door ·Geen reacties

Als er een merk onlosmakelijk met Denermarken is verbonden is het wel Lego, het spul waar we thuis een enorme bak vol van hebben staan maar waar nog maar zeer sporadisch mee wordt gespeeld. Toch was er vooraf geen enkele twijfel dat bij een bezoek aan Denemarken Legoland niet overgeslagen kon worden, ondanks dat het wel ruim anderhalf uur rijden was vanaf onze tijdelijke thuisbasis. De toegangs- en parkeerkaarten waren vooraf al besteld voor de lieve som van 200 Euro…

Met de wekker op half zeven leek het in eerste instantie op een echte ouderwetse werkdag maar de gedachte aan een dagje pretpark deed ons toch anders uit bed springen dan normaal. Na een snel ontbijtje en het inpakken van lunch, drinken en tussendoortjes lukte het ons prima om om acht uur weg te rijden richting Billund. Tot onze verbazing kwamen we tijdens de gehele rit geen snelweg tegen, bovendien waren het voornamelijk lege wegen tot vlak voor aankomst bij Legoland zelf. Het parkeren lukte tot vlak bij de ingang en om tien uur liepen we het park binnen.

Luus en Kilian hadden vooraf een top 3 gemaakt van attracties waar ze echt in wilden en daar zat zowaar overlap in. De Vikings River Splash en de Haunted House waren favoriet, waarbij we de eerste van deze twee al snel konden afstrepen. Onderweg naar de tweede kwamen we langs de Xtreme Racers, een achtbaan die zich met veel geweld naat beneden stortte. Papa en Lucia keken nog even de kat uit de boom,l mama en Kilian denderden even later wal naar beneden tot schrik van Kilian die het fenomeen achtbaan nog niet eerder had ondervonden.

Het smaakte allemaal gelukkig naar meer en gedurende de dag lieten we ons van watervallen glijden in ronddraaiende boten en kano’s, vlogen we door een videogame, bekeken we een 4D film (inclusief wind en water) en werder er meerdere ritten gemaakt in The Dragon, een andere achtbaan. Om vijf uur was het gedaan met de pret en reden we richting Ribe om bij de plaatselijke Burger King aan te schuiven.

Om half acht waren we weer terug in de rust van het eiland en nog ruim op tijd voor de jaarlijkse dodenherdenking. Morgenochtend doen we rustig aan, in de middag is het tijd voor paardrijden voor de meiden en midgetgolf voor de mannen.

door ·Geen reacties

De weergoden waren nog steeds in een uitermate goed humeur toen we vanochtend naar buiten keken: wel wat lichte bewolking maar de zon was niet ver weg. Aangezien het brood uit Nederland nu wel op was, was het tijd voor een bezoek aan een plaatselijke bakker. Kilian stond te trappelen bij het idee om ’s ochtends vroeg in de auto te springen voor lekkere broodjes en was dan ook mooi op tijd wakker. De rit naar de bakker duurde een minuut of tien maar het was de moeite waard. Met wat eitjes en spek was het een calorierijk maar lekker begin van de dag.

Na de fietsdag van gisteren was er de behoefte (vooral bij Luus) om ook eens een stadje te bezoeken. Aangezien het eiland alleen dorpjes kent was het zaak om onze blik te richten op het vasteland. Wonderwel waren we er heel snel uit: op iets meer dan een half uur rijden bleek Ribe te liggen, de oudste stad van Scandinavie die al in het jaar 750 werd gesticht door de Friezen en de Noormannen. Het historische oude centrum sprak papa en mama aan, de aanwezigheid van winkels was voor Luus iets om naar uit te kijken.

Om eindelijk toch even het strand te zien reden we op de heenweg bij Lakolk even het strand op, een vreemde maar wel erg leuke ervaring.

