Met het weer van de laatste dagen laten we onze plannen afhangen van hoe het weer in de ochtend er uit ziet. Na een avond met forse regenbuien, waarbij het op de camping al vroeg rustig was, konden we een goede nacht maken en bij het openritsen van de tent zagen we een blauwe, kraakheldere hemel.
Met nog zes dagen voor de boeg voordat we naar de Booghjes in Freudenstadt vertrekken zijn er nog een aantal dingen die we nog willen zien. Eén daarvan is de Silvretta Hochalpstrasse, een hooggelegen weg langs een aantal meren met uitzicht op onder andere het Silvrettamassief (wens van papa). Gezien de uitbundige zon werd dat het plan en zaten we rond half elf in de auto.
Nog tijdens de rit zagen we de bewolking vrij snel opkomen en besloten we een alternatief plan te maken.Eén van de andere zaken op ons lijstje was het Blumen-Wanderlehrpfad bij Faschina en de keus viel al vrij snel hierop. Bij Faschina aangekomen was het volledig bewolkt maar niet dreigend dus liepen we naar de Stafelalpbahn die ons naar het begin van de wandeling zou brengen.

De Stafelalpbahn

De tocht omhoog was fris maar leuk en het pad begon vrij steil. Met het moeizame wandelen van de afgelopen dagen in gedachten waren we erg benieuwd hoe het zou gaan maar tot onze verbazing klom Luus zonder problemen naar boven en Kilian volgde stoer. De route liep dalend en stijgend over een soort graat dus Kilian liep vooral bij papa aan de hand.

Luus en mama op de graat

Even uitpuffen onderweg

Berglunch : brood met worst

Nog tijdens de klim zagen we wolken aankomen vanuit het dal en op het hoogste punt waren we volledig ingesloten met nog zo’n tien meter zicht. Dankzij de goede markering vonden we vrij makkelijk de weg naar beneden en in een spooklandschap liepen we langs de Franz-Jozef Hütte. Aangezien we inmiddels wel wat koud en klam waren dankzij de mist besloten we in de hut wat op te warmen. Papa en mama met goulash soep en welverdiende  Pommes Frites voor Luus en Kilian.

Frites voor twee

Tijdens het eten brak de bewolking en konden we weer duidelijk de route naar beneden zien. Het nadeel was dat we nu wel in een lichte miezerregen liepen.
Bij Faschina aangekomen bleek de auto nog een paar haarspeldbochten hoger te staan en Luus en Kilian namen samen met mama hun toevlucht in de Sint Anna Kapelle terwijl papa de auto ging halen.

Kaarsjes branden voor opa Gerard

Uiteindelijk werden er in de kapel nog wat kaarsjes gebrand voor opa Gerard en toen daalden we weer af naar het dal om boodschappen te doen.
De temperatuur in Faschina was nog maar een schamele 12°dus we waren blij toen het in het dal nog 22° bleek te zijn. Op de camping aangekomen liepen we voor het eerst in lange broeken en aten we onder een zwaar bewolkte hemel.
Morgen waarschijnlijk een mooie dag dus dan op naar de Silvretta Hochalpstrasse!

Een voorzichtig zonnetje maakte ons vanochtend wakker. De nacht was wat onrustig geweest aangezien Luus een driftbui in haar slaap had en Kilian tot drie keer toe ruzie met zijn slaapzak. Het feit dat de dag droog begon zorgde voor een beetje hoop dat we vandaag toch echt een keer naar de Seewaldsee zouden kunnen gaan.
Na een ontbijt in het zonnetje alles snel ingepakt en naar het beginpunt gereden. Een ultiem toeristen treintje, rood-geel met een dakje en muziek, stond daar al op ons te wachten om de twee kilometer te overbruggen naar het meer. De Seewaldsee ligt in een soort natuurlijke kom en staat er om bekend dat het water een heerlijke en constante temperatuur heeft. Ideaal dus om eens een duik te nemen in iets waar eens geen chloor in zit.
We hadden met Luus en Kilian afgesproken dat we óf heen, óf terug met het treintje zouden gaan en de keus viel op de heenreis.

Tjoeketjoek

Na een kwartiertje rijden kwamen we aan en Luus kon niet wachten om het water in te duiken. Kilian rende er direct achteraan, even later gevolgd door papa en mama. Het was er heerlijk rustig dankzij de wat wisselende weersverwachting. De rest van de ochtend en het begin van de middag hebben we heerlijk gezwommen en in het zonnetje gelegen. Het was inmiddels al weer zo warm geworden dat we een parasol huurden bij de berghut.

