Lukibear

Het was vandaag een dag van overgave. In de eerste plaats aan de zinderende hitte, boven de 30º, en in de tweede plaats aan het avondschema.
De hitte was aangekondigd dus hadden we al het plan opgevat om redelijk vroeg naar Kernous Plage te gaan. Bepakt en bezakt zaten we toch pas om half elf met onze billen in het zand. Het water was weer enorm koud maar ondanks dat zijn we alledrie (Kilian vond alleen zijn voeten meer dan voldoende) helemaal “door” geweest. Luus was zelfs de stoerste van ons drietjes.

Op het heetst van de dag zijn we echt het strand af gevlucht, zo warm was het. Na een kort slaapje van Kilian bracht de supermarkt wat verkoeling. Luus had nog geen genoeg van het water dus plonsten we nog even in het zwembad.
Aangezien het naar bed brengen tot nu toe elke keer drama is geweest, of ze nu vroeg of laat gingen slapen, hadden we bedacht om het dan maar eens anders te doen. Na het avondeten hebben we onze schoenen aangetrokken en met Kilian in de rugdrager zijn we het pad langs de kust richting Concarneau gaan lopen.
Het was een prachtig pad en de ergste hitte was verdwenen. Het pad liep pal langs het water met af en toe doorkijkjes over de baai.

Uitzicht op Kernous Plage

Uitzicht op Concarneau

In Concarneau aangekomen zijn we nog wat gaan drinken (Luus kunnen we helemaal blij maken met Orangina) en toen weer tentwaarts. Kilian ging alsnog over de rooie toen het bed in zicht kwam maar viel uiteindelijk als een blok in slaap in de armen van Bé. Met Luus ging het allemaal makkelijk.
We hebben nieuwe overburen gekregen in de vorm van een Gronings gezin met vier kinderen,  hopelijk betekent dat voor Luus weer wat vriendjes om mee te spelen.

Na een hele rustige nacht zonder wind stonden we vanochtend weer op onder een volkomen onbewolkte hemel. We merken wel dat het ritme verandert want het was na half negen dat we allemaal wakker waren.
Bij het ontbijt bleek meteen dat vooral Kilian licht explosief was. Ondanks dat toch de spullen gepakt, het vakantievriendje van Lucia uitgezwaaid en in de auto gesprongen richting Beg-Meil.
We hadden bij dit dorpje vooral de verwachting dat het om een oud vissersdorp zou gaan met bijbehorende haven, maar dat bleek toch niet het geval. Wat we vooral aantroffen was een duingebied met daarachter  prachtige kleine strandjes van wit zand en granieten rotsen.

Het opvallende was dat het dorp was voorbereid op veel bezoekers, er waren langs de kust veel parkeerplaatsen, maar dat er maar weinig mensen waren. Of de drukte komt nog in augustus, of het is echt zo dat er vanwege de crisis minder toeristen zijn. Dat laatste was iets waar de camping eigenaar ook al over aan het klagen was dus blijkbaar is het echt merkbaar.
Met ons kleine bommetje in de buggy en Luus op haar Crocs zijn we het duingebied ingelopen op zoek naar een mooie plek om een broodje te eten. We vonden er één tussen de grote rotsen met uitzicht op Kernous Plage aan de andere kant van de baai.
Blijkbaar zaten we op een plek die bij vloed onder water staat want we werden omringd door mosselbanken, puntkokkels en  oesters. Ook kreeg Luus nog even live een hermietkreeft in actie te zien.

Op de terugweg ijsjes gekocht bij een ijskar (gezien de prijs worden de ijsjes hier blijkbaar in bladgoud verpakt) meteen doorgereden voor de boodschappen.
Luus had geen animo voor het zwembad, ondanks nieuw aangeschafte waterspuit, dus de rest van de middag in de schaduw bij de tent doorgebracht.

