Vandaag voor het eerst een dag echt rust. Vanochtend onder een bewolkte hemel naar Sarlat gereden, speciaal voor babyvoeding. Waren we gisteren vergeten en met alle lekkere Franse papjes lijkt Kilian opeens wel erg groot te worden. Gelukkig een goed, suikerloos, alternatief gevonden. Verder werd het dus eigenlijk ongepland een rustige dag bij de tent. Op het heetst van de dag, de zon was inmiddels doorgebroken, één van de lege plekken in de schaduw op ‘ons’ veld uitgekozen en daar geluierd. De bedoeling was daarna een wandeling vanaf de camping door het bos maar Kilian besloot vanmiddag zo lang door te slapen dat wandelen geen zin meer had. Alles waar water bij kwam kijken werd vervolgens van stal gehaald, flessen, waterpistolen en waterballonen en zo zijn we de middag doorgekomen. Na een lekker bord pasta besloot papa om zijn avond nog maar eens te gaan verdoen met het kijken naar het voetbal…

Zonder ook maar één wolk aan de hemel werden we vanochtend wakker. Het was ook meteen lekker warm. Aangezien we gisteren in La Roque-Gageac geen tijd meer hadden om na de boottocht het stadje zelf te bezoeken wilden we vandaag in de herkansing. Om de echte warmte voor te zijn was het wel zaak om vroeg op pad te zijn. Dat lukte wonderwel goed, altijd een uitdaging met twee kinderen.
Bij binnenkomst viel vooral op dat het op zaterdag wel opvallend rustig was voor “één van de druksbezochte dorpen van Frankrijk”. Parkeren was dus geen probleem.
De straatjes binnen het dorp bleken enorm stijl en smal, Luus rende weer voorop. Boven aangekomen hadden we prachtig uitzicht over de Dordogne tot aan Castelnaud.

In een mini-kerkje dat tegen de rotswand stond nog twee kaarsjes gebrand en toen waren we allemaal toe aan een groot glas koude limonade. Beneden aangekomen op een terras neergestreken en Kilian even uit de buikdrager gehaald.

In de middag weer het zwembad opgezocht, dit keer met z’n allen. Kilian werd ook voor het eerst te water gelaten, maar de temperatuur van het water aan z’n billen kon hem niet echt bekoren. Luus had pret met een ander meisje dat vandaag op de camping is aagekomen. Ook rood haar en 3 jaar oud. Om de dag af te sluiten patatjes gehaald op de camping. Morgen waarschijnlijk een stuk wandelen langs de rivier.

Na een bijna zwoele nacht stonden we vanochtend op onder een bewolkte hemel. De afgelopen dagen zijn alle buren om ons heen vertrokken en aangezien we op een afgelegen deel van de camping staan werd het wel erg rustig. Het is zelfs zo dat de de ene lamp die er op ons veld brand ’s nachts onder geen beding uit mag. De beheerder van de camping is dan nl bang dat de zwijnen die hier in de bossen leven het terrein op komen. Helemaal alleen staan we gelukkig niet meer aangezien er gisteren een stel in een caravan is bijgekomen op het veld.

Het plan was om naar La Roque-Gageac te rijden om daar een boottocht te maken over de Dordogne. De bewolking was in dat opzicht eigenlijk welkom aangezien de volle zon op het water wel wat heftig kan zijn voor de kinderhuidjes.
La Roque-Gageac claimt één van de drie mooiste en dus drukst bezochte dorpen van Frankrijk te zijn. Mooi is het dorp inderdaad. Probleem is wel  dat het ligt ingeklemd tussen de Dordogne en een vrijwel verticale rotswand. Er blijft dus weinig ruimte over en dat zorgt er onder meer voor dat alle winkeltjes direct aan de weg zijn gebouwd. Alle toeristen lopen dus gewoon op de smalle weg waar ook de bussen en al het andere verkeer rijden. We waren blij dat het nog geen hoogseizoen was…
De boottocht was erg leuk. Kilian kreeg een hoop aandacht en Luus zat alles te bekijken bij Bé op schoot.

Na een uur was de boottocht voorbij en hebben we gelunched in een park. Daarna inkopen gedaan voor de barbecue en weer naar de camping. Het weer was vanaf het middaguur al weer zonnig dus het zwembad lonkte. Na het zwemmen de barbecue aagestoken en lekker gegeten. Kilian demonstreerde dat hij uit zichzelf opeens vanuit ligstand kon gaan zitten. En toen was het kinderbedtijd. De komende dagen zijn nog steeds zomers!

