Tja, op een enkele uitzondering na zijn ze er elke vakantie wel: regendagen. In een hotel of appartement valt er alijd wel wat van te maken maar in een tent is het altijd wel een uitdaging, zelfs in de luxe safaritent waar we nu in zitten. We merkten allemaal wel dat een dag rust niet zo slecht was na de lange sessie in Toverland gisteren. De ochtend lieten we dan ook rustig aan ons voorbij gaan met wat spelletjes en koffie met kersen- en aarbeienvlaai.

Voor de middag was er nog het voorzichtige plan om eens te kijken waar het bospad naar toe loopt waar we al de hele tijd vanuit de tent naar zitten te kijken, er kwam ’s middags zoveel water naar beneden dat we dat plan maar lieten varen. Na een warme douche voor iedereen schoven we aan voor een wel heel goed gelukte tagliatelle bolognese en na lange sessie “Wie ben ik” kropen we allemaal op tijd ons bed in. Gelukkig met de wetenschap dat het morgen weer mooi weer is.

De wekker ging relatief vroeg vanochtend hoewel acht uur nog heilig is ten opzichte van de normale werkweken. Toch was het even omschakelen om broodjes te smeren en alles te verzamelen en in te pakken voor het hoofddoel van vandaag: Toverland. In tegenstelling tot de Booghjes zijn we zelf geen regelmatige pretparkbezoekers maar Toverland lag wel erg dichtbij onze basis van deze week. Bovendien hebben we een aantal jaren geleden aan Lucia en Kilian de belofte gedaan om eens naar de Efleting te gaan maar daar was het nog niet van gekomen.

Rond half elf liepen we richting de ingang het het pretpark met uitzicht op “Troy”, de hoogste hoten achtbaan van Europa. De rijen voor de ingang waren indrukwekkend en dat was eigenlijk wel onverwacht gezien alle maatregelen rondom het Corona-virus en het feit dat er vooraf gereserveerd moest worden om het aantal bezoekers te beperken…. Na ee half uur liepen we dan toch naar binnen en Gwen, Lucia, Roy en Kilian hadden al snel de eerste rit in een kleine achtbaan achter de rug die bij alle kids in de smaak viel. Gwen en Lucia waren al snel op zoek naar sneller, hoger en verder en gedurende de dag zocht iedereen zijn eigen weg met Erik en Gwen als de echte “dare devils”.

Tot onze eigen verbazing had iedereen het tot aan sluitingstijd (negen uur ’s avonds) vreselijk naar zijn zin en bleken de wildwaterbaan en de Maximus Blitz Bahn tot de favorieten te behoren. Na maarliefst tien uur in het park te hebben rondgeslenterd reden we in een ondergaande zon terug naar Ell. Slapen zal wel geen probleem zijn.

Met opnieuw een warm zonnetje op de tent was het prettig wakker worden.

De weersvoorspellingen voor vandaag en de komende dagen zijn met afwisselend wat zon en wolken eigenlijk heel prima. Met dat in het achterhoofd lieten we het oorpsronkelijke plan om Roermond te gaan verkennen achter ons en besloten we bijna unaniem (alle volwassenen voor en alle kinderen tegen… ) dat een mooie wandeling het meest voor de hand liggend was.

Na in de ochtend wat rondgerommeld te hebben, Gwen, Lucia, Roy en Kilian kunnen het nog steeds fantastisch met elkaar vinden, werd er uitgebreid gelunched me echt Limburgs zuurvlees en werd er naarstig gezocht naar wandelmogelijkheden in de buurt. De keus viel uiteindelijk op een route door de Laurabossen in het grensgebied Kempen Broek even buiten Weert. De wandeling bleek een schot in de roos met fantastich mooie uitzichten en een route die afwisselend door Belgie en Nederland liep. De Schotse hooglanders die in dit gebied leven hebben we niet gezien, we de uitermate aggressieve muggen die ons zelfs overdag in de volle zon belaagden, tot grote frustratie van de kinderen.

Na de wandeling werden er bij de Albert Heijn in Weert boodschappen in huis gehaald voor een barbecue. Tussen de twee safaritenten in staat een mooie driepoot-barbecue die we erg graag wilden uitproberen en dat bleek prima te lukken.

Onder een onbewolkte hemel stookten we na afloop nog een vuurtje van al het droge hout dat we in de bossages achter de tent konden vinden. Morgen staat een dagje Toverland gepland.

Dit jaar geen wekker die om ons om vijf uur wakker maakte, geen slaperig vertrek met een vermoeid maar toch ook wel blij hoofd. De plannen voor een derde keer Lac de Passy waren vorig jaar al gemaakt maar een vervelend wereldwijd virus gooide helaas roet in het eten. De heenreis duurde voor ons dit jaar slechts tweeenhalf uur om op de plaats van bestemmig te komen: het dorpje Ell in Limburg waar een safaritent op ons stond te wachten. Om toch in vakantiesferen te komen hadden we halverwege een stop gepland langs de snelweg voor een kop koffie en broodjes. Samen met de Booghjes die de andere safaritent had weten te bemachtigen, de enige twee op de kleine camping “Landgoed Lemmenhof”. Vooral papa en mama hadden moeite met het gemis aan de bergen deze zomer, Lucia en Kilian hadden er een stuk minder moeite mee en verheugeden zich al weken op de dag dat we zouden gaan rijden.

De stop onderweg bracht ons inderdaad het vakantiegevoel en ondanks de behoorlijke drukte op de weg kwamen we rond half vijf aan. De tenten waren boven verwachting mooi en van alle gemakken voorzien.

Nadat iedereen zijn plekje bed had uitgekozen en de tassen waren uitgepakt kwamen de dampende pannekoeken op tafel, gevolgd door een fanatiek potje voetbal onder leiding van Kilian die iedeeen all hoeken van het veld liet zien.