Als eten vanavond het enige dat er beter in gaat dan patat: oerdegelijke pasta met kaas. Mmmmm…

Vandaag rustig aan gedaan. Het begin van de dag was bijna historisch te noemen toen we  elkaar om acht uur in bed lagen aan te kijken, terwijl de kinderen nog sliepen. Luus werd daarna als eerste wakker, gevolgd door Kilian om half negen. Het had ’s nachts behoorlijk gewaaid (Arjen was midden in de nacht nog z’n bed uit geweest om de scheerlijnen strakker te trekken) maar met de zon was de meeste wind verdwenen. Het was ook wat minder warm dan gisteren en dat vond niemand erg.
We hadden al het plan om naar Kernous Plage te gaan en nu het hard had gewaaid leek het helemaal een mooi moment om schelpen te gaan zoeken. Na het ontbijt dan ook de nieuwe waterschoenen aan en we gingen op pad.

De oogst was indrukwekkend,  een hele emmer vol schelpen ging mee terug. Het uitzicht vanaf het strand was prachtig. In de verte zagen we onder meer het vissersdorp Beg-Meil liggen waar we morgen naar toe gaan. Dat dorp ligt op de uiterste punt van de Baie de la Forêt waar ook Concarneau op uitkijkt.
Na het strand lunch, boodschappen en het zwembad. Luus vermaakt zich prima met haar vakantievriendje Tijs, die helaas morgen weer vertrekt. Dat zal voor Luus wel even lastig word en denken we. Kilian is ook superblij en geniet volop. Vooral het praten gaat opeens hard (je had gelijk Nicole 🙂 en hij loopt iedereen de oren van het hoofd te kletsen. Vooral van het feit dat hij heeft ontdekt dat hij “Lucia” kan zeggen krijgt hij maar geen genoeg van.
De weervoorspellingen voor de komende twee weken geven aan dat er geen spat regen gaat vallen. Het zou voor het eerst zijn dat we een hele zomervakantie geen bui hebben gehad….

Het was maarliefst acht uur toen de dag begon. Op zich niet verwonderlijk gezien het tijdstip waarop de kinderen in slaap vallen, maar stiekem voelde het toch een beetje als uitslapen.
Na een ontbijtje in de zon (nog steeds geen wolk gesignaleerd) besloten we een dorp in de omgeving te gaan verkennen. Met de tips van de camping eigenaar in de hand viel de keus op Bénodet, een dorp direct aan de kust op een klein half uur rijden.
In het dorp zelf was het gelukkig gratis parkeren, hoewel het strand nog wel een eind lopen bleek te zijn. Onderweg kochten we lunch bij een bakker (croissantjes en een Bretonse cake) en aangekomen bij de baai zagen we al snel op een van de uiterste punten een toren met een rood dak. Dat werd collectief tot het doel van vandaag gekozen.

Het obstakel waar we al snel tegenaan liepen bleek een brede rivier te zijn. De oplossing was gelukkig ook voorhanden, er ging een klein bootje elk half uur naar de overkant. Kilian en Luus vonden het fantastisch. Aan de overkant aangekomen de croissantjes en de cake aangesproken in de schaduw van een oude eik en met uitzicht op de baai.
De wandeling naar de toren met  het rode dak (die uiteindelijk een vuurtoren bleek te zijn) bleek nog behoorlijk maar we hebben het gehaald. Terug weer met de boot en omdat de behoefte aan vocht ernstige vormen had aangenomen renden we het eerste terras op dat we konden vinden. Luus kreeg haar beloofde oranje priklimonade (Orangina) en wij volgden haar voorbeeld. Kilian kreeg rode limonade.

Terug aangekomen op de camping was een duik in het zwembad onvermijdelijk en om het feest compleet te maken sloten we de dag af met pannenkoeken.

De kinderen een keer op Nederlandse tijd naar bed is jammerlijk mislukt. Terwijl ik dit schrijf ligt Kilian nog te kwebbelen, Luus is net vertrokken naar dromenland.
Morgenochtend weer naar het strand.

We waren bijna vergeten dat het kan: echte zomerdagen met temperaturen waarbij al voor 11 uur ’s ochtends het zweet je uitbreekt. Na twee van zulke dagen is een briesje vanuit zee wel heel welkom en gelukkig komt dat regelmatig voorbij.
Na best een aardige nacht begon de dag om 7 uur. Het plan was om vandaag eens op Kernous Plage te gaan kijken, het privé strand dat bij de camping hoort. Zo gezegd, zo gedaan en met Kilian in de buggy begaven we ons richting de zee.