De rit verliep verder voorspoedig over nagenoeg lege wegen en pas op de parkeerplaats even buiten het centrum bleek het toch wel druk te zijn. Toch was een plekje snel gevonden. Het echte centrum bleek nog een kwartiertje lopen waarbij wel al snel de kenmerkende scheefgezakte vakwerkhuizen zagen. De eerste stop was de Romaanse domkerk uit het jaar 1117, wel mooi maar eerlijk gezegd niet heel bijzonder. Tweede stop was een aangrenzend terras waar we al snel aan de cappucino en Deens gebak zaten, inmiddels onder een (weer) onbewolkte hemel.

Al slenterend door de straatjes mooie oude gebouwen werd er ook meteen gewinkeld, althans een poging tot want de prijzen bleken behoorlijk. Uiteindelijk werden er allen wat haarbandjes (mama) en Pokemonkaarten (Kilian) aangeschaft. Voor de lunch zochten we een plek op een binnenplaatsje waar we al eerder waren langsgelopen en bestelden we broodjes en soep.

Om ook Luus nog wat tegemoet te komen stopten we op de terug weg naar Romo ook nog even bij een kledingoutlet, hier bleken de prijzen gelukkig wat vriendelijker.

Rond vijf uur kwamen we weer terug op het eiland, gelukkig nog ruim op tijd voor wat boodschappen. Als avondeten werden dan toch de pannenkoeken klaargemaakt die eigenlijk gisteren al op het menu hadden gestaan, samen met een lekkere fruitsalade. Na het eten gingen papa en Kilian nog even naar Havneby om de voetbalhonger van Kilian te stillen (zo noemde hij het zelf tenminste….) op een grasveld met twee doelen. Met op de achtergrond de terugkerende vissersboten werd er nog wat op doel geschoten. Mama en Lucia waren in het huisje bezig met de voorbereidingen voor morgen: Legoland!

In een uiterst spontane opwelling sprongen we bij het zien van een mooie zonsondergang even na negen uur nog in de auto naar het Laklok strand. De zon hadden we helaas net gemist maar de rit over het strand met zicht op een oranje/paarse/gele lucht was pachtig. Bij terigkomst in het huisje was de thee met honing en gember precies op temperatuur.

door ·Geen reacties

Gisteren hadden we al een voorzet gegeven voor de invulling van vandaag met het huren van twee tandems. Doel was de 31 kilometer lange Panoramarute die langs alle bezienswaardigheden van Rømø loopt. De nacht was heel goed geweest en op Luus na (vaak wakker geweest) had iedereen als een blok geslapen. Kilian had er toch de voorkeur aan gegeven om samen met Luus op een kamer te liggen en dat vond ze gelukkig prima. Het ontbijtje bestond uit gekookte eitjes en Nederlandse afbakbroodjes met Deense kaas en na wat inpakwerk reden we even voor 10 uur richting Havneby.

De uitermate vriendelijke eigenaar van het fietsenverhuurbedrijf stelde de zadels nog even op de goede hoogte en we konden van start. Deze bleek wat vals te zijn toen we werden afgeleid door een outdoor/sportwinkel tegenover de fietsenzaak. Een half uur later dan gepland reden we dan toch weg, mama met een nieuwe fleece, papa met een nieuwe softshell en petjes voor Luus en Kilian. Het begin van de route liep langs de doorgaande weg waar we nog even stopten bij een supermarkt voor zonnebrandcreme en wat lekkers.

De eerste stop was de oude brandweerkazerne van Rømø waar we de net gekochte maple/pecan broodjes, muffin (Kilian) en chocoladecroissant (Lucia) soldaat maakten. Het vervolg van de route liep richting de kust en uitendelijk pal langs ons onderkomen in Lakolk. Rond het middaguur kwamen we aan in het winkelcentrum bij Lakolk wat verdacht veel weg had van een echte ” tourist trap”, getuige de prijskaartjes waar ook keurig de Euro prijs op werd vermeld. Toch vonden we er een leuk magneetje voor op ons fotobord thuis en konden we een reservering maken bij Cafe Fru Dax, een restaurant dat erg goed schijnt te zijn.

Na een snelle lunch hesen we ons weer in het zadel en vervolgden we onze weg weer rchting Bolilmark, het noordelijkste punt van de route. Vergezeld door het geluid van de Deense luchtmacht die in het uiterste noorden van Rømø (Norreland) aan het oefenen was, kwamen we ook nog langs het hoogste punt van het eiland, de Høstbjerg (19 m). na een snelle klim naar de top ging de route weer richting het zuiden.

