Het gevoel was dubbel vandaag: alle beslommeringen van huis en werk leken een eeuwigheid geleden maar plotsling was daar dan toch de laatste dag. Zonder enige Denemarken ervaring kwamen we een week geleden het eiland op gereden en in een week tijd waren we behoorlijk verknochtaan geraakt. Vooral door de vriendelijke mensen, weidse uitzichten en verlaten wegen, het perfecte weer en supermooie huisje hielpen daar natuurlijk ook bij. Zeker een plek om nog eens naar terug te keren.

De dag begon zoals gewoonlijk als eerste voor papa. Kilian wilde absoluut weer mee om de broodjes te halen maar hij lag om acht uur nog zo diep te slapen dat wakker maken wel heel wreed leek. Het was gisteravond ook wel wat laat geworden. Na het ontbijt was het als eerste tijd voor midgetgolf aangezien dat gisteren niet was gelukt. Het enthousiasme dat Kilian gisteren had bij het zien van de baan was terecht, hele leuke holes die vanaf baan 1 behoorlijk uitdagend waren. De winst ging uiteindelijk nipt naar Kilian die een slag minder nodig had dan papa.

Na deze “sportieve” inspanning was er vooral behoefte aan nog een kop koffie en de meest logische plek daarvoor was Hattesgaard, het cafe waar we eerder deze week al eens heerlijke taartjes hadden gegeten. Ook nu was het weer een feestje en hoewel het weer toch echt wel minder was ploften we daar weer neer op het terras buiten. De keuze voor taart was voor het grootste deel anders, alleen de pistache taart stond voor de tweede keer op tafel omdat deze zo goed combineerde met de koffie.

Volgende stop was Havneby (door papa en mama deze week strucureel Husavik genoemd dankzij de Songfestival film…) waar we nog een bezoekje brachten aan de sportshop. Mama was helemaal happy met een softshell en een roze fleeze trui, ook voor Luus was er een knalrode softshell en papa vond nog een hoodie en t-shirt. Terwijl de dames de overige winkels nog bezochten trapten papa en Kilian nog snel een balletje op het voetbalveldje, daarna was het tijd voor lunch in onze thuisbasis.

Het middagprogramma werd gevuld door een vurige wens van papa en mama die het vrij bizar vonden dat we al bijna een week op een eiland waren maar nog niet aan de rand van de zee hadden gestaan. Gemak dient de mens dus reden we met de auto weer het strand van Lakolk op tot we niet verder konden en gingen te voet verder. Het was prettig lopen onder een bewolkte hemel en weinig wind en de voornaamste bezigheid was het zoeken van schelpen. Qua soorten was er geen verschil met Nederland, wel lagen er ontzettend veel zgn “scheermessen”. Even na vieren kwamen we weer terug in het huis en kon er voorzichtig al wat worden ingepakt.

Voor de avond hadden we een tafek gereserveerd bij Cafe Fru Dax in Lakolk, zo dichtbij dat we er lopend naar toe konden. Het werd al snel duidelijk dat de reservering hard nodig was want voor ons dropen de nodige mensen teleurgesteld af die ook een hapje wilden eten. Het eten zelf was prima, Luus ging voor de pasta, Kilian voor de fish & chips, mama had een duideliijke voor keur voor de zalm en papa was blij met een wiener schnitzel.

Tot onze verrassing bleken de koffie en thee gratis en kregen Lucia en Kilian allebei nog een gratis zakje snoep Na het eten liepen we weemoedig nog even naar het begin van het strand waar de lucht eindelijk begon te breken.

Het restant voor de avond was voor inpakwerk en een badsessie voor Luus die nog een mega badbom had liggen. Morgen om zeven uur op, morgen avond weer in Warmetuut.

Na al het spektakel van gisteren in Legoland hadden we ons voorgenomem om de dag vandaag heeeeel rustig te beginnen. Dat kon ook, want naast de paardrijsessie die de dames voor de middag hadden geboekt in de Kommandørgården stond er niets gepland. Rond half acht waren het papa en Kilian die als eerste wakker waren en na een kop koffie (voor papa) stapten ze in de auto om het ontbijt te halen. Het weer was nog steeds prima, al was de bewolking wel erg nadrukkelijk aanwezig.

Na het ontbijt was het tijd voor wat gamen, wat rommelen in en om het huis, wat achterstallig leeswerk en koffie met wat lekkers. Na een snelle lunch stapten we om half een in de auto richting Havneby waar een tweetal IJslanders nog nietsvermoedend in hun stal stonden te luieren. Het was even zoeken naar de manege maar we vonden hem uiteindelijk toch. Luus kreeg een roodbruine merrie met de naam Frekja terwijl Be een creme/witte ruin kreeg toegewezen die luisterde naar de naam Prince. Terwijl de paarden werden gepoetst gingen papa en Kilian naar Toftum in het noorden van Romo waar een midgetgolfbaan moest zijn.

