Het was weer bijna acht uur toen de dag begon en met een wolkenloze hemel beloofde het weer een warme dag te worden. Nog voor het ontbijt stond het  eerste kindje al voor de tent om een speelafspraakje te maken.

Ons plekje op de camping

We wilden er vandaag nog wel op uit en daarom de wandelkaart uitgevouwen en de keus viel op de Steinseilbahn in Sonntag. Ons met een gondel omhoog laten takelen leek het ideale scenario om de ergste warmte te ontvluchten. Zo bedacht zo gedaan en rond 10 uur zaten we in de auto om één dorp verder in de gondel te stappen die ons 400 meter
hoger zou bre

Voor het eerst in de gondel

nge

n.

Luus en Kilian vonden het een hele ervaring en vonden dat het landschap van boven net op Playmobil leek.  De warmte was boven nog wel aanwezig maar we gingen op weg naar de Klangraum Stein route, een wandeling waarbij weer aan de kinderen was gedacht en waar we onder andere een echowand zouden tegenkomen.
Na de lange wandeling van gisteren hadden de kinderen soms wel wat aanmoediging nodig in de vorm van drinken, even rusten of een snoepje maar ze liepen dapper door.d

Stoelen langs de route met hoorns om de geluiden uit de omgeving beter te kunnen horen.

De echowand was op het verste punt van de rondwandeling en was zonder twijfel de leukste attractie. Natuurlijk kwam “de burgemeester van Wezel” voorbij en Luus was blijkbaar zo onder de indruk van de enorme rotswand dat ze ook “God waar ben je” riep… je”

Na een ijsje bij het gondelstation, in het dal eerst een plons in het zwembad en daarna boodschappen gedaan bij een nieuw ontdekte supermarkt. Voor vanavond stond op speciaal verzoek spaghetti met tomatensaus en kaas op het menu.
De warmte bleef nog lang hangen en de verwachtingen voor de komende dagen zijn nog prima. Het schijnt dat het hier in het dal behoorlijk tekeer kan gaan tijdens onweer dus dat blijft hopelijk nog een tijdje uit. Morgen waarschijnlijk naar de Seewaldsee, een bergmeer waar je heerlijk in kunt zwemmen.

We werden vanochtend om 8 uur wakker dus het slaapschema begint al langzaam op te schuiven.
Na de ontzettend warme dag van gisteren zou het vandaag iets “koeler” worden en we stonden te popelen om lekker te gaan wandelen. De wandelkaart hadden we al gekocht en we konden kiezen uit een enorme hoeveelheid wandelingen. De keus viel uiteindelijk op het Walderlebnispfad  bij Maruls, een wandeling waarbij er onderweg van alles is bedacht voor kinderen (boomhutten, hangmatten, klimtoestellen).
Rond half elf gingen we op pad en we daalden af over een breed pad naar een ruisende bergrivier. In het dal  aangekomen liep het pad verder langs de rivier en Luus en Kilian liepen stoer verder. Bij een zijpad aangekomen klommen we een heel stuk naar boven waar we uiteindelijk een fantastisch uitzicht hadden op een grote waterval.

Uitzicht op de waterval

Luus had wel wat last van hoogtevrees maar klom ook dapper weer naar beneden.
Na een lunch bij een ijskoud meer waar hangmatten in de bomen hingen liepen we de rest van de rondwandeling uit. Luus en Kilian (natuurlijk ook bij papa op de nek) hebben uiteindelijk vier uur gelopen.

Terug op de verharde weg

Dat hebben ze thuis nog nooit gedaan! Het zwembad en onlosmakelijk verbonden ijsje hadden ze dubbel en dwars verdiend.
Het was weer behoorlijk warm vandaag maar gelukkig koelt het ’s avonds heerlijk af zodra de zon achter de bergen is verdwenen.

Een camping met elke ochtend verse broodjes, dat is waar we van droomden na twee jaar Bretagne. Onze hoop was niet voor niets want we bleken hier
de keuze te hebben tussen wel twintig verschillende soorten brood. Nadeel: de Oostenrijkse bakker heeft geen verstand van echt lekkere croissantjes en ze zijn ook nog eens duur.
Na een ontbijt met de teleurstellende Franse broodjes was het hoog tijd om de voorraden aan te vullen en we sprongen in de auto naar Ludesch.
Onderweg hadden we een prachtig uitzicht op de camping en was het goed te zien dat we echt op een terras zitten.

De camping

Aangezien het inmiddels echt heel warm was geworden maar tot na drie uur gewacht voordat we met z’n allen naar het zwembad gingen. Kilian was weer niet te houden en bleef maar in het water springen.

Pret in het zwembad

Luus had inmiddels al contact gelegd met een leeftijdgenootje en het klikte zo goed dat ze een groot deel van de middag en avond met elkaar hebben gespeeld. Groot voordeel is ook dat Luus zelfstandig naar het zwembad kan nu ze haar zwemdiploma’s heeft.
De komende dagen blijft het warm met morgen wat kans op onweer.

Ondanks de gunstige prijs was Hotel Rőssle een heel prettige ervaring. Mooie ruime Familienzimmer, ’s nachts heerlijk rustig en een prima ontbijt. Auto met aanhanger stonden bovendien letterlijk voor de deur.
De tweede dag beloofde een korte te worden met amper nog 300 kilometer voor de boeg. Ontzettend veel wegwerkzaamheden en behoorlijk ongeluk onderweg zorgden voor veel vertraging. Met nog vier kilometer te gaan bleek de bergweg naar de camping bovendien te zijn afgesloten door, hoe kon het anders, werk aan de weg. Een telefoontje naar de camping en een plattegrondje uit een ANWB reisgids zorgden voor de oplossing en met ruim twee uur vertraging kwamen we aan op Camping Grosswalsertal.
Het weer was perfect met bewolking en zo’n 22° en in alle rust werd de tent opgezet. Het klapstuk van de dag kwam op naam van Kilian die zich zonder enige terughoudendheid in het zwembad wierp en er geen genoeg van kon krijgen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Zoals elke eerste avond op de camping werd de ravioli met sperziebonen opgewarmd en alles ging schoon op.

Ravioli met uitzicht

De wekker ging om 3:30, een half uur later dan voorgaande jaren omdat Ruttesheim dichterbij lag dan de overnachtingen die we in Frankrijk hadden. Na de laatste klusjes snel Luus en Kilian uit bed gehaald, ze hadden er meteen zin in.
Onderweg moest papa wat lachen om een vakantieganger die ’s ochtends om vijf uur bij Heemskerk al aan de koffie zat. Krap een half uurtje later stonden we zelf ook al op een P omdat Luus zich misselijk voelde. Na te hebben overgegeven voelde ze zich gelukkig meteen veel beter en konden we verder.
Aangezien er in Duitsland ontzettend veel aan de weg zou worden gewerkt hadden we er voor gekozen om op zondag te gaan rijden. Dat bleek een goede beslissing want om 14:30 kwamen we al bij hotel Rőssle aan.
Na een ijsje op een warm terras nog even ontspannen in de familienzimmer en daarna op pad voor de echte Wiener Schnitzel!

Schnitzel met patat

9

De tent opzetten in de zon zit er wel in, daarna zien we wel weer verder…

Met een echte hittegolf in Nederland, na een uitermate teleurstellend voorjaar, komt de vakantie er nu toch echt aan. Het karretje staat voor de deur en de mannen plannen alvast de route oldstyle – gewoon vanaf papier 😉

Hier komt het verslag van de vakantie van Lucia en Kilian naar Oostenrijk in juli 2015.