Het was bar koud geweest ’s nachts en waar de zon normaal rond 6:45 op de tent verscheen bleef dat nu uit. Toen we ons hoofd buiten de tent durfden te steken zagen we waarom: dikke mist. Met allemaal een dikke trui aan de buren voor ons uitgezwaaid en ontbeten.
De zon bleek een uur nodig te hebben om alle mist weg te vagen en toen was het eindelijk helemaal onbewolkt, en meteen ook warm. Om niet meteen op het heetst van de dag in de zon te zitten besloten we de picknick aan de rivier nog eens over te doen. Uiteindelijk in Castelnaud twee uur in de schaduw van een boom gezeten, aan de oever van de Dordogne.

Later op de middag teruggereden naar de camping aangezien we al lang naar het zwembad hadden kunnen staren maar er nog nooit in hadden gelegen. Snel omgekleed en het voorstel om lekker in het lauwe kinderbad te beginnen werd door Luus resoluut van de hand gewezen. Er was maar één optie en dat was het grote bad. Papa waarschuwde nog dat dat wel erg koud was (want niet verwarmd) maar dat was geen probleem. De overige badgasten vielen vervolgens bijna van hun bedjes door het gegil van Luus toen ze in het water lag, papa wist haar er van te overtuigen dat het even duurde voordat ze “door” was, en dat deed ze. Heerlijk gezwommen tot Luus wat begon te bibberen. Ondanks dat vond ze het prachtig.

Kilian was wat moe en heeft vandaag nog maar even niet gezwommen. Verder doet hij het fantastisch, ook in de warmte is het een superblije baby.

Morgen gaan we een boottocht maken als het weer het toe laat. De voorspellingen voor de komende week zijn in ieder geval erg goed.

Rond zeven uur vanochtend verschenen de eerste zonnestralen op de tent. Het was een superkoude nacht geweest maar omdat we hem hadden zien aankomen was iedereen lekker warm geweest. Na een aantal dagen regen hadden we erg veel zin in een zonnige dag.
In de ochtend liet de zon zich regelmstig zien en we bedachten dat een picknick aan de rivier wel een goed idee zou zijn. Helaas dacht de Franse weergod daar anders over, toen we in de auto stapten vielen de eerste regendruppels op de voorruit. Na even een rondrit te hebben gemaakt konden we onder een stuk blauwe lucht wat broodjes eten. De volgende bui kondigde zich inmiddels aan en dus gingen we over naar plan B. Eén van de mooiste dorpen in de omgeving (volgens de foldertjes dan) moest Domme zijn, daar zou bovendien een toeristentreintje rondrijden: zo’n gemotoriseerd treintje waar we tot nu toe altijd een beetje meewarig naar keken, maar met kinderen in het gezelschap wordt het opeens een verdomd leuk uitje.

Bij binnenkomst zagen we het geel-rode gevaarte zich al een weg banen door de smalle straatjes van het dorp. De rondrit zelf was gewoon leuk, prachtige vergezichten en zowel Luus als Kilian keken hun ogen uit.

Na de rit rondgewandeld door het inderdaad prachtige dorp. Toen de volgende regenbui zich aankondigde was het tijd om weer te gaan.
De komende dagen moet het weer echt beter zijn.

De dag begon tegen alle  voorspellingen in met droog, mooi weer. We konden zowaar buiten ontbijten. Aangezien er ’s middags nog wel buien werden verwacht hadden we gepland om meteen in de ochtend op pad te gaan. Op verzoek van Bé zijn we naar Saint Pompon gereden, een klein dorp in de buurt van Daglan. Na brood te hebben gehaald bij de Pomponeese boulanger zijn we gaan wandelen en het was idd een mooi dorp. Op een terras koffie gedronken terwijl Kilian  zijn eerste sjans had met een blond Frans dametje van anderhalf.
In de middag begon het inderdaad te rommelen. Nog even met Luus naar de speeltuin geweest en toen snel naar de tent. Bé had een was gedraaid en moest bergop een sprintje trekken om de was die net uit de droger kwam droog over te krijgen.
Om het ons makkelijk te maken hadden we patat en kroketten besteld op de camping. Erg lekker. Nog even met opa gebeld die vandaag jarig was en toen collectief douchen dankzij de familie-badruimte die ze hier hebben. Klinkt ideaal maar het blijkt een logistieke verschrikking om iedereen gedouched en wel weer naar de tent te krijgen. De voorspellingen voor morgen zijn nog niet optimaal, we laten onze plannen van het weer afhangen.