Het eiland kent twee van deze banen maar de dichtsbijzijnde was nog dicht. Aangekomen in Toftum liepen we een rondje over de baan en Kilian was meteen enthousiast. Snel liepen we naar de receptie….deze bleek ook dicht. Zwaar teleurgesteld stapten we weer in de auto en kozen voor Plan B, datgene waar Kilian altijd blij van wordt: voetballen. Van het noorden van Romo reden we weer naar Havneby in het zuiden en werd er anderhalf uur balletje getrapt met een ijsje in de pauze. Rond vier uur stapten we in de auti in de hoop de meiden te kunnen onderscheppen om nog wat foto’s te maken maar dat bleek onbegonnen werk. Rond half vijf waren ze weer terug bij de Kommandørgården waar papa en Kilian al stonden te wachten.

Het avondeten bestond uit afhaalpizza en de avond werd doorgebracht met thee drinken en spelletjes.

Als er een merk onlosmakelijk met Denermarken is verbonden is het wel Lego, het spul waar we thuis een enorme bak vol van hebben staan maar waar nog maar zeer sporadisch mee wordt gespeeld. Toch was er vooraf geen enkele twijfel dat bij een bezoek aan Denemarken Legoland niet overgeslagen kon worden, ondanks dat het wel ruim anderhalf uur rijden was vanaf onze tijdelijke thuisbasis. De toegangs- en parkeerkaarten waren vooraf al besteld voor de lieve som van 200 Euro…

Met de wekker op half zeven leek het in eerste instantie op een echte ouderwetse werkdag maar de gedachte aan een dagje pretpark deed ons toch anders uit bed springen dan normaal. Na een snel ontbijtje en het inpakken van lunch, drinken en tussendoortjes lukte het ons prima om om acht uur weg te rijden richting Billund. Tot onze verbazing kwamen we tijdens de gehele rit geen snelweg tegen, bovendien waren het voornamelijk lege wegen tot vlak voor aankomst bij Legoland zelf. Het parkeren lukte tot vlak bij de ingang en om tien uur liepen we het park binnen.

Luus en Kilian hadden vooraf een top 3 gemaakt van attracties waar ze echt in wilden en daar zat zowaar overlap in. De Vikings River Splash en de Haunted House waren favoriet, waarbij we de eerste van deze twee al snel konden afstrepen. Onderweg naar de tweede kwamen we langs de Xtreme Racers, een achtbaan die zich met veel geweld naat beneden stortte. Papa en Lucia keken nog even de kat uit de boom,l mama en Kilian denderden even later wal naar beneden tot schrik van Kilian die het fenomeen achtbaan nog niet eerder had ondervonden.

Het smaakte allemaal gelukkig naar meer en gedurende de dag lieten we ons van watervallen glijden in ronddraaiende boten en kano’s, vlogen we door een videogame, bekeken we een 4D film (inclusief wind en water) en werder er meerdere ritten gemaakt in The Dragon, een andere achtbaan. Om vijf uur was het gedaan met de pret en reden we richting Ribe om bij de plaatselijke Burger King aan te schuiven.

Om half acht waren we weer terug in de rust van het eiland en nog ruim op tijd voor de jaarlijkse dodenherdenking. Morgenochtend doen we rustig aan, in de middag is het tijd voor paardrijden voor de meiden en midgetgolf voor de mannen.

De weergoden waren nog steeds in een uitermate goed humeur toen we vanochtend naar buiten keken: wel wat lichte bewolking maar de zon was niet ver weg. Aangezien het brood uit Nederland nu wel op was, was het tijd voor een bezoek aan een plaatselijke bakker. Kilian stond te trappelen bij het idee om ’s ochtends vroeg in de auto te springen voor lekkere broodjes en was dan ook mooi op tijd wakker. De rit naar de bakker duurde een minuut of tien maar het was de moeite waard. Met wat eitjes en spek was het een calorierijk maar lekker begin van de dag.

Na de fietsdag van gisteren was er de behoefte (vooral bij Luus) om ook eens een stadje te bezoeken. Aangezien het eiland alleen dorpjes kent was het zaak om onze blik te richten op het vasteland. Wonderwel waren we er heel snel uit: op iets meer dan een half uur rijden bleek Ribe te liggen, de oudste stad van Scandinavie die al in het jaar 750 werd gesticht door de Friezen en de Noormannen. Het historische oude centrum sprak papa en mama aan, de aanwezigheid van winkels was voor Luus iets om naar uit te kijken.

Om eindelijk toch even het strand te zien reden we op de heenweg bij Lakolk even het strand op, een vreemde maar wel erg leuke ervaring.

