Na een (halve) dag regen volgt er mist in de ochtend, dat hebben we zolangzamerhand wel geleerd hier. Zo ook vanochtend, al had de zon er deze keer geen enkele moeite mee om de wolken te verjagen. Het was voor iedereen best een slechte nacht geweest, vooral dankzij Kilian die maar niet kon doorslapen. Gezien het feit dat we gisteren een tweede ondertandje zagen doorkomen hebben we wel een vermoeden wat de oorzaak was, maar leuk is anders. Na een rustige start besloten we om een bezoek te gaan brengen aan de Grotte du Roc Cazelle, dit dankzij een tip van onze buren die er al eens waren geweest. De lokatie was gelegen in de vallei van de Vezérè, bijna drie kwartier rijden vanaf de camping. Voordeel van zulke ritten is dat Lucia en Kilian als een blok in slaap vallen (iets waar ze ’s avonds nogal moeite mee hebben) en zo kunnen ze een beetje bijslapen. Bekend gegeven is dat de Fransen echt als idioten rijden, vooral onderstreept door het feit dat ze inhalen op plekken waar het niet kan. Het ultieme voorbeeld vandaag was een oude, roestige Renault die besloot dat hij bergop er langs moest. De helling werd zodanig stijl dat het oude beestje er wat moeite mee kreeg en er gewoon niet meer voorbij kwam, waarop de bestuurder kwaad naar ons zat te gebaren. We hebben maar even geremd zodat hij netjes kon invoegen…
Met duidelijk gesnurk vanaf de achterbank reden we verder. Lunch hadden we gepland bij de Roc Cazelle zelf, want waar veel toeristen op af komen is natuurlijk wel een terras met crepes of een croques-monsieur. Dat was helaas niet het geval. Er was wel een klein barretje maar dat was alleen open in juli en augustus. Met knorrende maag vertokken we naar het  eerste dorpje dat we tegenkwamen en ploften neer op het terras van een pizzeria. Twee heerlijke pizza’s, een crêpe sucre en struikelende serveerster die een vol blad met glaswerk op het terras deponeerde later reden we weer terug. De Grotte du Roc Cazelle is een indrukwekkende klif waarin rotswoningen zijn te zien die al in de prehistorie werden bewoond.

De laatste werd in de jaren zestig van de vorige eeuw pas verlaten. Zelfs op dit moment zijn er nog een paar duizend Fransen die in een rotswoning leven. Tijdens de wandeling door de rotsen werden er allerlei geluidseffecten afgespeeld vanuit het struikgewas, iets waar Luus behoorlijk van onder de indruk was. Kilian hobbelde weer lekker mee in de buikdrager, wel behoorlijk warm aangezien de temperatuur vandaag voor het eerst boven de 30 was gestegen.

Na het bezoek snakten we naar de airco in de auto en verlangden we nog maar naar één ding: het zwembad op de camping. Tijdens de rit werd de plaatselijke fauna nog een slag toegebracht toen een flinke slang plotsling besloot de weg over te steken. Helaas konden we hem niet meer ontwijken. Het zembad bracht de ultieme verkoeling na zo’n warme dag, we waren inmiddels al wel zo laat dat er verder niemand meer in het zwembad was. Het eten was makkelijk en simpel en de avond behoorlijk zwoel. Morgenochtend waarschijnlijk regen dus dan wordt het tijd voor boodschappen.

Helaas geen zon vanochtend toen we opstonden. Nog wel droog kunnen ontbijten (voor het eerst en meteen ook voor het laatst Choco-pops gegeten) en daarna meteen op weg gegaan naar de Ford garage in Sarlat. We hadden ons taaltechnisch  goed voorbereid, lekkage in het Frans is ‘fuite’, maar dat bleek wonderwel niet nodig. De dame achter de balie bleek vloeiend engels te spreken. Aangezien we pas in de middag terecht konden gingen we eerst nog wat anders gaan doen. Het hemelwater kwam inmiddels overvloedig naar beneden dus was het zaak om een indoor activiteit te bedenken. De keus viel op het Aquarium du Perigord Noir in Les Eyzies.
Daar aangekomen werden we verwelkomd door een enorm kabaal, afkomstig van een aantal schoolklassen die op excursie waren. Eenmaal binnen het aquarium bleek het met de drukte gelukkig erg mee te vallen. Luus vond het allemaal prachtig en het was inderdaad erg mooi opgezet. Naast vissen waren er ook slangen en andere reptielen te zien.

