Al bij het uitzoeken en regelen van de vakantie-adressen was mama met een schuin oog op zoek naar mogelijkheden om samen met Lucia een buitenrit te maken. In Limburg was dat was moeilijk gebleken maar in hier in Ellertshaar zaten we op een steenworp afstand van een van de leukste maneges van de provincie. Vandaag was de dag dat de rit sttond gepland, tot grote blijdschap van Luus die het tegelijkertijd ook wel wat spannend vond.

De dag begon rustig met een sporadisch zonnetje terwijl mama wat handwasjes deed, papa en Kilian vermaakten zich met wat campingspelletjes. Na een snelle en vroege lunch reden we met z’n vieren naar manege De Knollegruun waar de dames na enige tijd te horen kregen dat ze op Bram (Lucia) en Fighter (mama) mochten rijden.

Tijdens de rit reden Kilian en papa naar Borger waar we ons verwenden met een extra luxe ijsje bij de plaatselijke ijsboer en deden we aansluitend wat boodschappen voor het avondeten. Na iets meer dan een uur was het tijd om de dames weer op te halen en we liepen ze een stukje tegemoet over het brede bospad waar ze vandaan zouden komen.

Na een aantal minuten kwam de groep er inderdaad aan en werd papa nog maar eens bevestigd in zijn (voor)oordeel tov paarden toen het voorste paar besloot om compleet in de stress te raken van die meneer en die jongen die daar roerloos langs de kant van het pad wat stonden te filmen. Lucia en mama waren helemaal blij met hun rit en dat was het belangrijkste.

Bij terugkomst op de boerderij stortten Luus en ons tijdelijke buurmeisje Mila zich vol overgave op het maken van een salade voor de konijnen (wortel, sla en appel).

De rest van de avond brachten we door met douchen gevolgd door een simpele barbecue (jawel, alweer). De temperatuur bleek behoorlijk om te slaan waardoor we ons in de loop van de avond terugtrokken in de tent en de dag besloten met een potje Yathzee onder begeleiding van het tikken van de regen op de tent.

De camping waar onze safaritent staat maakt deel uit van Farmcamps. Dat betekent dat er overdag veel zaken voor kinderen op de boerderij worden georganiseerd met als direct bij-effect dat er een enorme hoeveelheid kinderen is te vinden. Bij het zien van onze directe buren met vier kleine kinderen hadden we ons voorgenomen om de komende week vooral niet te laat naar bed te gaan. Geen slecht voornemen bedachten we vanochtend toen even voor half zeven het eerste rumoer begon.

Ondanks de relatief vroege start genoten papa en mama van een kopje koffie in de zon en bekommerden Lucia en Kilian zich om ons verzorgkonijn dat inmiddels was voorzien van de naam “Coco”. Na een simpel ontbijtje rommelden we wat rond de tent, vermaakten papa en Kilian zich met jeu de boules en voetbal en maakte Lucia contact met ons buurmeisje die ook een konijn onder haar hoede had. Aan het begin van de middag liepen we naar een van de hoofdattracties van de camping, een bosmeertje op loopafstand waar we heerlijk konden zwemmen. Het meer bleek prachtig, het water akelig koud maar ondanks dat vermaakten we ons een aantal uren.

Terug op de camping sprongen we onder de douche in het gezamelijke toiletgebouw. De douche die we in Limburg in de tent hadden wordt wat dat betreft wel gemist, net zoals het ontbreken van warm water in de tent en een enorm slechte internetverbinding, iets wat papa soms tot wanhoop drijft. Na snel wat boodschappen te hebben gedaan in een drukke Albert Heijn in Borger stak papa de barbecue aan en werd de avond verder besteed aan spelletjes. Morgen weer een mooie dag qua weer met voor de dames een geplande bosrit op een paardenrug.

Waar we normaal gesproken de hele vakantie op een plek doorbrengen was het vandaag zomaar tijd om na een week al de boel op te breken. De safaritent in Ell lieten we achter ons en maakte plaats voor een safaritent in het het Drentse Ellerhaar. De Booghjes waren al eerder vertrokken met een lange rit naar Frankrijk voor de boeg, wij konden wat rustiger aan doen en reden pas na half elf van de camping weg.

