De dag begon vanochtend om 8:00, iets wat zo lang geleden was dat we het ons niet meer konden herinneren. Na een late start met croissantjes, koffie en eitjes gingen we op pad. Doel was enigszins onduidelijk maar Be besloot dat Castelnaud vast erg mooi moest zijn. De naam klonk erg bekend en het vermoeden was dat het in een van de boeken van Hanny (De Volmaakte Ketter) voorkwam. Castelnaud was inderdaad erg mooi: bij het binnenrijden torende een kasteel hoog boven het dorp uit. We besloten om er naar toe te lopen en gelukkig 5 minuten later dat het gekkenwerk was met een peuter en een baby.

We bleken bovendien nog een stuk dichterbij te kunnen komen met de auto. Met de buggy als backup voor Luus en Kilian in de buikdrager (Sette en Chiel bedankt!) gingen we alsnog op pad. Gelukkig was het vandaag behoorlijk bewolkt waardoor het met de hitte erg meeviel.

De twijfel die we hadden of Luus zo’n stapel stenen uit de Middeleeuwen wel leuk zou vinden was verdwenen op het moment dat ze de donkere wenteltrap zag die de toren in ging. Ze rende als eerste naar boven en vond het prachtig, ook de ridders en het oude wapentuig… Volgens de brochure was de kasteelheer vurig verdediger van het Kathaarse geloof, waarmee de link met de boeken van Hanny inderdaad duidelijk werd. Het uitzicht over het dal van de Dordogne was fantastisch. Na een uur rond gelopen hebben was het tijd voor lunch. Luus koos, niet heel verrassend, voor een pannenkoek en ijs toe.

De rest van de middag heerlijk bij de tent gezeten. Dat er veel Nederlanders op de camping staan werd nog eens duidelijk toen er een grote oranje opblaasmascotte bij het zwembad bleek te staan.

Raar weer vandaag. We werden wakker met zon, inmiddels gewend aan het feit dat tot 8:00 niemand zich laat zien, en hoewel het ’s ochtends nog wel mooi was wisselden zon en regen zich de rest van de dag af. Wel de hele dag lekker warm.
Babyvoeding gevonden bij een Carrefour waarbij de keus groter bleek dan in Nederland. Babypap met de smaken pain chocolat en brioche waren wij tenminste nog niet eerder tegengekomen. Kilian ook niet en die ging er helemaal op los. Luus bleek nog wel een beetje moe te zijn van de afgelopen dagen want blijheid wisselde zich regelmatig af met dwarsheid. De wisseling van omgeving en het in slaap moeten vallen in een tent terwijl het nog licht is valt natuurlijk ook niet mee.

Verder weinig gedaan behalve lekker een beetje rondhangen bij de tent.  Morgen gaan we er op uit.

Hoewel we wakker werden van regen op de tent waren we aardig uitgerust, weinig nachtelijke onderbrekingen deze keer. Op de camping blijken verder geen andere jonge gezinnen te staan. Erg jammer voor Lucia maar ook voor ons. Al onze medekampeerders bleken flink uit te slapen, om 9:15 klonk er nog tevreden gesnurk uit de tent aan de overkant. Verder blijken  er vooral oudgedienden te staan die elkaar goed kennen. Maar goed, de plek is prachtig en de omgeving ook. Verder vriendelijke eigenaren en een zwembad dus we gaan ons best vermaken. Luus heeft bijna de hele dag lopen zingen dus zij heeft het goed naar haar zin 🙂

Vanmiddag boodschappen gedaan en Daglan is klein maar wel een echt Frans dorp met mooie oude huizen en smalle straatjes. Morgen moeten we een half uur rijden naar een hypermarche want de lokale supermarkten hebben geen Nutrilon babymelk. Er worden blijkbaar weinig kinderen geboren in de Dordogne. Of ze worden grootgebracht met vin rouge, want dat is er in overvloed.

Vanavond ravioli gegeten, op verzoek van Luus die twee borden naar binnen heeft gewerkt. Het in slaap vallen van beide valt niet mee, na twee dagen autorijden niet zo vreemd.

Na een reis die toch wat langer duurde dan vooraf gedacht zijn we aangekomen in Daglan. De camping (“nee hoor, het is voorseizoen dus reserveren is niet nodig”) stond behoorlijk vol maar toch hadden we nog een mooie grote plek met uitzicht. Het opzetten van de tent zorgde voor een behoorlijke hoeveelheid zweet maar uiteindelijk staat hij als een huis. Lekker weer en inderdaad een mooie, rustige camping. Bijna bij de camping aangekomen werden we door twee navigatiesystemen met een kluitje het bos ingestuurd. Tomtom raakte al vroeg de kluts kwijt en probeerde ons zeer bedenkelijke karrensporen in te sturen. Ook Google navigatie bleek een misser toen we een bospad werden ingestuurd dat ons op de ene na de haarspeldbocht trakteerde. Volgende keer toch maar weer een wegenkaart… Morgen een rustdag en boodschappen.

We zijn gearriveerd in Orleans. Na een helse rit die ons in een doodlopende straat midden in het centrum bracht (oh zo handig met een aanhangwagen) vonden we een leuk hotel: Hotel de l’Abeille. Na een snel Macdiner liggen de ukkies in bed. Wij gaan ook zo, moe!.
Morgen nog zo’n 400 km te gaan.

Heb je een klein karretje achter de auto, moet je opeens tussen de vrachtwagens parkeren… Inmiddels voorbij Parijs, kinderen doen het super. We gaan overnachten in Orleans.

Voorbij Antwerpen aan de (supervieze) koffie. Geen file gehad, Luus gekotst in de auto maar nu weer helemaal happy. Nu nog een beetje zon en de vakantie is echt begonnen!

Hier komt een verslag van de zomervakantie 2012 van Lucia en Kilian.