jas of trui opeens geen overbodige luxe meer. Toen we eens beter naar de lucht keken viel het op dat het in het oosten strak blauw was en bleef. De zon achterna dus en de keus viel op het strand van Rospico aangezien daar met vloed een mooie binnenzee ontstaat waar de kinderen in kunnen zwemmen.

Met alle strandstoelen ingepakt reden we in een klein half uur naar ons doel waar we weer niet de enigen bleken te zijn. De zee had zich nog teruggetrokken en van een echte binnenzee was nog geen sprake dus zochten we een mooi plekje uit in het fijne zand. Luus en Kilian gingen met hun nieuwe aangeschafte schepnetjes op jacht en papa en mama namen een duik in de vreselijk koude zee. Met de opkomende vloed werd het strand langzaam kleiner en we bleven tot de golven bijna onze handdoeken raakten.

Na nog even boodschappen doen en een laat diner met verse zalm en broccoli doken we onze bedjes in.