Gefeliciteerd met je verjaardag opa!!

Wat vannacht begon met wat voorzichtig getik op het tentdoek, eindigde om 5 uur ’s middags: een dag met onafgebroken regen. Met twee kinderen komen er dan een hoop uitdagingen op je af. Hoe gaan we ontbijten (op het speelkleed in de tent met een omgekeerd kratje als tafel), hoe krijgen we iedereen aangekleed (één voor één en rekening houden met nattigheid), wat gaan we doen om niet de hele dag bij de tent te zitten (tip van de campingeigenaresse, boven de grond is het nat dus zoek het onder de grond) en hoe houden we iedereen blij op die paar vierkante meter (ONMOGELIJK!).

Iedereen was er dus wel een beetje aan toe toen we aan het begin van de middag op weg gingen naar de Gouffre de Proumeyssac, een grot die werd ontdekt in 1907 en die bekend is als “de kristallen grot”. Met 100.000 bezoekers per jaar is het ongerepte er wel een beetje van af. Dat wordt nog eens onderstreept door het feit dat er een lichtshow omheen is gebouwd. Voor een aanzienlijk bedrag extra kun je je bovendien laten neertakelen in de grot, op de manier waarop de grot is ontdekt. Het takeltje vormt ook nog eens onderdeel van de lichtshow. Mooi is ook de manier waarop er halverwege de rondleiding opeens een tiental schermen in de rots zijn ingebouwd. Hierop wordt vertoond hoe de grot er bij lag toen hij werd ontdekt. Er is in de tussentijd wel iets veranderd…

Goed, de Efteling kon er dus een puntje aan zuigen en voor een doorweekte zondag was het best vermakelijk. Luus begon onmiddellijk te grijnzen bij het zien van de donkere tunnel die naar de grot loopt. Kilian zat bij papa in de buikdrager en zat dus helemaal eerste rang.
Bij terugkomst op de camping werd het langzaam droger en na een deels gelukte poging om hutspot te maken was het kinderbedtijd. Morgen ook nog een regenachtige dag, daarna zou het weer mooi moeten worden.

Na een heldere en koude nacht waar de mannen last van hadden kwam de zon al vroeg op. Kilian durfde het dus aan om voor 6 uur aan te kloppen voor melk dus het heerlijke uitslapen van gisteren was er niet bij. De voorraden waren uitgeput dus was het weer tijd om boodschappen te doen. Aangezien we ook babyvoeding nodig hadden gingen we weer op pad naar Gourdon. Het weer was inmiddels betrokken, wat ook voorspeld was, en het was niet meer zo warm. We klagen wel eens over de prijzen in Nederland maar hier is het nog veel erger, vooral als het gaat om babyproducten. Pap en luiers zijn echt vreselijk duur en we stonden verbaasd naar ons winkelwagentje te kijken toen de cassiere allervriendelijkst riep of we even €70 wilden ophoesten. Opvallend was dan ook wel dat de parkeerplaats van de Carrefour op zaterdag halfleeg was, terwijl er bij de naastgelegen Lidl geen plek meer te bekennen was.
In de middag hebben we de badmintonrackets maar eens tevoorschijn gehaald, en hebben we ook geprobeerd om Luus de eerste beginselen van het tennis bij te brengen. Dat ging nog best goed. Ook nog een rit gemaakt naar het chateau waar we gisteren zijn geweest. Be kwam er gisteravond namelijk achter dat ze haar gouden armband kwijt is. Gisteren is hij ergens van haar pols gevallen maar exact waar en wanneer weten we niet. Zoeken en vragen op de camping leverde niets op en bij het chateau helaas ook niet :'(.

Na een supersnelle maaltijd restte alleen nog een gang naar het grote TV scherm om het voetballen te kijken. Luus zat eerst met grote ogen naar al die in het oranje geklede en bier drinkende volwassenen te kijken (behalve dan die ene vrouw die in haar puzzelboek zat weggedoken). Vervolgens liet ze zien over een haarfijn inschattingsvermogen te beschikken toen ze na 20 minuten aangaf wel weer naar de tent te willen. Papa volgde bijna anderhalf uur later en die kon haar achteraf alleen maar gelijk geven…