Ondanks de gunstige prijs was Hotel Rőssle een heel prettige ervaring. Mooie ruime Familienzimmer, ’s nachts heerlijk rustig en een prima ontbijt. Auto met aanhanger stonden bovendien letterlijk voor de deur.
De tweede dag beloofde een korte te worden met amper nog 300 kilometer voor de boeg. Ontzettend veel wegwerkzaamheden en behoorlijk ongeluk onderweg zorgden voor veel vertraging. Met nog vier kilometer te gaan bleek de bergweg naar de camping bovendien te zijn afgesloten door, hoe kon het anders, werk aan de weg. Een telefoontje naar de camping en een plattegrondje uit een ANWB reisgids zorgden voor de oplossing en met ruim twee uur vertraging kwamen we aan op Camping Grosswalsertal.
Het weer was perfect met bewolking en zo’n 22° en in alle rust werd de tent opgezet. Het klapstuk van de dag kwam op naam van Kilian die zich zonder enige terughoudendheid in het zwembad wierp en er geen genoeg van kon krijgen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Zoals elke eerste avond op de camping werd de ravioli met sperziebonen opgewarmd en alles ging schoon op.
De wekker ging om 3:30, een half uur later dan voorgaande jaren omdat Ruttesheim dichterbij lag dan de overnachtingen die we in Frankrijk hadden. Na de laatste klusjes snel Luus en Kilian uit bed gehaald, ze hadden er meteen zin in.
Onderweg moest papa wat lachen om een vakantieganger die ’s ochtends om vijf uur bij Heemskerk al aan de koffie zat. Krap een half uurtje later stonden we zelf ook al op een P omdat Luus zich misselijk voelde. Na te hebben overgegeven voelde ze zich gelukkig meteen veel beter en konden we verder.
Aangezien er in Duitsland ontzettend veel aan de weg zou worden gewerkt hadden we er voor gekozen om op zondag te gaan rijden. Dat bleek een goede beslissing want om 14:30 kwamen we al bij hotel Rőssle aan.
Na een ijsje op een warm terras nog even ontspannen in de familienzimmer en daarna op pad voor de echte Wiener Schnitzel!
Met een echte hittegolf in Nederland, na een uitermate teleurstellend voorjaar, komt de vakantie er nu toch echt aan. Het karretje staat voor de deur en de mannen plannen alvast de route oldstyle – gewoon vanaf papier 😉
De dag begon pas om half negen, vooral ook omdat het voor Luus en Kilian zo laat was geworden de avond ervoor. Aangezien ze beide ook niet echt stralend wakker werden besloten we om er vooral geen al te drukke dag van te maken.
Na het ontbijt werd besloten om met de Booghjes de wandeling te maken vanaf de camping langs de kust naar Concarneau. Met Kilian in de buggy en de rest van de kinderen lopend/rennend, wandelden we met heerlijk weer naar het strand bij Concarneau. De Sable Blanc lieten we deze keer wijselijk linkse liggen en in plaats daarvan zochten we een plekje op het strand. Papa en Erik wandelden een stuk naar een bunker aan het andere einde van het strand en Luus, Gwen en Roy waagden zich voorzichtig in de branding.
Luus en Gwen op het strand bij Concarneau
Na de terugtocht snel een broodje gegeten en toen de auto in voor een ritje. Doel was vooral een middagdutje voor de achterbank en dat lukte wonderwel. Zowel Luus als Kilian vielen in slaap en konden zo wat slaap inhalen. Papa en mama reden ondertussen langs wat nog niet eerder bezochte strandje, waaronder Plage Kerlëren en Plage Pendruc in de omgeving van Trégunc.
Uitzicht op Plage Kerlëren
Op de terugweg boodschappen gehaald voor het gezamenlijke avondeten met de buurtjes. Voor het eten was er nog tijd voor een duik in het zwembad. Luus durfde voor het eerst koppie onder en zelfs Kilian waagde zich even in het grote bad.
Na het supergezellige eten was er nog tijd om even te spelen, waarbij alle kinderen uiteindelijk in het donker achter elkaar aan reden met een zaklamp. Na elf uur ging iedereen (ook Kilian) pas naar bed.
Weer mooi weer vandaag. Omdat het zondag was moesten we naar Fouesnant voor de boodschappen. Erik en Nicole hadden na hun aankomst gisteren helemaal behoefte aan wat voorraad dus werd de Leclerc de eerste missie van de dag.
Na de zondagse file bij Forêt Fouesnant te hebben getrotseerd (wekelijks terugkerend verkeersinfarct door de markt) kwamen we aan bij de Supermarché, waar het al net zo druk bleek te zijn. Met vier kinderen in een drukke Franse supermarkt boodschappen doen is een op zichzelf staand project maar gelukkig kwamen we met evenveel personen naar buiten als dat we naar binnen waren gegaan.
