Tijdens de treinreis naar Offenburg eerder deze week was ons op de terugweg iets opgevallen. Eén van de stationnetjes waar we aan voorbij waren gereden was van het stadje Schiltach, waarbij de huizen vrijwel geheel bestonden uit vakwerkhuizen. Het geheel was tegen een licht oplopende heuvelrug gebouwd waardoor het er nog extra mooi uitzag. Vanuit de trein werd al voorzichtig het idee geopperd om hier nog eens langs te gaan.
Onze laatste volledige dag in Freudenstadt was mooi begonnen en waar we vooraf nog twijfelden of we niet de dag moesten besteden aan het inpakken was vooral mama tijdens het ontbijt resoluut: het inpakken konden we vanavond wel doen en de dag gingen we vooral nog gebruiken om ergens naar toe te gaan. Dat dat Schiltach moest gaan worden lag erg voor de hand. Na het ontbijt bij de buurtjes maar eens geïnformeerd of ze nog zin hadden om mee te gaan en dat zagen ze zeker zitten, waardoor we een uurtje later met twee auto’s voor de half uur durende rit op pad gingen.
Na een hoop bochtige weggetjes kwamen we aan en besloten onze auto’s semi-illegaal te parkeren bij het Hans Grohe Museum für Wasser, Bad und Design. Een wandelingetje langs het riviertje de Kinzig bracht ons bij de rand van het, inderdaad erg mooie, dorp. De kinderen en Erik konden de verleiding niet weerstaan om in de inmiddels brandende zon even met de voeten in het water te gaan. Luus maakte daarbij een schuivertje en liep een na pak op, ze gaf geen krimp.

Uitzicht op Schiltach

Met de voetjes in de Kinzig

Na wat rond te hebben gekeken op de centrale pleintje, omgeven door de kenmerkende vakwerkhuizen, kregen we collectief zin in taart en een zoektocht van mama en Nicole bracht ons bij een heel mooi terras met een uitgebreide keus aan taart. Na de koffie met inderdaad erg lekkere taart begaven we ons naar het riviertje waar we ons super hebben vermaakt met steenmannetjes bouwen in het water, vissen kijken en het doen van archeologische vondsten. Na een bezoekje aan het Schüttesägemuseum waar de geschiedenis van de lokale houtindustrie uit de doeken werd gedaan werd het weer tijd om richting Freudenstadt te gaan, waarbij we helaas nog een tussenstop maakten bij de lokale bakker die een vernietigende hekel bleek te hebben aan alles wat kind was.
Eén van de zaken waar door de kids veelvuldig om was gevraagd was nog een bezoekje aan de fontein op het dorpsplein van Freudenstad. Op de eerste dag waren we er al geweest maar was het weer niet goed genoeg om met de badkleding aan er doorheen te rennen, vandaag was dat zeker wel het geval. Met de zwembroeken en bikini’s aan was het één groot feest.

Toch nog wel een beetje spannend

Maar al snel was het grote pret

Nat!

Kilian ging uit z’n dak

Dankzij onze superbuurtjes, die aanboden om boodschappen te doen en eten te maken, konden we de tent aan het einde van de middag en begin van de avond grotendeels nog inpakken.

Dankzij de bomen dachten we weer  wakker te worden onder een bewolkte hemel. Niets bleek minder waar, er was geen wolk aan de hemel. Pas om half tien bereikte de zon ook daadwerkelijk onze tent en gezien het feit dat de tent bij het opstaan behoorlijk nat is hebben we weinig hoop dat we hem donderdag droog mee gaan krijgen.
Dat was nu nog niet aan de orde en genietend van de warme zon zaten we voor de tent. We waren het er allemaal over eens dat we weer lekker met z’n allen op pad wilden gaan en Erik en Nicole hadden al een goed idee. Bij  Freudenstadt in de buurt ligt  Bärfusspark Hallwangen, een 2,4 kilometer lang blote voetenpad door het bos met onderweg onder meer water, modder, zand, stenen en glas.
Bij het begin aangekomen was het overduidelijk dat de vakantie in Duitsland ook is losgebarsten want het was erg druk. Uiteindelijk een parkeerplek gevonden en iedereen ging op pad. Aan het begin van de wandeling waren kluisjes om de schoenen  (slippers) in op te bergen en daarna ging het direct het bos in. Kilian had ernstige bedenkingen bij het feit dat hij zijn schoenen uit moest doen en er was wat overtuigingskracht voor nodig om hem ook mee te krijgen.
De wandeling was erg leuk met inderdaad een heel afwisselend pad. Hoogtepunten waren het lopen over glas (met afgeronde hoekjes) en het lopen door het modderbad. Na bijna drie uur kwamen we weer aan het begin en de ijsjes waren weer heel verdiend.

