Zoals afgesproken met Luus en Kilian was het na de wandeling van gisteren tijd voor een rustdag en met een meer in de buurt betekent dat lui liggen aan de oever en af en toe een duik in het lauwe water. Het weer was als vanouds weer prima met een onbewolkte lucht en een hitte die zich al in de ochtend aankondigde. Na een luxe zondagochtend ontbijt schoten we de zwembroeken aan, zochten we de lunch bij elkaar en hesen we de opblaasattributen op onze rug. De eenhoorn was tot verdriet van Luus al lek hoewel het verdriet snel was getemperd toen ze bij de plaatselijke speelgoedwinkel een grotere versie had gespot…
Na een aantal keer aan het meer te zijn geweest bleek dat we al goed zicht hadden op waar de schaduwplekjes waren en bovendien ook hoe de schaduw zich in de loop van de dag over de oevers van het meer ontwikkelde. Dat dat goed van pas kwam bleek toen we bij meer aankwamen, het was zondag en de Fransen waren er ook massaal op uitgetrokken. Heel gezellig overigens en hoewel het in de relatief schaarse schaduw soms handdoek aan handdoek was, was het geen moment storend. De Fransen maakten er een echte zondagmiddag barbecue van en wat vooral ook opviel was hoe schoon het allemaal was. Ook aan het einde van de dag is het allemaal netjes, dat is in Nederland helaas wel anders.
Onze meegebrachte lunch werd aangevuld met patatjes van de plaatselijke snackhut en in de loop van de middag waren we uitgezwommen en werd het weer tijd voor de tent. Even douchen, wat tijd voor Luus en Kilian op de tablet en Nintendo Switch en aan het einde van de middag liepen we naar het restaurant van de camping voor pizza, lokale biertjes en Orangina voor Luus en Kilian. Er werd wat moeilijk gekeken toen we als echte hollanders om kwart over zes al om pizza vroegen maar de Franse kok was in een goed humeur en twintig minuten later zaten we achter een dampende pizza.
Na het eten zijn we nog even het meer rondgewandeld om te kijken wat er verder nog te doen is en overal waren nog groepjes aan het zwemmen en barbecuen. Om half elf lagen we in ons bed. Sinds gisteren hebben we naast ons Franse medekampeerders, een gezin met vier kinderen waar de gesprekken af en toe een explosief karakter hebben. Gelukkig blijken ze wat slapen betreft exact hetzelfde ritme te hebben, ’s ochtends om half negen op en ’s avond na tien uur rust. Morgen gaan we een bezoekje brengen aan Chamonix.