Luus had geen zin om op de foto te gaan

In de namiddag naar de garage gereden. De monteur zag tot zijn ontzetting een C-Max met dakkoffer binnenrijden waaruit vier personen kwamen rollen. Een kwartier later stonden we weer buiten. De lekkage bleek condens te zijn van de airco en het hoorde dus zo. Waarom dit nooit eerder is opgevallen snappen we niet maar we waren al erg blij dat er geen grote reparatie nodig was. Inmiddels was het weer droog, komende dagen zou het mooi moeten zijn.

Het scheelde weinig of vandaag was onze laatste vakantiedag geweest. We hadden een bar slechte nacht, laat in bed door het voetballen, erg benauwde nacht met om 3:00 een bulderend onweer dat gelukkig net ons dal voorbij ging en Luus die om 5:45 vond dat de dag begonnen was. Na nog een uur te hebben gerekt besloten we toch maar de tent open te ritsen.
Aan de binnenkant van de luifel schuifelde een insect dat zodanig groot was dat Bé van mening was dat we direct de boel moesten opbreken. Het zag er ook best angstaanjagend uit: zeker 10 cm groot met enorme rood gekleurde kaken aan de voorkant. Na even denken kwamen we tot de conclusie dat het om een vliegend hert moest gaan, volkomen ongevaarlijk en ook behoorlijk zeldzaam. Na hem netjes in een pannetje te hebben opgevangen hebben we hem in het bos neergezet. We waren wel meteen goed wakker, dat weer wel.
Aangezien het behoorlijk bewolkt was leek het ons een ideale dag voor een wandeling. We zijn vanaf de camping vertrokken en hebben een prachtige wandeling gemaakt langs de rivier de Ceou, door velden met graan, klaprozen, wilde boshyacinten en noten-boomgaarden. Onder een walnotenboom broodjes en cakejes gegeten en toen weer richting de camping.

Bij aankomst op de camping was de zon al weer helemaal doorgebroken en zijn Luus en Papa nog een uur het zwembad ingedoken. De temperatuur van het water blijkt elke keer dat we gaan zwemmen met één graad te zijn gestegen. We begonnen ooit met 19°, vandaag was het al 22°. Hoewel we nog een week hebben toch zolangzamerhand over de terugreis aan het nadenken. Om een natte tent te voorkomen gaan we de laatste nacht in een chalet op de camping overnachten. Kunnen we ’s ochtends in ieder geval vroeg vertrekken.
Morgen in ieder geval even langs de Ford garage in Sarlat aangezien er vloeistof onder uit de auto lekt na elke rit. Nu nog even het Franse woord voor lekkage opzoeken…:'(

Vandaag voor het eerst een dag echt rust. Vanochtend onder een bewolkte hemel naar Sarlat gereden, speciaal voor babyvoeding. Waren we gisteren vergeten en met alle lekkere Franse papjes lijkt Kilian opeens wel erg groot te worden. Gelukkig een goed, suikerloos, alternatief gevonden. Verder werd het dus eigenlijk ongepland een rustige dag bij de tent. Op het heetst van de dag, de zon was inmiddels doorgebroken, één van de lege plekken in de schaduw op ‘ons’ veld uitgekozen en daar geluierd. De bedoeling was daarna een wandeling vanaf de camping door het bos maar Kilian besloot vanmiddag zo lang door te slapen dat wandelen geen zin meer had. Alles waar water bij kwam kijken werd vervolgens van stal gehaald, flessen, waterpistolen en waterballonen en zo zijn we de middag doorgekomen. Na een lekker bord pasta besloot papa om zijn avond nog maar eens te gaan verdoen met het kijken naar het voetbal…