Het buitenbad lonkte vooral voor Gwen al sinds hun aankomst dus bij terugkeer op de camping werden onmiddellijk de zwemspullen verzameld. Na een paar uur zwemmen was het rond half vier nog tijd voor een late lunch en daarna nog een kort bezoekje aan Kernous Plage. Het water bleek bijna aangenaam warm te zijn dus plonsten we voor het eerst dit jaar in de Baie de la Forêt. Zelfs Kilian durfde het in zijn blote billen aan om in de golven te rennen.
De dag werd afgesloten met een laat diner.
Na het onrustige avondje gisteravond was het wel duidelijk dat Luus en Kilian wel wat last krijgen van de verloren uurtjes slaap de afgelopen weken. Aangezien we er ook bijna elke dag op uit zijn geweest besloten we dat het hoog tijd werd voor een rustige dag op de camping.
Na een relaxed ontbijt in de zon spelletjes gedaan en de toestroom van nieuwe kampeerders bekeken.
Spelletjes bij de tent
De afgelopen week vroegen we ons echt af waar iedereen toch bleef, vandaag was het voor het eerst echt te merken dat er veel mensen vakantie hebben gekregen. Ook kwam er een Nederlands gezin met twee kinderen tegenover ons staan. Dankzij Bé was het contact snel gelegd en Luus en Kilian hebben heerlijk gespeeld.
Als lunch de overgebleven fougasse van gisteravond ingepakt en wat taboulé, en dit meegenomen naar het strand. Inmiddels hadden we begrepen dat onze buren rond vijf uur op de camping zouden aankomen, Luus en papa sprongen na de lunch snel in de auto om wat boodschappen te halen.
De rest van de middag wat geluierd bij de tent tot de Booghjes inderdaad aankwamen. Papa hielp Erik met de tent opzetten terwijl mama met Luus, Kilian, Gwen en Roy even naar het strandje liep. Daarna samen spaghetti gegeten tijdens een regenbui.
Na een aantal dagen de kust ten westen van Concarneau te hebben bezocht maakten we voor vandaag plannen om nog eens in oostelijke richting te rijden. We kwamen uit bij het plaatsje Pont Avent, meerdere keren aangeraden maar nog niet eerder geweest.
Aangezien iedereen behoorlijk vroeg wakker was, waren we ook op tijd onderweg. Ondanks dat konden we maar met moeite een parkeerplaats vinden in het dorp. Uiteindelijk lukte het op een grote P buiten het dorp en moesten we nog een eindje lopen om in het centrum te komen. Het centrum zelf stelde eigenlijk niet zo heel veel voor, klein en heel veel verkeer. Na koffie met lekkere Bretonse cake voor papa en mama en een crêpe sucres voor Luus en Kilian gingen we op zoek naar de drie trekpleisters van Pont Avent. Het museum lieten we met de kinderen maar voor wat het was, het Bois d’Amour zag er niet aantrekkelijk uit en daarmee bleef er nog één over, de Promenade Xavier Grall. Dit was een wandeling langs het riviertje de Aven, die qua lengte misschien driehonderd meter bleek te zijn. Na enige minuten gelopen te hebben stonden we weer aan het einde…
Een straat verderop kwamen we onverwacht bij de leukste attractie die nergens stond beschreven, de Chaos de Aven, een wirwar van grote keien in de rivier waar je op en overheen kon springen. Luus en Kilian konden er geen genoeg van krijgen.
Lucia zweeft boven de Aven
Kilian met papa van steen naar steen
Na een tijd gesprongen en geklauterd te hebben hadden we Pont Aven wel gezien en reden we terug richting Concarneau. Al enige dagen hadden we ontzettende zin in pizza en het leek een goed idee om nu toch echt eens een pizzeria op te zoeken.
Omdat Kilian al snel in slaap viel maakten we er een wat langere autorit van waarbij we Pointe de Mousterlin nog aandeden. Dit viel eerlijk gezegd nogal tegen en pizza’s waren er ook niet. Dan maar verder gereden naar Beg-Meil waar twee goede pizzeria’s moesten zitten. Helaas bleken deze allebei gesloten en enigszins knorrig van de honger (het was inmiddels bijna half vier) reden we maar naar de strandafgang waar een frietkraam stond.
Na de patat nog even op het strand bij Beg-Meil gezeten, wat ook weer heel
eigen karakter had. Hier heel veel donker zeewier en het wemelde van de aangespoelde krabbenpootjes. Geen idee waar deze vandaan kwamen, hadden we nog op geen enkel ander strand gezien. Op de terugweg naar de camping nog even de draaimolen bezocht die de kinderen eerder al hadden gespot. Luus wist een gratis ritje te scoren door de rondzwaaiende pluim te pakken tijdens het rijden.
Kilian op de motor
We reden pas na zeven uur de camping weer op en dus simpel eten gemaakt met een salade en Fougasse. De kinderen waren heel moeilijk in bed te krijgen en pas om elf uur was het echt rustig.