De Høstbjerg (19 meter)

Het tweede deel van de toch liep over onverharde wegen door mooie bossen. Papa en Kilian waren absoluut niet gecharmeerd van he gehobbel door alle losliggende stenen en waren blij dat uiteindelijk Havneby weer in zicht kwam.

Het avondeten bestond uit echte ouderwetse pannenkoeken, tenminste dat was het idee. De kink in de kabel bleek de afwezigheid van eieren waardoor we last minute moesten switchen naar afbakstokbrood, knakworsten met Thousand Island dressing (we hadden verder geen suasjes bij ons, bleek toch best lekker), Cup a Soup en een fruitsalade. Het slotstuk van de dag werd weer gevormd door gebadder en wat spelletjes. Morgen gaan we op het vasteland naar Ribe, de oudste stad van Scandinavie.

door ·Geen reacties

Na best een goede nacht, we waren toch best wel moe na een dag reizen, begon de dag rond half acht. Lucia en Kilian hadden het slapen in zo’n nieuwe omgeving wel wat spannend gevonden. Het huis ligt pal aan de rand van een natuurgebied lag, dus alles was ’s avonds echt aardedonker. Ondanks dat hadden ze toch lekker geslapen. Nadat we met z’n drieen om acht uur mama uit haar bed hadden gehaald werd er in alle rust ontbeten. De zon liet zich al voorzichtig zien en hoewel we al wel wat plannen hadden gemaakt hadden we geen zin om echt op te schieten.

Na koffie in de zon en wat schermtijd kropen we om half elf in de auto met als eerste stop de Kommandørgården waar de dames een paardrijsessie wilden boeken voor later deze week. Dat lukte wonderwel (donderdag), de verwachte drukte bleek er niet te zijn. Tweede stop was Havneby waar twee tandems werden gereserveerd voor morgen en echte Deense kronen werden gepind. Zonder hoge verwachtingen liepen we nog over een kleine rommelmarkt waar Lucia dolenthousiast een echte vinyl uitvoering vond van een Spandau Ballet album “Parade” (Luus is zwaar fan van de muziek uit de tachtiger jaren).

Aangrenzend aan de rommelmarkt begon de panoramawandeling, een rondwandeling naar het Sønderstrand en weer terg naar Havneby. In een inmiddels uitbundige zon liepen we tussen de lammetjes door over een dijkje met uitzicht op het vasteland en de ferry naar Sylt, zomer in het voorjaar!

De wandeling was mooi op het laatste stuk na dat langs een asfaltweg liep, Luus en Kilian hadden er imiddels ook wel genoeg van…

Terug in Havneby stapten we in de auto voor een ritje van nog geen 10 minuten naar Cafe & Antik Butik Hattesgaard in Rømø waarvan het gerucht ging dat daar de lekkerste taart van het eiland was te vinden. Kilian was wat ontstemd omdat hij slecht kon kiezen, alle taarten bleken namelijk tentoongesteld te worden met bloemversiering er op- en omheen, Toch was hij blij met zijn vlierbloesem cheesecake terwijl wij zaten te smullen van tiramisu-, pistache- en rabarber cheescake. Dat alles werd “weggespoeld” met heerlijke koffie.

Snel werd er nog een bezoek gebracht aan de supermarkt, waar de prijzen ons gelukkig meevielen. Daarna weer terug naar onze thuisbasis voor wat voetballen en een Deens biertje in de zon.

Het avondeten bestond uit spaghetti met een salade en als sluitstuk werd er nog gebadderd en gedouched. Vooral Kilian was lyrisch over het bubbelbad met discoverlichting. Morgen een fietsdag!

door ·Geen reacties

Twee jaar geleden was al eens het plan ontstaan om in het voorjaar een verblijf te plannen in Denemarken. Vooral het eiland Rømø had de aandacht vanwege de manege met IJslanders maar vanwege de Corona ellende was het er nooit van gekomen. Dit voorjaar ontdekte mama het eiland eigenlijk opnieuw via een website die was gewijd aan bijzondere plekjes in het buitenland. Met name een specifiek huis vonden we wel erg mooi en een week in de meivakantie was snel geboekt.