Zonder ook maar één wolk aan de hemel werden we vanochtend wakker. Het was ook meteen lekker warm. Aangezien we gisteren in La Roque-Gageac geen tijd meer hadden om na de boottocht het stadje zelf te bezoeken wilden we vandaag in de herkansing. Om de echte warmte voor te zijn was het wel zaak om vroeg op pad te zijn. Dat lukte wonderwel goed, altijd een uitdaging met twee kinderen.
Bij binnenkomst viel vooral op dat het op zaterdag wel opvallend rustig was voor “één van de druksbezochte dorpen van Frankrijk”. Parkeren was dus geen probleem.
De straatjes binnen het dorp bleken enorm stijl en smal, Luus rende weer voorop. Boven aangekomen hadden we prachtig uitzicht over de Dordogne tot aan Castelnaud.

In een mini-kerkje dat tegen de rotswand stond nog twee kaarsjes gebrand en toen waren we allemaal toe aan een groot glas koude limonade. Beneden aangekomen op een terras neergestreken en Kilian even uit de buikdrager gehaald.

In de middag weer het zwembad opgezocht, dit keer met z’n allen. Kilian werd ook voor het eerst te water gelaten, maar de temperatuur van het water aan z’n billen kon hem niet echt bekoren. Luus had pret met een ander meisje dat vandaag op de camping is aagekomen. Ook rood haar en 3 jaar oud. Om de dag af te sluiten patatjes gehaald op de camping. Morgen waarschijnlijk een stuk wandelen langs de rivier.

Na een bijna zwoele nacht stonden we vanochtend op onder een bewolkte hemel. De afgelopen dagen zijn alle buren om ons heen vertrokken en aangezien we op een afgelegen deel van de camping staan werd het wel erg rustig. Het is zelfs zo dat de de ene lamp die er op ons veld brand ’s nachts onder geen beding uit mag. De beheerder van de camping is dan nl bang dat de zwijnen die hier in de bossen leven het terrein op komen. Helemaal alleen staan we gelukkig niet meer aangezien er gisteren een stel in een caravan is bijgekomen op het veld.

Het plan was om naar La Roque-Gageac te rijden om daar een boottocht te maken over de Dordogne. De bewolking was in dat opzicht eigenlijk welkom aangezien de volle zon op het water wel wat heftig kan zijn voor de kinderhuidjes.
La Roque-Gageac claimt één van de drie mooiste en dus drukst bezochte dorpen van Frankrijk te zijn. Mooi is het dorp inderdaad. Probleem is wel  dat het ligt ingeklemd tussen de Dordogne en een vrijwel verticale rotswand. Er blijft dus weinig ruimte over en dat zorgt er onder meer voor dat alle winkeltjes direct aan de weg zijn gebouwd. Alle toeristen lopen dus gewoon op de smalle weg waar ook de bussen en al het andere verkeer rijden. We waren blij dat het nog geen hoogseizoen was…
De boottocht was erg leuk. Kilian kreeg een hoop aandacht en Luus zat alles te bekijken bij Bé op schoot.

Na een uur was de boottocht voorbij en hebben we gelunched in een park. Daarna inkopen gedaan voor de barbecue en weer naar de camping. Het weer was vanaf het middaguur al weer zonnig dus het zwembad lonkte. Na het zwemmen de barbecue aagestoken en lekker gegeten. Kilian demonstreerde dat hij uit zichzelf opeens vanuit ligstand kon gaan zitten. En toen was het kinderbedtijd. De komende dagen zijn nog steeds zomers!

Het was bar koud geweest ’s nachts en waar de zon normaal rond 6:45 op de tent verscheen bleef dat nu uit. Toen we ons hoofd buiten de tent durfden te steken zagen we waarom: dikke mist. Met allemaal een dikke trui aan de buren voor ons uitgezwaaid en ontbeten.
De zon bleek een uur nodig te hebben om alle mist weg te vagen en toen was het eindelijk helemaal onbewolkt, en meteen ook warm. Om niet meteen op het heetst van de dag in de zon te zitten besloten we de picknick aan de rivier nog eens over te doen. Uiteindelijk in Castelnaud twee uur in de schaduw van een boom gezeten, aan de oever van de Dordogne.