Aangezien we pas om drie uur in de tent in Drenthe konden en het een rit van iets meer dan drie uur was hadden we ruim de tijd. Zo ruim zelfs dat we nog een detour langs Venray hadden ingepland. Venray? Inderdaad Venray, thuisbasis van een van de idolen van Lucia: de Youtuber Dylan Haegens. Het adres van het kantoor van Dylan Haegens was te vinden via Google en Lucia wilde erg graag een foto. In Venray aangekomen kwamen we er al vrij snel achter dat het adres het oude kantoor betrof, het nieuwe adres was niet bekend. Als troost trakteerden we ons op een lekkere lunch en liepen we met Kilian eindeijk langs een speelgoedwinkel waar hij zijn vakantiegeld aansprak voor de anschaf van een nieuwe Beyblade.

De rit van Venray naar Ellertshaar bleek een kwestie van achter aansluiten in de file waardoor we uiteindelijk pas rond half zes op camping “De Bosrand” aankwamen. Na het inchecken en het in een kruiwagen naar de tent vervoeren van onze bagage, bleek er bijna aansluitend een niet verplichte maar wel aan te raden rondleiding te zijn van de boer.

Na de rondleiding werd er nog een troetelkonijn geregeld die we de hele week bij de tent krijgen. Om negen uur snel nog wat macaroni met kaas op tafel getoverd die gelukkig in de smaak viel bij Lucia en Kilian. Daarna was het tijd voor bed, hoewel de tent een stuk kleiner is dan die in Limburg lijken de bedden veel comfortabeler.

Bij het wakker worden helaas geen zon op de tent vanochtend maar een egaal grijze hemel met een saaie miezerregen. Wel keurig vorspeld vooraf dus een totlae verrassing was het niet. De ochtend werd doorgebracht met alvast wat inpakken (morgenochtend om 10:30 moeten we de tent alweer verlaten…) en vooral het nadenken over plannen voor de middag. Aangezien het weer niet veel beter zou worden vandaag kwam een bezoekje aan Maastricht als beste idee naar voren. Na een lunch waarbij Lucia zicht tegoed deed aan een stokbroodje met tagliatelle bolognese voegden we in op de A2 naar Maastricht.

Erik had van een collega als tip meegekregen dat er een parkeergarage direct onder het Vrijthof was, van waaruit je zo het centrum in kon lopen. Daar aangekomen liiepen we inderdaad meteen tussen de ondanks het slechte weer toch wel druk bezette terrassen. Na een paar uur slenteren tussen winkels met exotische pindakazen, niet-alledaagse smaken M&M’s en hippe mondkapjes staken Lucia en Kilian nog een kaarsje aan in de Onze Lieve Vrouwen Kerk en vonden we een plekje op het aangrenzende plein voor wat drinken. De warme chocomel en biertjes werden vergezeld door een aantal goudgerande bitterballen en kaassticks, wel heel erg lekker.

Voor het avondeten kwam voor Lucia en Roy een droom uit, zij wilden al heel lang een keer eten bij de KFC (Kentucky Fried Chicken). De rij voor de vestiging in Maastricht was zo ontzettend lang dat we er een zochten en vonden op onze route terug naar Ell. De KFC ervaring in Weert viel behoorlijk tegen door een wat smoezelig restaurant, verveeld personeel en een rammelend bestelproces. Het eten was best wel lekker, dat dan wel.

Een uitbundige zon lokte ons vanochtend al vroeg naar de best wel grote veranda die bij de tent hoort. Na wat warme croissantjes kwam iedereen langzaam op gang, voor de een betekende dat het nauwlettend in de gaten houden van het aantal volgers op Tiktok (Lucia), voor de ander wat rommelen rond de tent (mama) of voetballen (Kilian en papa). Tussendoor werd er ook nog nagedacht over een uitstapje en geinspireerd door een folder bij de receptie leek een kanotocht op het riviertje de Dommel wel heel leuk. De Booghjes waren het hier volledig mee eens en de reservering was al snel gemaakt.