Zaterdag 30 april was het dan zover, na een dag inpakken (mama was al een week vrij en had al veel meer kunnen voorbereiden) stapten we om 7 uur ’s ochtends in de auto. Het voelde wel vreemd, zo zonder aanhangwagen en dakkoffer maar alles was tocg echt ingepakt. Met mooi weer was het prettig rijden en met alleen een wel heel vervelende file in de buurt van Hamburg kwamen we rond half vijf aan op het eiland. De sleutel werd gehaald in zuidelijk gelegen Havneby en na 10 minuten weer noordwaarts rijden kwamen we eindelijk aan bij “ons” huis in Lakolk.

De foto’s hadden gelukkig niets te veel gezegd en na alles uitladen en vooral genieten van het uitzicht vulden we met tomatensoep en de ’s ochtend gesmeerde broodjes onze magen.

door ·Geen reacties

Het vervelende moment dat zich elke vakantie weer aandient was vandaag de harde realiteit: alles moest worden ingepakt voor de reis terug. Gelukkig bleek de weersverwachting accuraat en was het ook vannacht droog gebleven, de zon straalde ons bovendien vrolijk tegemoet. Omdat Erik en papa erg enthousiast waren over de Grand Frais versmarkt waren mama en Nicole overgehaald om vanochtend eens mee te gaan. Kilian was ook niet te houden met in zijn achterhoofd de belofte dat er voor de terugweg een bak snoep mocht worden uitgezocht.

Na een snel ontbijt begaven Lucia en Kilian zich naar het meer voor een duik met Gwen en Roy. Papa en mama storten zich op de ondankbare taak om de tent te ontruimen en alles een plekje te geven in de auto, aanhangwagen en dakkoffer. Rond twee uur was de klus dan toch echt geklaard en plonsden we voor de laatste keer nog een keer in “ons” meer onder toeziend oog van het Mont Blanc massief dat zich op een enkele wolkenbank na helemaal liet zien.

Na balend afscheid te hebben genomen van de Booghjes reden we even na vieren weg van de camping, al druk fantaserend of we nog voor een vierde keer gaan terugkomen. Om acht uur reden we de parkeerplaats van het hotel op waarna de lokale Mc ons weer van een warme hap voorzag. Het waren drie heel geslaagde weken geweest.

door ·Geen reacties

De weergoden leken ons gunstig gezind te zijn toen we vanochtend wakker werden met de zon op de tent. Na het vaste ritje naar de bakker en een ontbijtje in de tent omdat het buiten toch nog wat fris was diende de harde werkelijkheid zich aan. Ons voornemen was tot nu toe om zaterdag af te reizen naar Nederland maar vanwege een wat wisselende weersverwachting (droge tent) en het feit dat papa een extra dag thuis toch wel prettig vond besloten we om vrijdag al te gaan rijden. De hotelreservering was al omgezet en we begonnen met frisse tegenzin aan de eerste inpakwerkzaamheden waarbij we aan het einde van de ochtend toch nog werden verrast door wat regen.

Na de lunch leek het dan toch serieus opgeklaard en waren we het met elkaar eens dat een wandeling toch wel fijn zou zijn. Meest voor de hand liggend was de wandeling naar Lac de Javen bij Megeve waarvoor we eerder deze week al eens onverrichterzake waren teruggekeerd vanwege serieuze regenbuien. De rit naar Megeve gaf goede hoop want we werden onthaald door een blauwe lucht. Vanaf de parkeerplaats bij het sportpark liepen we richting het centrum waar we uiteindelijk de bordjes vonden die verwezen naar het meer.