De Seewaldsee

Luus in het water

Steentjes gooien vanaf de kant

De terugweg verliep helaas hectisch omdat Luus geen zin had om terug te lopen maar uiteindelijk kwamen we toch bij de auto aan. Na boodschappen en een douchesessie was het tijd om de rest van het Kuchenmehl om te zetten in pannenkoeken. Een dreigende onweerslucht dreef gelukkig net het naburige dal in waardoor het alleen wat regende.
De verwachtingen voor morgen zijn slecht, waarschijnlijk een dagje voor een binnenzwembad of weer een stadje.

Na de flinke onweersbuien van gisteravond was het vannacht opvallend rustig geweest. Geen regen, onweer of harde wind meer. Bij het opstaan zagen we alweer een voorzichtig stukje blauw aan de hemel en al snel brak de zon weer door.

Ontbijt met een wolkje

We waren wat vroeger opgestaan om Senna, vakantievriendinnetje van Luus, en haar ouders waar we leuk contact mee hadden gehad, uit te zwaaien. Na uitwisseling van telefoonnummers en adressen vertrokken ze weer richting Nederland.
Na het ontbijt alsnog naar het kapelletje in Raggal Plazera gelopen om een kaarsje te branden.

Aangezien er nog wel flink wat bewolking was, was het plan vandaag om een stadje te bezoeken. In de wandelgangen op de camping hadden we al een aantal keren Feldkirch voorbij horen komen, waardoor onze nieuwsgierigheid was gewekt. Na ruim een half uur rijden, vooral door een file om de stad in te komen, vonden we makkelijk een parkeerplek en liepen we zo het centrum in.
Het was inderdaad een mooie stad met prachtige oude gebouwen. In de hoofdstraat op een bankje lekkere broodjes gegeten die we bij de bakker hadden gekocht.

Luus was nog helemaal blij toen we een H&M tegenkwamen waar ze een fel gekoesterde Elsa jurk vond (haar vriendinnetje op de camping had er nl ook een).
Na de stad uitgebreid te hebben rondgewandeld mochten Luus en Kilian hun gespaarde vakantiegeld nog besteden in een speelgoedwinkel (Luus een elfenboot van Lego en Kilian een Playmobil politieauto). Toen was het weer tijd om naar de camping te vertrekken.

De camping is behoorlijk druk geworden. Toen we aankwamen waren er veel gezinnen met jonge kinderen, nu zijn er veel gezinnen met tieners die hier jaar na jaar komen. Waar het in de eerste week om tien uur ’s avonds  rustig was, gaat het rumoer nu rustig tot na elf uur door. We hebben onze slaaptijd er al op aangepast en gaan maar wat later slapen.
De komende dagen wordt het niet heel slecht maar toch wel wat wisselvallig. Morgen waarschijnlijk naar de Seewaldsee,  iets wat we al een paar keer van plan zijn geweest maar wat er tot nu toe niet van is gekomen.

Het blijft een eentonig verhaal maar de zon scheen weer uitbundig toen we wakker werden. Na een paar dagen met weinig beweging wilden we (papa en mama) vandaag absoluut weer een mooie wandeling maken. Aangezien het vandaag precies vijf jaar geleden was dat oma Hanny is overleden, hadden we gekozen voor de Kapellenrundweg bij Damüls. We maken er intussen een jaarlijks ritueel van om in de vakantie op 22 juli een of meer kaarsjes te branden op een hele mooie of bijzondere plek, deze keer dus in de kapelletjes of kerkjes die we onderweg tegen zouden komen.
Na een opvallend snelle start, binnen anderhalf uur na het opstaan zaten we in de auto, gingen we op weg. Deze keer allevier met bergschoenen.

Alle schoenen op een rijtje

De stemming was goed tijdens de bochtige rit naar Damüls en het had er alle schijn van dat iedereen er zin in had. Met de rugzakken op, Lucia en Kilian allebei met hun eigen eten er in, gingen we op pad.