De rit verliep verder voorspoedig over nagenoeg lege wegen en pas op de parkeerplaats even buiten het centrum bleek het toch wel druk te zijn. Toch was een plekje snel gevonden. Het echte centrum bleek nog een kwartiertje lopen waarbij wel al snel de kenmerkende scheefgezakte vakwerkhuizen zagen. De eerste stop was de Romaanse domkerk uit het jaar 1117, wel mooi maar eerlijk gezegd niet heel bijzonder. Tweede stop was een aangrenzend terras waar we al snel aan de cappucino en Deens gebak zaten, inmiddels onder een (weer) onbewolkte hemel.

Al slenterend door de straatjes mooie oude gebouwen werd er ook meteen gewinkeld, althans een poging tot want de prijzen bleken behoorlijk. Uiteindelijk werden er allen wat haarbandjes (mama) en Pokemonkaarten (Kilian) aangeschaft. Voor de lunch zochten we een plek op een binnenplaatsje waar we al eerder waren langsgelopen en bestelden we broodjes en soep.

Om ook Luus nog wat tegemoet te komen stopten we op de terug weg naar Romo ook nog even bij een kledingoutlet, hier bleken de prijzen gelukkig wat vriendelijker.

Rond vijf uur kwamen we weer terug op het eiland, gelukkig nog ruim op tijd voor wat boodschappen. Als avondeten werden dan toch de pannenkoeken klaargemaakt die eigenlijk gisteren al op het menu hadden gestaan, samen met een lekkere fruitsalade. Na het eten gingen papa en Kilian nog even naar Havneby om de voetbalhonger van Kilian te stillen (zo noemde hij het zelf tenminste….) op een grasveld met twee doelen. Met op de achtergrond de terugkerende vissersboten werd er nog wat op doel geschoten. Mama en Lucia waren in het huisje bezig met de voorbereidingen voor morgen: Legoland!

In een uiterst spontane opwelling sprongen we bij het zien van een mooie zonsondergang even na negen uur nog in de auto naar het Laklok strand. De zon hadden we helaas net gemist maar de rit over het strand met zicht op een oranje/paarse/gele lucht was pachtig. Bij terigkomst in het huisje was de thee met honing en gember precies op temperatuur.

Gisteren hadden we al een voorzet gegeven voor de invulling van vandaag met het huren van twee tandems. Doel was de 31 kilometer lange Panoramarute die langs alle bezienswaardigheden van Rømø loopt. De nacht was heel goed geweest en op Luus na (vaak wakker geweest) had iedereen als een blok geslapen. Kilian had er toch de voorkeur aan gegeven om samen met Luus op een kamer te liggen en dat vond ze gelukkig prima. Het ontbijtje bestond uit gekookte eitjes en Nederlandse afbakbroodjes met Deense kaas en na wat inpakwerk reden we even voor 10 uur richting Havneby.

De uitermate vriendelijke eigenaar van het fietsenverhuurbedrijf stelde de zadels nog even op de goede hoogte en we konden van start. Deze bleek wat vals te zijn toen we werden afgeleid door een outdoor/sportwinkel tegenover de fietsenzaak. Een half uur later dan gepland reden we dan toch weg, mama met een nieuwe fleece, papa met een nieuwe softshell en petjes voor Luus en Kilian. Het begin van de route liep langs de doorgaande weg waar we nog even stopten bij een supermarkt voor zonnebrandcreme en wat lekkers.

De eerste stop was de oude brandweerkazerne van Rømø waar we de net gekochte maple/pecan broodjes, muffin (Kilian) en chocoladecroissant (Lucia) soldaat maakten. Het vervolg van de route liep richting de kust en uitendelijk pal langs ons onderkomen in Lakolk. Rond het middaguur kwamen we aan in het winkelcentrum bij Lakolk wat verdacht veel weg had van een echte ” tourist trap”, getuige de prijskaartjes waar ook keurig de Euro prijs op werd vermeld. Toch vonden we er een leuk magneetje voor op ons fotobord thuis en konden we een reservering maken bij Cafe Fru Dax, een restaurant dat erg goed schijnt te zijn.

Na een snelle lunch hesen we ons weer in het zadel en vervolgden we onze weg weer rchting Bolilmark, het noordelijkste punt van de route. Vergezeld door het geluid van de Deense luchtmacht die in het uiterste noorden van Rømø (Norreland) aan het oefenen was, kwamen we ook nog langs het hoogste punt van het eiland, de Høstbjerg (19 m). na een snelle klim naar de top ging de route weer richting het zuiden.

De Høstbjerg (19 meter)

Het tweede deel van de toch liep over onverharde wegen door mooie bossen. Papa en Kilian waren absoluut niet gecharmeerd van he gehobbel door alle losliggende stenen en waren blij dat uiteindelijk Havneby weer in zicht kwam.