Het bleek een prachtig strandje te zijn dat aan beide kanten wordt afgeschermd door rotsen. Dat we hier met een echte oceaan te maken hebben bleek meteen uit twee dingen. Ten eerste was het water erg koud, zwemmen kan maar niet zonder wat mentale voorbereiding.  Ten tweede stond Luus al vrij snel met enig ontzag te kijken naar een kwal formaat Kilian die was aangespoeld.

Maar goed, de zee was helder en rustig dus we durfden het aan om op schelpenjacht te gaan. De uiteindelijke buit, ruim twintig schelpen, werd meegezeuld naar de tent en daar schoongemaakt.
Na de lunch deden we een tevergeefse poging om Kilian te laten slapen. Een bedje in de schaduw onder een boom was helaas niet genoeg om de slaap te kunnen vatten. Aangezien er nog boodschappen moesten komen reden we dan maar richting de hypermarche en bij thuiskomst doken we voor het eerst het zwembad in.
Na het zwemmen leefde Bé zich uit op één van haar zorgvuldig voorbereidde campingrecepten, papa en mama zaten te smullen maar de kids helaas niet (hoewel Luus wel een dappere poging deed).
Dat het slaapschema van de kinderen anders moet werd vanavond bovendien wel  duidelijk. Kilian sliep pas om kwart voor tien en Luus was toen ook nog wakker… Morgen maar eens een keer naar bed op z’n Nederlands, gewoon om zeven uur.

Na een onrustige nacht in het hotel (Luus moest drie keer overgegeven en daarnaast leek het alsof onze bovenburen gezellig naast ons kwamen liggen) zaten we om acht uur aan de croissantjes. Gelukkig waren we samen met Luus en Kilian om acht uur naar bed gegaan dus de schade viel mee.
De rit naar Concarneau leek vervolgens een  uitdaging te worden toen de misselijkheid van Luus nog niet over bleek te zijn. Gelukkig bleef ze er zelf vrolijk onder en ze was dan ook niet echt ziek. Vermoedelijk had het te maken met vermoeidheid in combinatie met de lange autorit.
Na een eerste snelle stop om de auto schoon te maken ging het verder gelukkig heel voorspoedig. De rit door Bretagne is toch een heel eind maar om 14:30 reden we de camping op. Al snel kwam de eigenaar aancrossen op een golfkarretje en tot groot plezier van Luus en Kilian maakten we een rondje over de camping. Onze voorkeur ging uit naar een plek met uitzicht op zee maar op de enige plekken die dat hadden was geen enkele beschutting. Aangezien de thermometer al 30º aangaf besloten we dan toch te gaan voor een plek met schaduw van twee bomen.
Terwijl de kids zoet waren met een teil koud water en speelgoed werd de tent toch vrij snel opgezet. We raken er elk jaar weer meer bedreven in hoewel het wel elke keer een hele klus is in de hitte.

Luus sloot al heel snel vriendschap met een jongetje van de caravan achter ons. Een heel verschil met vorig jaar toen er op de hele camping geen andere kinderen waren te vinden. Kilian deed dapper mee in z’n rompertje en keek zijn ogen uit naar alles om hem heen.

Na een bliksembezoek aan de hypermarche in het dorp (de Albert Heijn XL in Alkmaar lijkt opeens een kneuterig dorpswinkeltje…) reden we terug naar de camping om de dag af te sluiten met ravioli en sperziebonen.

Om half tien lagen de kinderen dan toch echt te slapen. Morgen gaan we lekker naar het strand.

Veilig aangekomen na een heel voorspoedige rit. Waar we vorig jaar nog ons best moesten doen om het avondeten te halen reden we nu al om 14:30 de parkeerplaats van het hotel op. Of beter gezegd: van de herberg want de keus was gevallen op Auberge St Martin in Pont L’Eveque.
Luus en Kilian deden het fantastisch en vermaakten zich met spelletjes en films kijken op de tablet.

Grotere kaart weergeven