Luus en Kilian met volledig uitrusting

Al bij de eerste klim die zich aandiende besloot Kilian dat hij eigenlijk niet zoveel zin had en Luus volgde niet veel later. Ondanks motiverende woorden van papa en vooral mama om nu toch eindelijk weer eens te kunnen wandelen bleef het een uiterst moeizame tocht. Het hielp ook niet dat er vrijwel geen beschutting was tegen de brandende zon en hier en daar brede wegen waar we door auto’s werden ingehaald. We hebben in ieder geval een kaarsje kunnen branden in het kerkje van Damüls en in een prachtig kapelletje bovenop een berg. Helaas zijn we er niet meer tegengekomen! We bedachten dat het ook mooi zou zijn om er nog twee te branden in het piepkleine kerkje naast de camping. Inmiddels zagen we de onweerswolken  verschijnen. Bij gebrek aan een memoriam kaarsje (dat later kwam!) twee citronellakaarsjes meegenomen en aangestoken op het mooie altaartje.
Op de camping aangekomen een snelle duik in het zwembad totdat de regen zich aandiende.
De rest van de dag was het een komen en gaan van zware onweersbuien en restte ons weinig anders dan lijdzaam toekijken vanuit de tent. Het regende zelfs zo hard dat het water onder de tent doorliep en we plassen onder de luifel hadden.
Toen we ’s avonds met een memoriam kaarsje naar het kerkje wilden lopen, bleek het onweer te dichtbij dat lang bleef hangen en hebben we het helaas uit moeten stellen tot morgenochtend.

Na een wat korte, onrustige nacht vanwege nieuwe achterburen die pas na twaalven naar bed gingen stonden we weer op onder een stralend blauwe hemel. Het plan voor vandaag was om nog eens naar Bürs te rijden om daar wat winkels te gaan bezoeken. De duikbril van Luus was stuk en stiekem hoopten we ook nog bergschoenen voor Kilian te vinden. Na het ontbijt en natuurlijk nog even spelen met de vriendjes en vriendinnetjes was het tijd om te gaan. Kilian werd nog recht op de mond gezoend door zijn vriendinnetje Senna waar hij de afgelopen dagen mee had gespeeld. Zij vertrok naar een volgende vakantiebestemming.

Lucia en Sanne als Anna en Elsa

De rit naar Bürs was bekend en we waren heel blij met de airco in de auto en in de winkels want het was echt  smorend heet. Het was allemaal gelukkig niet voor niets want na enig zoeken vonden we zowel de duikbril als een paar mooie bergstappers voor Kilian.

Bergsteiger Kilian

Tussen de middag gegeten bij de McDonald’s, verreweg de slechtste waar we ooit zijn geweest. Het was er binnen heet want er was geen airco,  het fruit voor Luus en Kilian was over datum en toen we dit terug brachten kregen we als vervanging lauwe zakjes knijpfruit die nog nooit een koeling van binnen hadden gezien. We waren blij toen we weer buiten stonden.
De middag werd gevuld met perikelen rondom het vakantievriendinnetje van Luus. Tijdens onze afwezigjeid had ze contact gelegd met een ander meisje en Luus voelde zich tot haar grote frustratie wat genegeerd. Uiteindelijk kwam het allemaal nog goed en de dag eindigde met een groot watergevecht waaraan ook Kilian in onderbroek deelnam.
Morgen weer zeer warm, tot wel 38°…

Na een rustdag op de camping waren vooral papa en mama weer toe aan war actie. De actie begon wat laat aangezien we pas om half negen met z’n allen wakker werden, het was gelukkig weer droog en onbewolkt na een hoop regen ’s avonds en ’s nachts. Als eerste gingen we op zoek naar bergschoenen voor Luus, ze loopt als een kievit op haar sandalen maar echte bergschoenen horen er wel een beetje bij.
Op aanraden van een moeder op de camping gingen we naar een sportwinkel in Raggal waar ze voordelige schoenen zouden hebben in kleinere maten. Dat klopte inderdaad, voor het luttele bedrag van €20 had Luus een paar mooie schoenen. De maat van Kilian hadden ze helaas niet. De ouders van Senna, het vakantievriendinnetje van Luus, hadden aangeboden om een set goedkope berg-wandelstokken voor ons mee te nemen tijdens het winkelen in Bürs. Vanaf morgen gaat Luus op pad met echte schoenen en stok.

Luus op haar nieuwe bergschoenen

Het effect van de nieuwe schoenen was helaas niet merkbaar tijdens de wandeling vandaag. We hadden gekozen voor de Kneipp Activ Weg in Raggal maar na bijna anderhalf uur waren we nauwelijks opgeschoten.

Kneipp Activ Weg in Raggal

Zowel Luus als Kilian hadden er geen zin in en waren niet vooruit te branden. Met enige tegenzin maar gekozen voor de korte variant van de wandeling die we na bijna twee uur uitliepen (opgave volgens de kaart 30 minuten…).