Het avondeten bestond uit echte ouderwetse pannenkoeken, tenminste dat was het idee. De kink in de kabel bleek de afwezigheid van eieren waardoor we last minute moesten switchen naar afbakstokbrood, knakworsten met Thousand Island dressing (we hadden verder geen suasjes bij ons, bleek toch best lekker), Cup a Soup en een fruitsalade. Het slotstuk van de dag werd weer gevormd door gebadder en wat spelletjes. Morgen gaan we op het vasteland naar Ribe, de oudste stad van Scandinavie.

Na best een goede nacht, we waren toch best wel moe na een dag reizen, begon de dag rond half acht. Lucia en Kilian hadden het slapen in zo’n nieuwe omgeving wel wat spannend gevonden. Het huis ligt pal aan de rand van een natuurgebied lag, dus alles was ’s avonds echt aardedonker. Ondanks dat hadden ze toch lekker geslapen. Nadat we met z’n drieen om acht uur mama uit haar bed hadden gehaald werd er in alle rust ontbeten. De zon liet zich al voorzichtig zien en hoewel we al wel wat plannen hadden gemaakt hadden we geen zin om echt op te schieten.

Na koffie in de zon en wat schermtijd kropen we om half elf in de auto met als eerste stop de Kommandørgården waar de dames een paardrijsessie wilden boeken voor later deze week. Dat lukte wonderwel (donderdag), de verwachte drukte bleek er niet te zijn. Tweede stop was Havneby waar twee tandems werden gereserveerd voor morgen en echte Deense kronen werden gepind. Zonder hoge verwachtingen liepen we nog over een kleine rommelmarkt waar Lucia dolenthousiast een echte vinyl uitvoering vond van een Spandau Ballet album “Parade” (Luus is zwaar fan van de muziek uit de tachtiger jaren).

Aangrenzend aan de rommelmarkt begon de panoramawandeling, een rondwandeling naar het Sønderstrand en weer terg naar Havneby. In een inmiddels uitbundige zon liepen we tussen de lammetjes door over een dijkje met uitzicht op het vasteland en de ferry naar Sylt, zomer in het voorjaar!

De wandeling was mooi op het laatste stuk na dat langs een asfaltweg liep, Luus en Kilian hadden er imiddels ook wel genoeg van…

Terug in Havneby stapten we in de auto voor een ritje van nog geen 10 minuten naar Cafe & Antik Butik Hattesgaard in Rømø waarvan het gerucht ging dat daar de lekkerste taart van het eiland was te vinden. Kilian was wat ontstemd omdat hij slecht kon kiezen, alle taarten bleken namelijk tentoongesteld te worden met bloemversiering er op- en omheen, Toch was hij blij met zijn vlierbloesem cheesecake terwijl wij zaten te smullen van tiramisu-, pistache- en rabarber cheescake. Dat alles werd “weggespoeld” met heerlijke koffie.

Snel werd er nog een bezoek gebracht aan de supermarkt, waar de prijzen ons gelukkig meevielen. Daarna weer terug naar onze thuisbasis voor wat voetballen en een Deens biertje in de zon.

Het avondeten bestond uit spaghetti met een salade en als sluitstuk werd er nog gebadderd en gedouched. Vooral Kilian was lyrisch over het bubbelbad met discoverlichting. Morgen een fietsdag!

Twee jaar geleden was al eens het plan ontstaan om in het voorjaar een verblijf te plannen in Denemarken. Vooral het eiland Rømø had de aandacht vanwege de manege met IJslanders maar vanwege de Corona ellende was het er nooit van gekomen. Dit voorjaar ontdekte mama het eiland eigenlijk opnieuw via een website die was gewijd aan bijzondere plekjes in het buitenland. Met name een specifiek huis vonden we wel erg mooi en een week in de meivakantie was snel geboekt.

Zaterdag 30 april was het dan zover, na een dag inpakken (mama was al een week vrij en had al veel meer kunnen voorbereiden) stapten we om 7 uur ’s ochtends in de auto. Het voelde wel vreemd, zo zonder aanhangwagen en dakkoffer maar alles was tocg echt ingepakt. Met mooi weer was het prettig rijden en met alleen een wel heel vervelende file in de buurt van Hamburg kwamen we rond half vijf aan op het eiland. De sleutel werd gehaald in zuidelijk gelegen Havneby en na 10 minuten weer noordwaarts rijden kwamen we eindelijk aan bij “ons” huis in Lakolk.

De foto’s hadden gelukkig niets te veel gezegd en na alles uitladen en vooral genieten van het uitzicht vulden we met tomatensoep en de ’s ochtend gesmeerde broodjes onze magen.