Op de camping aangekomen was het nog steeds heerlijk zonnig en tijd voor een duik in het zwembad. Hoewel het water ongenadig koud was gingen alle kinderen, inclusief Kilian, er in.
Als avondeten een barbecue en na een wandeling in het donker naar het meertje vlakbij de camping zat de dag er weer op.

We zijn het niet zo gewend, slapen tussen de bomen. Waar we in Raggal gewend waren aan de zon die rond acht uur ’s ochtends op de tent scheen werden we vanochtend wakker in een soort schemerlicht. Er van overtuigd dat het pas een uur of vijf was wilden we ons nog een keer omdraaien, tot we er achter kwamen dat het al na achten was.
Mama en Luus besloten snel te gaan douchen in één van de fantastische doucheruimtes, terwijl papa en Kilian de plaatselijke broodjes gingen verkennen. De broodjes waren dik in orde en een half uurtje later zaten we aan een lekker maar karig ontbijtje. Het werd tijd om weer eens boodschappen te gaan doen.
De buurtjes hadden gezien dat er vandaag een töpfermarkt in Freudenstadt was, een markt met allerhande keramiek en dat leek ons ook leuk. Na nog wat dingetjes in de tent te hebben geregeld, de kinderen hadden elkaar al weer gevonden, reden we om 11 uur richting het stadscentrum.
Een parkeerplaats was snel gevonden en we liepen zo het grootste marktplein van Duitsland op. Eén van de attracties daar was een grote fontein die een enorme aantrekkingskracht had op Luus, Kilian, Gwen en Roy. Hoewel het nog niet echt warm was renden ze tussen de stralen door, met de nodige natte kleren tot gevolg.

Pret met de fontein

De volwassenen in het gezelschap werden aangetrokken door iets heel anders: een terras met een enorme keus aan taarten. Na de nodige taartpunten en luxe bakken koffie werd het dan toch wel eens tijd voor de töpfermarkt, die inderdaad heel leuk bleek te zijn. Toch sloeg het noodlot weer toe na een rondje over de markt. Op een strategische plek bevond zich een eetkraam met allerhande Duitse specialiteiten, daar konden we geen weerstand tegen bieden.

Duitse lunch

Na currywurst mit brot, krautschupfnudeln, schweinerücke en pommes frites voor de kinderen hadden we precies nog ruimte voor een lekkere fruit-smoothie in een bar bij het station (en een süsse radler voor de papa’s). De middag werd afgesloten bij de supermarkt om nog wat boodschappen te doen.
Door het overvloedige eten was er ’s avonds weinig behoefte aan nog meer eten en hielden we het bij een broodje en een soepje. De dag werd afgesloten met z’n allen onder de luifel (lichte regen) tot Kilian bijna letterlijk omviel van de slaap.

Bij het openritsen van de tent om acht uur ’s ochtends vielen twee zaken op. Ten eerste stond de zon weer aan een wolkenloze hemel en ten tweede stonden er nieuwe campinggasten bij de ingang van de camping nieuwsgierig onze kant op te kijken.
Het net gearriveerde stel bleek ons plekje vanaf vandaag gereserveerd te hebben en stonden al te wachten tot wij zouden vertrekken… De man van het stel bleek gelukkig heel relaxed en gaf gelukkig te kennen dat we allemaal vakantie hebben en ons niet hoefden te haasten.
Na een uurtje zwoegen hadden we het meeste gedaan en was het tijd voor een ontbijtje in de zon, natuurlijk vergezeld door de onafscheidelijke wespen. Papa werd op de laatste dag toch nog geprikt door zo’n vervelend insect. Na het ontbijt de buitentent en kuip in het wagentje gepropt en deze met moeite dicht gekregen. Toen was alles klaar voor vertrek.