Later op de middag teruggereden naar de camping aangezien we al lang naar het zwembad hadden kunnen staren maar er nog nooit in hadden gelegen. Snel omgekleed en het voorstel om lekker in het lauwe kinderbad te beginnen werd door Luus resoluut van de hand gewezen. Er was maar één optie en dat was het grote bad. Papa waarschuwde nog dat dat wel erg koud was (want niet verwarmd) maar dat was geen probleem. De overige badgasten vielen vervolgens bijna van hun bedjes door het gegil van Luus toen ze in het water lag, papa wist haar er van te overtuigen dat het even duurde voordat ze “door” was, en dat deed ze. Heerlijk gezwommen tot Luus wat begon te bibberen. Ondanks dat vond ze het prachtig.

Kilian was wat moe en heeft vandaag nog maar even niet gezwommen. Verder doet hij het fantastisch, ook in de warmte is het een superblije baby.

Morgen gaan we een boottocht maken als het weer het toe laat. De voorspellingen voor de komende week zijn in ieder geval erg goed.

Rond zeven uur vanochtend verschenen de eerste zonnestralen op de tent. Het was een superkoude nacht geweest maar omdat we hem hadden zien aankomen was iedereen lekker warm geweest. Na een aantal dagen regen hadden we erg veel zin in een zonnige dag.
In de ochtend liet de zon zich regelmstig zien en we bedachten dat een picknick aan de rivier wel een goed idee zou zijn. Helaas dacht de Franse weergod daar anders over, toen we in de auto stapten vielen de eerste regendruppels op de voorruit. Na even een rondrit te hebben gemaakt konden we onder een stuk blauwe lucht wat broodjes eten. De volgende bui kondigde zich inmiddels aan en dus gingen we over naar plan B. Eén van de mooiste dorpen in de omgeving (volgens de foldertjes dan) moest Domme zijn, daar zou bovendien een toeristentreintje rondrijden: zo’n gemotoriseerd treintje waar we tot nu toe altijd een beetje meewarig naar keken, maar met kinderen in het gezelschap wordt het opeens een verdomd leuk uitje.

Bij binnenkomst zagen we het geel-rode gevaarte zich al een weg banen door de smalle straatjes van het dorp. De rondrit zelf was gewoon leuk, prachtige vergezichten en zowel Luus als Kilian keken hun ogen uit.

Na de rit rondgewandeld door het inderdaad prachtige dorp. Toen de volgende regenbui zich aankondigde was het tijd om weer te gaan.
De komende dagen moet het weer echt beter zijn.

De dag begon tegen alle  voorspellingen in met droog, mooi weer. We konden zowaar buiten ontbijten. Aangezien er ’s middags nog wel buien werden verwacht hadden we gepland om meteen in de ochtend op pad te gaan. Op verzoek van Bé zijn we naar Saint Pompon gereden, een klein dorp in de buurt van Daglan. Na brood te hebben gehaald bij de Pomponeese boulanger zijn we gaan wandelen en het was idd een mooi dorp. Op een terras koffie gedronken terwijl Kilian  zijn eerste sjans had met een blond Frans dametje van anderhalf.
In de middag begon het inderdaad te rommelen. Nog even met Luus naar de speeltuin geweest en toen snel naar de tent. Bé had een was gedraaid en moest bergop een sprintje trekken om de was die net uit de droger kwam droog over te krijgen.
Om het ons makkelijk te maken hadden we patat en kroketten besteld op de camping. Erg lekker. Nog even met opa gebeld die vandaag jarig was en toen collectief douchen dankzij de familie-badruimte die ze hier hebben. Klinkt ideaal maar het blijkt een logistieke verschrikking om iedereen gedouched en wel weer naar de tent te krijgen. De voorspellingen voor morgen zijn nog niet optimaal, we laten onze plannen van het weer afhangen.

Gefeliciteerd met je verjaardag opa!!