Er ik en Nicole zorgden voor een luxe lunch met stokbrood belegd met zuurvlees en oma’s stoofvlees en na inpakken en goed insmeren stapten we in de auto voor een rit van een half uur naar Valkenswaard. Vooraf waren we al wel gewaarschuwd dat we vanaf daar met de bus naar het beginpunt gebracht zouden worden, iedereen van 13 jaar moest tijdens de busrit wel verplicht een mondkapje dragen. Lucia en Roy stonden er op om ook een mondkapje voor te doen. Voor de kanotocht zelf konden we kiezen voor een lange en een korte route en met een lengte van 8 kilometer leek de tweede optie ons wel de beste, al met al betekende dat al zo’n twee uur peddelen. Een korte ritje in een stampvolle bus bracht ons naar het begin van de route waar we onze tweepersoons kano’s te water lieten.

De Dommel zelf bleek een heel kalme en niet al te brede rivier met een tweetal stuwen waar we onszelf uit de kano’s moesten hijsen om deze ove rland naar de andere kant van de stuw te slepen. Vooral aan het begin van de route zorgde dat voor behoorlijk chaotische taferelen door het grota aantal kano’s in combinatie met gebrekkige stuurmanskunsten. Na de eerste stuw verspreiden de kano’s zich gelukkig wat meer en was het leuk varen door een heel mooi natuurgebied, sporadisch aangestaard door wat koeien die ons vanaf de oever verveeld stonden te begluren. Kilian liet zich nog verrassen door een laaghangende tak en viel achterover de boot in, gelukkig werd zijn tuimeling wat opgevangen door het zwemvest dat hij aan had. Na een korte stop op driekwart van de route kwamen we aan het einde van de middag weer aan bij het beginpunt waar we in de zon nog even een ijsje aten.

In Valkenswaard werden er boodschappen gedaan voor een barbecue en met een kleine kans op een regenbuitje in de avond werden de kolen bij terugkomst meteen aangestoken. De avond bleef gelukkig droog en werd afgesloten met een kampvuurtje, Luus en Kilian deden pas om 12 uur het licht uit…

Tja, op een enkele uitzondering na zijn ze er elke vakantie wel: regendagen. In een hotel of appartement valt er alijd wel wat van te maken maar in een tent is het altijd wel een uitdaging, zelfs in de luxe safaritent waar we nu in zitten. We merkten allemaal wel dat een dag rust niet zo slecht was na de lange sessie in Toverland gisteren. De ochtend lieten we dan ook rustig aan ons voorbij gaan met wat spelletjes en koffie met kersen- en aarbeienvlaai.

Voor de middag was er nog het voorzichtige plan om eens te kijken waar het bospad naar toe loopt waar we al de hele tijd vanuit de tent naar zitten te kijken, er kwam ’s middags zoveel water naar beneden dat we dat plan maar lieten varen. Na een warme douche voor iedereen schoven we aan voor een wel heel goed gelukte tagliatelle bolognese en na lange sessie “Wie ben ik” kropen we allemaal op tijd ons bed in. Gelukkig met de wetenschap dat het morgen weer mooi weer is.

De wekker ging relatief vroeg vanochtend hoewel acht uur nog heilig is ten opzichte van de normale werkweken. Toch was het even omschakelen om broodjes te smeren en alles te verzamelen en in te pakken voor het hoofddoel van vandaag: Toverland. In tegenstelling tot de Booghjes zijn we zelf geen regelmatige pretparkbezoekers maar Toverland lag wel erg dichtbij onze basis van deze week. Bovendien hebben we een aantal jaren geleden aan Lucia en Kilian de belofte gedaan om eens naar de Efleting te gaan maar daar was het nog niet van gekomen.