Alles weer ingepakt

Afgezien van wat tabletperikelen verliep alles voorspoedig en met één lunch pauze onderweg kwamen we rond half vier aan op Camping Langenwald. Het duurde niet lang voordat we werden opgemerkt door Gwen en de rest van de buurtjes die uit het verwarmde maar ikskoude zwembad kwamen.
Met behulp van Erik stond de tent in recordtijd overeind en was ons nieuwe plekje weer ingericht.

Beschut plekje op Camping Langenwald

Voor het avondeten werden we getrakteerd op heerlijke pasta van Nicole met salade. In de avond werd de camping nog verkend (vooral door de dames, de mannen stonden te zwoegen op de enorme afwas :-).

Familiebadkamers - glamping op de camping

De camping is heel anders dan Camping Grosswalsertal,  niet alleen is hij behoorlijk veel groter maar ook is er veel beschutting van bomen en zijn de toiletgebouwen enorm veel luxer. Vooral van de familiebadkamers viel onze mond open.

Een inpakdag is normaal gesproken niet leuk. Dit jaar voelde het toch heel  anders met nog wat dagen in Freudenstadt met de buurtjes voor de boeg.
Het weer was vandaag eigenlijk perfect, zwaar bewolkt en geen zuchtje wind. Alles mooi droog gekregen en Luus en Kilian hebben zich prima vermaakt. Tijdens het inpakken nog ontzettend veel aanspraak gehad van andere kampeerders. Het valt wel op dat iedereen elkaar hier lijkt te kennen en dat er een soort grote-caravan-competitie aan de gang is. Ondanks de bochtige en soms best steile toegangsweg rollen er indrukwekkend grote “sleurhutten” het terrein op.
Voor het avondeten weer pizza’s besteld bij “Mister Bean”, de lokale bijnaam voor de Raggalese pizzabakker, en ze waren weer heerlijk. Morgenochtend het restant inpakken en dan op weg naar Freudenstadt. 

Grijze wolken in de lucht en nevels langs de berghellingen was het uitzicht vanochtend buiten de tent. We waren ook nog vergeten om broodjes te bestellen voor het ontbijt dus de dag kon beter beginnen. Mama had gelukkig heel goed geslapen vannacht en ze voelde zich stukken beter, papa wat minder omdat Kilian onrustig had geslapen (hij kroop midden in de nacht half slapend over papa heen richting de uitgang van de tent en begon aan de rits te rommelen…).
Het probleem van de broodjes werd opgelost door even naar de bäckerei in Raggal te rijden, met als bijkomend  voordeel dat ze daar wel lekkere croissantjes hebben. Tijdens het ontbijt werden de plannen voor vandaag gemaakt en we waren het er over eens dat wandelen geen optie was met de regenkans. Een stadje bezoeken leek de beste optie en daar had iedereen ook wel oren naar. De keus viel weer op Feldkirch omdat dat zo goed was bevallen.
Dankzij het eerdere bezoek reden we in één keer naar de juiste parkeergarage en liepen het centrale plein op. Na een rondje gelopen te hebben zagen we dat het lunchtijd was en besloten we ons zelf te trakteren op een terrasje, wel overdekt omdat er sporadisch nog wat nattigheid naar beneden kwam.

Kilian en papa op het terras

Na de lunch nog wat langs winkels geslenterd en voor Luus een etui voor het nieuwe schooljaar gekocht, ook een jaarlijkse traditie.
Op de terugweg naar de camping begon het steeds harder te regenen en op de camping bleek het behoorlijk nat te zijn. Des te later het werd, des te harder begon het te regenen en na avondeten met broodjes en soep zijn we met z’n viertjes een film gaan kijken op de tablet (Shark Tale).
Voor morgen nog steeds wisselende vooruitzichten en aangezien we al wat inpakwerk willen doen is dat vervelend. Hopelijk valt het een beetje mee.