Gezien het feit dat de wandeling werd vermeld in een officieel boekje (“Les plus belles randonees – Lacs er cascades autour du Mont-Blanc”) viel de aard van de wandeling ons eerlijjk gezegd een beetje tegen. Vanuit het prachtige centrum liep de route in het begin over een erg steil geasfalteerd pad dat later deels overging in een onverhard pad. Feit was wel dat we nog steeds voorbij werden gereden door een sporadische vrachtauto en zelfs gemotororiseerde grasmaaiers. Het tweede deel van de route liep door een buitenwijk van Megeve (La Maz) met prachtige huizen waarbij we voor het laatste deel in een bos terecht kwamen. Het einddoel bleek een omhekt meer met prachtig uitzcht op een indrukwekkende rotswand. In een heerllijk warm zonnetje aten we ijsjes en nestelden we ons in zonnestoelen tot we er genoeg van hadden.

Voor de weg terug kozen we bewust voor een andere route die ons ook terugbracht in het centrum van Megeve. Het was inmiddels eind van de middag en van alle inspanning waren we hongerig. De stap naar het zoeken naar een restaurant was dan ook snel gezet. In het centrum zelf bleek het erg druk en we bedachten ons dat we eerder deze week een pizzeria hadden gezien tegenover de McDonalds waar we waren geweest. Dti bleek een schot in de roos, een klein zaakje dat druk werd bezocht door de locals met aardige eigenaren, Corsicaans bier en bovenal echt heerlijke pizza’s.

Best wel een beetje moe maar heel voldaan reden we de twintig minuten terug naar de camping. Voor morgen wordt er weer mooi weer voorspeld.

door ·Geen reacties

In een druilerige regen hadden Erik en papa het ontbijt geregeld. De weersverwachting klopte wat dat betreft prima want de dikke grijze wolken hadden het uitzicht op de bergen compleet verdreven. Om het natte leed enigzins draaglijk te maken werd er bij de bakker een taart gehaald voor bij de koffie.

Door alle nattigheid was er verder weinig meer te doen dan wat spelletjes en wat lezen. Voor de lunch werden al onze voorraden aangesproken waardoor vooral Lucia kon genieten van een stokbroodje met ravioli en stond er ook nog pannetjes met ragout en vegetarische gehaktballetjes. Na de lunch bleek de hemel wat op te klaren en waagden we ons hoopvol naar buiten. Na wat jeugd er van te hebben overtuigd dat het toch echt goed is om er even uit te gaan begonnen we aan een wandeling rond het meer waarbij we pas aan het einde werden getrakteerd op nieuwe regen.

Deze keer bleek het serieus en bleef het lang stevig doorregenen, zelfs zo erg dat het gevoel dat we al de nattigheid zat waren de overhand begon te krijgen. Uiteindelijk moest er nog wel eten op tafel komen, papa ging daarom met de Booghjes naar de Carrefour voor op te bakken aardappelblokjes en een heerlijke salade. Het regende nog lang door deze avond…

door ·Geen reacties

We stonden vandaag op met een voorzichtig zonnetje en na een bakkersontbijtje met een bak fruit van de Grand Frais was het wat rommelen bij de tent. De buren hadden de avond ervoor een klassieke ramp doorstaan, een van de luchtbedden was lek. De eerste prioriteit van de dag was dan ook duidelijk, een bezoek aan de Decathlon voor een nieuw exemplaar. Oorspronkelijk had Erik het plan om even alleen te gaan maar omdat papa een bezoekje aan de Decathlon nooit aan zich voorbij zal laten gaan gingen we met z’n tweeen richting de Mountain Store vlakbij de camping. Mama stortte zich ondertussen op een wasje.

Na een rondje Decathlon, een nieuw luchtbed en een de ontdekking van een mooie extra deel voor onze tent (volgend jaar?) was het tijd voor lunch op de camping. Hoewel we gisteren een behoorlijke inspanning hadden geleverd met de wandeling naar Lac Blanc bleek er toch nog wel behoefte om wat te gaan doen. Wandelen was totlaal geen optie maar het bezoeken van een stadje leek iedereen een prima idee en Chamonix had bij iedereen de voorkeur.