Relax stoelen langs de wandeling

Aangezien de supermarkt pas om 14:30 weer open ging, eerst nog een aantal winkels bezocht voor schoenen voor Kilian maar zonder resultaat. Daarna de boodschappen gedaan om echte pannenkoeken te gaan bakken. Pannenkoekmix kennen ze hier niet maar met wat Kuchenmehl, eieren en melk toverden we een stapel lekkere pannenkoeken op tafel. Het was een heerlijke zwoele, windstille avond en de kinderen lagen pas na tien uur in bed.

De kinderen, vooral Lucia, vroeg er al dagen om: een rustdag op de camping. Hoewel papa en mama er behoorlijk tegen op zagen om met dit warme weer een hele dag op de camping door te moeten brengen, gingen we toch maar overstag. Er was immers behoorlijk goed gelopen de afgelopen dagen.
De dag begon mooi en het beloofde weer snikheet te worden. We hadden dit jaar voor het eerst een tarp mee en die kwam nu goed van pas. Om wat extra schaduw te creëren werd de tarp aan de luifel vastgemaakt.

Tent met tarp

De ochtend en het begin van de middag werden luierend doorgebracht. Een beetje zwemmen, een beetje lezen, wat drinken en eten en grote ijsjes eten.

IJsje met Kilian

Halverwege de middag stak er een lekker verfrissend windje op, dat na een tijdje zo aanwakkerde dat de tarp weer werd afgebroken. Er kwam ook een enorm donkere lucht aan en de onrust op de camping nam wat toe. Tenten werden extra verankerd, spullen werden naar binnen gehaald en kinderen werden thuis geroepen. Het feit dat de zoon van de camping eigenaar langs kwam rennen en riep dat alles goed vastgezet moest worden werkte ook niet rustgevend.
Onze buurman, een man op leeftijd die hier al jaren komt, maakte zich wat minder druk. De wind kwam nu uit het dal en hij wist te vertellen dat wanneer de wind uit de bergen kwam en klonk als een sneltrein, dan moest je je schrap zetten. Maar dat komt hier maar eens in de zoveel jaar voor…
De donkere lucht bleek inderdaad alleen wat regen en onweer te brengen en we konden alsnog  in de brandende zon ons potje koken. Eenmaal aan tafel diende zich de volgende donkere lucht aan en deze bracht een behoorlijke bak met regen.

Eten met een naderend onweer

Voor de komende dagen is de voorspelling nog steeds dat het boven de 30° blijft.

We werden wat onrustig wakker vanochtend want de Oostenrijkse weerberichten hadden voor vandaag “brūtende hitze” voorspeld. In combinatie met krantenkoppen die “Es war noch nie so heiss!” schreeuwden kregen we het gevoel dat we er alles aan moesten doen om geen onderdeel te worden van een soort menselijke barbecue…. Het viel gelukkig redelijk mee.
Als tip hadden we de Waldseilgarten in de buurt van Damūls gekregen. Een wandel/klim pad tussen de bomen en dus lekker koel. De weg naar Damüls was zo mooi dat we besloten om nog even door te rijden en eindigden we op het bijna 1800 meter hoge Furkajoch.

Het Furkajoch

Met prachtig uitzicht op de omringende toppen snoven de frisse berglucht op en verbaasden we ons er over dat het helemaal bewolkt was. De voorspelde hitte leek uit te blijven.
We hadden nog steeds het plan om naar de Waldseilgarten te gaan maar waren direct genezen toen we de entreeprijzen zagen. Het zou ons €64 gaan kosten met een reële kans dat Luus en Kilian bij de eerste de beste klim zouden gaan roepen dat ze niet durfden. Geen optie dus.
Een paar kilometer terug hadden we een werkende stoeltjeslift gezien en dat leek ons een leuk alternatief plan. Luus en Kilian waren ook meteen enthousiast dus zaten we een half uur later met z’n viertjes naast elkaar in een stoeltje op weg naar de Eisenalpstube.

Onderweg naar boven werden we wat verrast door een enorm donkere lucht en boven aangekomen doken we dan ook snel de stube in voor een lunch. Papa kon eindelijk aan de rösti met ei en spek, mama ging voor de soep met knödel, Luus ging voor de patat en Kilian kreeg eindelijk de pannenkoeken waar hij al dagen om vroeg. Helaas wel de Oostenrijkse variant, de Kaiserschmarren, waardoor hij na een aantal happen er alweer de brui aan gaf.
Na het eten was het weer wat opgeklaard en gingen we dan toch nog voor een wandeling tussen de bloemen en de koeien.

Wandelen tussen de koeien

Kilian vond het niet altijd leuk...