Voor het eerst een echt bewolkte dag vandaag, wel droog dus hadden we verder geen reden tot klagen.
We waren nog niet zeker over war we wilden doen. Wandelen had de voorkeur maar we merkten al snel dat Luus en Kilian al meteen na het opstaan vrij licht ontvlambaar waren. Moe dus, en bergop wandelen is dan geen goed idee.
Een ander plan van papa was om een bezoekje te brengen aan Bregenz, de hoofdstad van Vorarlberg en gelegen aan de Bodensee. De stad bestaat uit een zgn untenstadt, modern want platgebombardeerd tijdens de tweede wereldoorlog, en een obenstadt met een middeleeuws karakter. Vooral dit laatste sprak met name mama erg aan.
Na een klein uurtje rijden kwamen we aan in Bregenz en vonden vrij eenvoudig een parkeergarage die ons direct in het centrum bracht.
Het is goed te merken dat we, Warmetuutse boertjes die we al zijn, op een rustige plek op vakantie zijn. In Feldkirch en ook vandaag is het weer even omschakelen bij het zien van het drukke verkeer, bedelaars en gehaaste mensen. Als eerste werd voet gezet naar de middeleeuwse straatjes van de obenstadt.
Deze waren vrij snel te vinden en inderdaad erg mooi. Een ander beroemd gebouw in dit oude stadsdeel is de Martinsturm, de grootste “zwiebelturm” van Oostenrijk dankzij de kenmerkende ui-vormige koepel bovenop.

De Martinsturm

Onze meegebrachte broodjes dienden als lunch en werden opgegeten in een parkje met uitzicht op de Sankt Galluskirche.
Daarna daalden we af naar het nieuwere gedeelte van de stad waar we langzaam richting de boulevard liepen met uitzicht over de Bodensee.

Blije kindjes met koekjes

Het was een hele brede boulevard met ruimte voor fietsers, skaters en wandelaars en legio restaurantjes, speeltuinen en ander vermaak. Na wat heen en weer geslenter kwamen we aan bij de Seebühne, een permanent podium in het water waar opera’s worden opgevoerd.

De Seebühne van Bregenz

Dit jaar was het blijkbaar de beurt aan Turandot en het podium was zo indrukwekkend dat we nog hebben nagedacht of we niet naar een uitvoering konden gaan. Dat bleek kind-logistiek gezien een onoplosbare puzzel.
In Bregenz boodschappen gedaan en toen tentwaarts gegaan. Bé heeft een flinke verkoudheid opgelopen, waarschijnlijk opgepikt van Kilian die al een paar dagen liep te snotteren, en ze voelde zich vandaag niet zo goed. Het plan is om lekker vroeg naar bed te gaan wat wordt bemoeilijkt door het lawaai van de speeltuin naast de tent, iets waar we de eerste anderhalve week geen last van hebben gehad. De wespen blijven ook nadrukkelijk aanwezig (er zaten er wel dertig in de wespenvanger onder de luifel), dus we zijn heel langzaam klaar om vrijdag naar Freudenstadt af te reizen.

Voor het eerst sinss we hier zijn hadden we een hele avond en nacht regen gehad. De weergoden waren ons echter weer goed gezind want om 7 uur ’s ochtends hield het op met regenen. Toen we een uurtje later de tent uitkwamen was het prachtig buiten met bergen in de zon en wolken in het dal beneden ons.
We besloten er een rustige ochtend van te maken met wat lezen, wasje draaien en Luus en Kilian konden heerlijk spelen. Pas na de lunch trokken we de bergschoenen aan en gingen we op pad.
Het doel was deze keer Bad Rothenbrunnen, een berghotel dat  bekendheid geniet vanwege een heilzame bron die even hogerop in de bergen ontspringt. Het hotel kan alleen te voet worden bereikt door een wandeling langs een kloof met watervallen. De rit er naar toe was wat enerverend. Eerst deden we vlakbij de camping met de auto “spiegeltje tik”  met een Oostenrijker die boos kijkend terug kwam rijden om vervolgens laconiek zijn schouders op te halen (zijn spiegel was stuk, de onze niet). Vervolgens bleek de weg naar het begin van de wandeling zeer smal met flinke afgronden. Ruimte om te passeren was er nauwelijks dus reden we met angst en beven op elke bocht af.
Gelukkig ging het allemaal goed en begonnen we aan de wandeling. Het pad op de heenweg was stijgend maar  eenvoudig en na een half uur bereikten we het hotel. Het was een prachtig gebouw in een al even mooie omgeving.

