Na een rustige nacht een een standaard campingontbijt met croissantjes, stokbrood, Port Salut kaas en bramenjam van de lokale jam-boer, begonnen we weer eens met het verzamelen van de wandelspullen. Om ons plan waarbij we om de dag op pad gaan in ere te houden werden de bergschoenen, wandelstokken en -kaart en lunch verzameld en om half elf reden we de camping af op weg naar Chamonix.

Het uitzoeken van een geschikte wandeling valt door de aanhoudende hitte niet mee, we moeten het of serieus hogerop zoeken of een wat lagere wandeling met veel beschutting. Dankzij het internet waren we uitgekomen bij een wandeling in de laatste categorie, een korte maar best pittige klim vanuit het dal naar de Cascade du Dard. Het pad naar deze waterval liep vrijwel in z’n geheel door een dicht bos met loof- en naaldbomen en langs een rivier, ideaal recept voor het verdrijven van de hitte dus.

Tijdens onze rit kregen we nog de schrik van ons leven toen er op een 70-kilometer weg opeens een hond vanuit de struiken de weg op liep. We raakten hem behoorlijk en hoewel papa vrij snel de auto uit was, was de hond nergens meer te vinden. Na 10 minuten zoeken raapte papa het nummerbord maar van de weg dat er vanaf was gesprongen en vervolgden we onze weg. Het was ontsettend druk, enerzijds door de file voor de Mon Blanc tunnel waar we nog een straatje van meepikten en anderzijds door de dagjesmensen die massaal Chamonix in wilden rijden. Wonder boven wonder vonden we een gratis parkeerplek op vijftig meter afstand van het begin van de wandeling en na goed insmeren slingerde papa de rugzak op en begonnen we aan de klim.

Luus en Kilian hadden ondanks het mooie en beschutte pad met enige regelmaat wat aansporing nodig maar uiteindelijk schoten we lekker op. We werden vergezeld door de snelstromende rivier en mooie doorkijkjes op de gletscher van het Plateau des Pyramides en de Mont Blanc en Aiguille de Bionassay. Na ongeveer een uur kwamen we aan bij de waterval, waar ook een berghutje bleek te zijn. Met het gebulder van de waterval en af en toe wat koele nevel in ons gezicht zochten we een plek in de schaduw voor onze stokbroodjes met kaas en worst.

Omdat een rondje lopen altijd leuker is dan dezelfde weg terug besloten papa en mama om nog een klein stukje verder te klimmen en daarna een alternatieve route naar beneden te nemen. De kaart leek helaas niet helemaal accuraat want de spltsing van de alternatieve route bleef uit. Toen de protesten van Luus en Kilian wel heel hevig werden nam papa nog even een sprint bergop in de hoop de afdaling te vinden, maar helaas. Toch dezelfde route naar beneden dus waarbij we bij het berghutje bij de waterval, waar we toch weer langskwamen, vier ijskoude glazen Orangina bestelden. Kilian moest voor een grote boodschap naar de WC en keek z’n ogen uit toen het een “droge WC” bleek te zijn. Geen water om door te trekken dus maar een grote bak met geurende houtsnippers waarmee je je boodschap moest afdekken. Luus kreeg spontaan ook aandrang toen ze het verhaal van Kilian hoorde…

Beneden aangekomen boodschappen gedaan in Chamonix en rond half vijf kwamen we weer aan op de camping. Het avond eten bestond uit pasta met tomatensaus, gebakken champignons en een salade. Als toetje nog een naar de receptie van de camping geslenterd voor een ijsje. Morgen weer “lekker” warm!