...maar wel bij papa op z'n nek

Na weer met de stoeltjeslift te zijn afgedaald wilden we nog boodschappen doen maar tot onze verbijstering bleken alle supermarkten zaterdagmiddag vanaf 12 uur te zijn gesloten. Erg vervelend met de zondag nog voor de boeg. De enige oplossing was volledig afdalen naar het dal waar een grotere supermarkt was.
Aan het begin van de avond brak de zon weer door en werd het alsnog enorm warm. Komende dagen hopelijk iets koeler.

Na een rustige nacht en weer rond acht uur wakker viel het op dat het meteen al warm was. De ochtenden tot nu toe waren lekker fris geweest maar nu was het direct al benauwd.
Het Oostenrijkse  weerbericht gaf aan dat het ruim boven de 30° zou worden dus de wandelkaart werd er weer bijgepakt om te zoeken naar een koele activiteit. Een overbuurvrouw kwam met de verlossende tip: een wandeling door een kloof met veel bomen en de rivier de Alvierbach de buurt van Būrs, de Būrser Schlucht.
Na een rit van bijna drie kwartier kwamen we aan en toen we uit de lekker koele auto stapten was het alsof je in een warm bad stapte. En toen we een kwartiertje later de kloof inwandelden was het inderdaad heerlijk koel. Het was een prachtige wandeling over een smal pad tussen hoge bomen langs de ruisende bergrivier. Om de zoveel meter was er een plek om langs het water te kunnen zitten. Na een half uurtje wandelen vonden we een mooie plek waar we vervolgens werden weggerookt door een gezin dat even verderop een vuurtje aan het stoken was. Het is een populaire hobby hier in Oostenrijk om tussen de middag een “grillplatz” op te zoeken om worsten te gaan braden.
Nog een stukje verder kwamen we bij een heel mooi rookvrij plekje waar we onze schoenen hebben uitgedaan en met onze voeten het koude water zijn ingegaan.

Aangezien we Luus hadden beloofd dat we ’s middags om drie uur weer terug zouden zijn (zwemmen met haar vakantievriendinnetje) keerden we terug naar de auto en toen we daar aankwamen bleek de lucht te betrekken.
Op de camping aangekomen kon Luus nog snel even zwemmen en ging papa nog de tent extra verankeren, krap een uur later begon het te onweren en te regenen.
Na een uitermate teleurstellende schnitzel in een nieuw hotel in Marul eindigde de dag voor de verandering bewolkt. Morgen keert de warmte toch weer terug.

Na

Het was weer bijna acht uur toen de dag begon en met een wolkenloze hemel beloofde het weer een warme dag te worden. Nog voor het ontbijt stond het  eerste kindje al voor de tent om een speelafspraakje te maken.

Ons plekje op de camping

We wilden er vandaag nog wel op uit en daarom de wandelkaart uitgevouwen en de keus viel op de Steinseilbahn in Sonntag. Ons met een gondel omhoog laten takelen leek het ideale scenario om de ergste warmte te ontvluchten. Zo bedacht zo gedaan en rond 10 uur zaten we in de auto om één dorp verder in de gondel te stappen die ons 400 meter
hoger zou bre

Voor het eerst in de gondel

nge

n.

Luus en Kilian vonden het een hele ervaring en vonden dat het landschap van boven net op Playmobil leek.  De warmte was boven nog wel aanwezig maar we gingen op weg naar de Klangraum Stein route, een wandeling waarbij weer aan de kinderen was gedacht en waar we onder andere een echowand zouden tegenkomen.
Na de lange wandeling van gisteren hadden de kinderen soms wel wat aanmoediging nodig in de vorm van drinken, even rusten of een snoepje maar ze liepen dapper door.d

Stoelen langs de route met hoorns om de geluiden uit de omgeving beter te kunnen horen.

De echowand was op het verste punt van de rondwandeling en was zonder twijfel de leukste attractie. Natuurlijk kwam “de burgemeester van Wezel” voorbij en Luus was blijkbaar zo onder de indruk van de enorme rotswand dat ze ook “God waar ben je” riep… je”

Na een ijsje bij het gondelstation, in het dal eerst een plons in het zwembad en daarna boodschappen gedaan bij een nieuw ontdekte supermarkt. Voor vanavond stond op speciaal verzoek spaghetti met tomatensaus en kaas op het menu.
De warmte bleef nog lang hangen en de verwachtingen voor de komende dagen zijn nog prima. Het schijnt dat het hier in het dal behoorlijk tekeer kan gaan tijdens onweer dus dat blijft hopelijk nog een tijdje uit. Morgen waarschijnlijk naar de Seewaldsee, een bergmeer waar je heerlijk in kunt zwemmen.