Rond half elf liepen we richting de ingang het het pretpark met uitzicht op “Troy”, de hoogste hoten achtbaan van Europa. De rijen voor de ingang waren indrukwekkend en dat was eigenlijk wel onverwacht gezien alle maatregelen rondom het Corona-virus en het feit dat er vooraf gereserveerd moest worden om het aantal bezoekers te beperken…. Na ee half uur liepen we dan toch naar binnen en Gwen, Lucia, Roy en Kilian hadden al snel de eerste rit in een kleine achtbaan achter de rug die bij alle kids in de smaak viel. Gwen en Lucia waren al snel op zoek naar sneller, hoger en verder en gedurende de dag zocht iedereen zijn eigen weg met Erik en Gwen als de echte “dare devils”.

Tot onze eigen verbazing had iedereen het tot aan sluitingstijd (negen uur ’s avonds) vreselijk naar zijn zin en bleken de wildwaterbaan en de Maximus Blitz Bahn tot de favorieten te behoren. Na maarliefst tien uur in het park te hebben rondgeslenterd reden we in een ondergaande zon terug naar Ell. Slapen zal wel geen probleem zijn.

Met opnieuw een warm zonnetje op de tent was het prettig wakker worden.

De weersvoorspellingen voor vandaag en de komende dagen zijn met afwisselend wat zon en wolken eigenlijk heel prima. Met dat in het achterhoofd lieten we het oorpsronkelijke plan om Roermond te gaan verkennen achter ons en besloten we bijna unaniem (alle volwassenen voor en alle kinderen tegen… ) dat een mooie wandeling het meest voor de hand liggend was.

Na in de ochtend wat rondgerommeld te hebben, Gwen, Lucia, Roy en Kilian kunnen het nog steeds fantastisch met elkaar vinden, werd er uitgebreid gelunched me echt Limburgs zuurvlees en werd er naarstig gezocht naar wandelmogelijkheden in de buurt. De keus viel uiteindelijk op een route door de Laurabossen in het grensgebied Kempen Broek even buiten Weert. De wandeling bleek een schot in de roos met fantastich mooie uitzichten en een route die afwisselend door Belgie en Nederland liep. De Schotse hooglanders die in dit gebied leven hebben we niet gezien, we de uitermate aggressieve muggen die ons zelfs overdag in de volle zon belaagden, tot grote frustratie van de kinderen.

Na de wandeling werden er bij de Albert Heijn in Weert boodschappen in huis gehaald voor een barbecue. Tussen de twee safaritenten in staat een mooie driepoot-barbecue die we erg graag wilden uitproberen en dat bleek prima te lukken.

Onder een onbewolkte hemel stookten we na afloop nog een vuurtje van al het droge hout dat we in de bossages achter de tent konden vinden. Morgen staat een dagje Toverland gepland.

Dit jaar geen wekker die om ons om vijf uur wakker maakte, geen slaperig vertrek met een vermoeid maar toch ook wel blij hoofd. De plannen voor een derde keer Lac de Passy waren vorig jaar al gemaakt maar een vervelend wereldwijd virus gooide helaas roet in het eten. De heenreis duurde voor ons dit jaar slechts tweeenhalf uur om op de plaats van bestemmig te komen: het dorpje Ell in Limburg waar een safaritent op ons stond te wachten. Om toch in vakantiesferen te komen hadden we halverwege een stop gepland langs de snelweg voor een kop koffie en broodjes. Samen met de Booghjes die de andere safaritent had weten te bemachtigen, de enige twee op de kleine camping “Landgoed Lemmenhof”. Vooral papa en mama hadden moeite met het gemis aan de bergen deze zomer, Lucia en Kilian hadden er een stuk minder moeite mee en verheugeden zich al weken op de dag dat we zouden gaan rijden.

De stop onderweg bracht ons inderdaad het vakantiegevoel en ondanks de behoorlijke drukte op de weg kwamen we rond half vijf aan. De tenten waren boven verwachting mooi en van alle gemakken voorzien.

Nadat iedereen zijn plekje bed had uitgekozen en de tassen waren uitgepakt kwamen de dampende pannekoeken op tafel, gevolgd door een fanatiek potje voetbal onder leiding van Kilian die iedeeen all hoeken van het veld liet zien.