Eén van de watervallen onderweg

Wandeling langs de beek

Hotel Rothenbrunnen

Luus en Kilian voelden zich meteen op hun gemak bij het meertje met een fontein. Na wat gedronken te hebben begaven we ons op de terugweg, deze keer via de andere kant van het dal waar het pad veel smaller was. Vlak voor het einde liepen we nog langs de Kessana Schlucht, een enorm diepe kloof waar een kolkende rivier door stroomde.

De Kessana Schlucht

Op de terugweg boodschappen gedaan en een ijsje gegeten op de camping. Papa klom met Luus en haar vriendinnetjes Maria en Lieke tegen de steile helling op achter de camping om nog even van het uitzicht te genieten.

Luus en haar vriendinnetjes

Morgen gaan we waarschijnlijk een laag topje beklimmen dat uitkijkt op de camping. Voor woensdag zijn de voorspellingen slecht dus dan plonzen we in het dichtstbijzijnde binnenzwembad.

Zoals voorspeld deed de zon vanochtend inderdaad zijn best om ons de tent uit te krijgen. De hemel was vrijwel wolkenloos en de lucht weer helder, perfecte omstandigheden voor de Silvretta Hochalpstrasse.
Deze weg is alleen geopend in de zomer en voor toegang moet worden betaald  (€15). Vanaf het westen, waar wij vandaan kwamen brengen maarliefst 32 haarspeldbochten je naar de Bielerhöhe,  net boven de 2000 meter. Onderweg passeer je drie stuwmeren en heb je uitzicht op onder meer de Piz Buin (3300 m).
Na een uur rijden kwamen we bij de tolpoort en begon de klim via de haarspeldbochten, gelukkig had niemand last van misselijkheid maar we waren allemaal blij met wat frisse lucht toen we het hoogste punt bereikten.
Het was te merken dat het niet alleen mooi weer was maar ook nog eens zondag want het was druk. Bij de  Silvretta Stausee was geen parkeerplek meer te vinden door alle bussen, auto’s en motoren. Alleen de parkeerplaats van het Silvretta Haus had nog plek voor bezoekers waardoor we ons zelf trakteerden op een kop cappuccino en een apfelstrudel. Alle stoelen op het terras waren voorzien van een fleecedeken en we hadden prachtig uitzicht op het stuwmeer en de omringende bergen.Na de koffie begaven we ons in de stroom toeristen en slenterden we over de dam van het stuwmeer.

Wandelen over de dam van de Silvretta Stausee

Vanaf het hoogste punt reden we verder tot de tolpoort aan de andere kant, waar we snel weer rechtsomkeert maakten en stopten bij een meertje langs de weg. Daar hompen brood met chocopasta gegeten en steentjes in het water gegooid tot we er genoeg van hadden en weer koers zetten naar de camping.

Tijd voor lunch

Truien aan!

Op de terugweg vielen Luus en Kilian allebei in slaap en in Raggal aangekomen bestelden we pizza’s voor het avondeten. We hadden op de camping al heel wat pizzadozen voorbij zien komen van de plaatselijke pizzabakker en waren erg benieuwd of het lekker was. Gelukkig was dat het geval, zelfs Kilian at drie stukken op.
Waar we eerder deze week een ware vliegenplaag hadden nadat een boer even verderop in het dal mest had uitgereden, is er vanaf vandaag een leger aan wespen gearriveerd. Bij thuiskomst vandaag zaten er zo’n tien onder de luifel… Een behulpzame buurman die zelf nog geen last had, had een wespenvanger die we mochten gebruiken. Simpel maar heel effectief.
Luus is het verdriet van het vertrek van haar vakantievriendinnetje Senna een beetje te boven en heeft nu zelfs twee vriendinnen. Kilian heeft weinig leeftijdsgenootjes op dit moment maar  doet dapper met de meiden mee.
Het regent nu flink, morgen waarschijnlijk ook niet heel goed. Dagje zwembad?