Het vinden van een parkeerplaats is met de overvloed aan toeristen altijd een uitdaging maar met een beetje mazzel lukte het ons weer om een plek te vinden op loopafstand van het centrum. De rest van de middag besteden we aan het slenteren door de winkelstraten, eten van wat macarons en werden er wat aankopen gedaan waaronder een tweetal metalen mokken voor papa en mama zodat de campingkoffie extra lekker zou smaken. Aan het einde van de middag begon het te regenen en gingen we op zoek naar een tentje om wat te eten. Aan het einde van de hoofdstraat liepen we compleet toevallig tegen een leuk pizzarestaurantje aan dat werd gerund door een Schot.

Ondanks de regen moesten we wel buiten op het terras zitten omdat alleen compleet gevaccineerden in het restaurant zelf werden toegelaten. Bleek verder geen probleem aangezien we de toevlucht konden nemen onder een aantal parasols en bovendien bleken de pizza’s heerlijk. Met een kopje expresso/cappucino als dessert begaven we ons weer naar de auto voor de bochtige weg terug naar de camping.

Morgen waarschijnlijk een regendag…

door ·Geen reacties

Al voordat we koers hadden gezet naar Frankrijk waren we door Erik al eens gewezen op een wandeling naar Lac Blanc. Een populaire route in het dal van Chamonix aangrenzend aan de ons welbekende Brevent. Met een deze week wat haperende zomer was het ons opgevallen dat het vandaag de mooiste dag van de week zou zijn. Omdat we voor Lac Blanc ons weer boven de 2000 meter moesten begeven was vandaag het moment aangebroken om deze wandeling nog te kunnen maken.

Na ons vaste Franse ontbijtje werden snel alle rugzakken ingepakt. Nicole en Roy hadden helaas aangegeven om liever op de camping te blijven, Nicole zag het nog wel zitten maar voor Roy was de gedachte aan een gondel en stoeltjeslift wat te spannend. Dat we niet de enigen waren die gebruik wilden maken van het mooie weer bleek al tijdens de rit naar Telepherique de Flegere. Al voor Chamonix kwamen we terecht in een file waardoor wat bij heel wat automobilisten voor de nodige stress zorgde. Ook het parkeren in Flegere was een uitdagende onderneming maar gelukkig vonden we in een klein straatje nog ruimte om te parkeren. Ook hier konden we weer bijna 100 Euro aftikken voor een rit in zowel de Telepherique de Flegere als de aansluitende Telesiege de l’Index.

De Telesiege takelde ons regelrecht de wolken in en we moesten best even wennen aan de hoogte en de kou. Wat voorzichtige doorkijkjes in de bewolking gaf ons wel hoop dat de bewolking verder weg zou trekken.

Dat bleek wel even te duren tijdens de wandeling van 1 uur en 15 minuten maar toch lieten de toppen en gletschers zich aan de overkant van de vallei zich voorzichtig zien. Met af en toe een pauze stapten we door, opvallend genoeg in het gezelschap van meerdere groepen Japanners die we nog op geen enkele andere wandeling waren tegengekomen. Hoewel papa en Erik vooraf hadden ingeschat dat het een makkelijke wandeling was (begin- en eindpunt lagen ongeveer even hoog) bleek er in werkelijkheid soms nog flink geklommen en gedaald te moeten worden. Toch kwamen we na twee uur aan bij ons eindpunt, in het gezelschap van een enorme groep andere wandelaars die de tocht naar boven hadden gewaagd.

Tijdens de uitgebreide pauze zagen we voor het eerst live hoe de berghut bij Lac Blanc werd bevoorraad door een helikopter, best een spectaculair gezicht. Voor de terugweg besloten we een andere route te nemen die ons direct bij de gondels van Flegere zou brengen en waarmee we de stoeltjeslift konden overslaan. Onderweg zagen we nog een luie bergmarmot en rond vijf uur stapten we weer in de gondels naar het dal, gelukkig nog ruim op tijd voor de laatste rit naar beneden.

Terug op de camping bleken Nicole en Roy zich prima te hebben vermaakt, mama stortte zich maar weer eens op een afwasje en papa en Erik reden snel naar de Super-U voor de ingrdienten voor een barbecue.