door ·Geen reacties

We deden het rustig aan op deze weer zonovergoten ochtend. Na de Chocopops, croiassantjes en vers fruit werd er wat gerommeld rond en in de tent. Het plan voor vandaag hadden we gehaald uit een boekje dat we vorig jaar in Chamonix hadden gekocht: “Les plus belles randonees – Lacs et Cascades autour du Mont Blanc”. Daarin stond een relatief eenvoudige wandeling beschreven naar de gletschermeren van de (Aiguille de) Bionassay.

Met de tassen ingepakt reden we einde van de ochtend vol goed moed richting het noordwesten met als doel het nietige Le Clozat. Nadat we met de auto Les Contamines waren gepasseerd werd de weg steeds smaller en bochtiger en reed er alleen nog een stoere terreinwagen voor ons. Met een flashback naar eerdere adrenaline-rijke ervaringen op smalle bergpaadjes en een route die nog bijna een half uur ging duren, besloot papa dat het mooi was geweest en keerde om. Terwijl we ons op de terugweg afvroegen wat we dan nu gingen doen reden we als bijna vanzelf richting Combloux/Megeve, een tweetal mondaine dorpjes in de bergen boven Passy.

Nabij het centrum bleek er geen parkeerplek meer te zijn, alleen nog in het wat hoger gelegen deel van Megeve. Daar parkeerden de auto onder toeziend oog van sjiek uitgedost publiek dat zich richting de golfbaan begaf. Hoewel er wel wandelbordjes stonden bleken de wandelingen zelf pal langs de weg te lopen, geen pretje dus. De kaart liet zien dat er ook een kabelbaan vetrok naar het hoger gelegen Mont d’Arbois en nog net geen 70 Euro lichter werden we even later naar boven getakeld na een snelle lunch aan de rand van de golfbaan. Het gondeltje waar we in zaten rammelde, piepte en kraakte maar het deed nog zijn werk en op 1833 meter stapten we uit.

De omgeving van Megeve bleek overduidelijk gericht op de wintersport. De wandelroutes liepen over brede stoffige paden tussen de eindstations van waar in de winter de skiers uit de liftjes springen. Weinig inspirerend allemaal maar voor een inloopwandeling was het allemaal prima. Het uitzicht op het Mont Blanc-massief was ook fenomenaal al werden de toppen vandaag afgeschermd door een dikke laag bewolking die zich niet liet verjagen door de hitte van de zon.

Luus en Kilian liepen met wat gemopper door tot we op het hoogste punt waren, Mont Joux op 1958 meter. De ijskoude Orangina waar we ons op hadden verheugd werd door onze neus geboord omdat restaurant dicht was vanwege een verbouwing. Gelukkig konden we bij een iets lager gelegenberghut nog wel onze dorst lessen voordat we weer in de gondel naar beneden stapten.

Na wat snelle boodschappen bestond het avondeten uit Caprese met het restant van het stokbrood. Na nog wat tafeltennis liepen we in het donker nog even naar het meer en ploften we ruim na elf uur in onze bedden.

door ·Geen reacties

De zon scheen overtuigend toen papa en Kilian om kwart voor acht de tent uitkropen. Kilian had het al weken over de eerst ochtend broodjes en fruit halen bij de Grand Frais en de inpandige boulanger en nu was het dan zover. De croiassantjes en baguettes lagen ons als vanouds toe te lachen en teug bij de tent was het ontbijtje even genieten. Wel een klein logistiek issue omdat onze perculator net even te klein was nu Luus ook koffie dronk bij het ontbijt, dan maar twee keer koffie zetten.

De nacht was wat onrustig geweest aangezien we er achter kwamen dat we de matrashoes waren vergeten die om onze matjes hoort te zitten. De oplossing in de vorm van de lakenzakken (gekocht voor de geplande huttentocht) was er gelukkig maar echt lekker lag het niet. Aangezien we toch onze voorraden moeten aanvullen bij de Carrefour besloten we om dan ook meteen een echt Frans exemplaar te kopen. Kilian wilde eerst nog wel even langs de Jouer Club maar kon er deels door de belachelijke prijzen uiteindelijk niets vinden.

Met allee boodschappen in huis ging mama aan de gang met het wassen van de nieuwe matrashoes en papa en Kilian namen een plons in het meer. Luus had even geen zin en bleef lekker hangen bij de tent jaren ’80 muziek luisteren. Aan het einde van de middag liepen we naar het restaurant aan de oever van het meer, Reataurant Les Criques. Even na zessen schoven we aan op het terras om er achter te komen dat het restaurant pas om zeven uur open zou gaan. Met een paar potjes Uno brachten we het uur door, het eten bleek gelukkig het wachten waard.

door ·Geen reacties

De nacht was een wisselend succes geweest, waar de mannen een beste nacht hadden gehad bleek het voor de dames nogal matig te zijn geweest door een airco die niet optimaal werkte. Het simpele ontbijtje was gelukkig weer lekker en de nieuwe toevoeging dit jaar waren wafels die er goed in gingen. Om nog voor het sluiten van de receptie, om 12 uur, op de camping aan te komen draaiden we om kwart voor acht alweer de Autoroute Blache op voor de resterende 350 kilometer naar Passy.

In de smorende hitte kwamen we mooi op tijd aan bij Camping Les Iles waar we tot onze verrassing precies de plek kregen toegewezen waar we bij het reserveren om hadden gevraagd, iets wat tot nu toe nooit was gelukt. De tent was snel opgezet waarna we bij het meer even onze voeten afkoelden en neerploften voor lunch.

De rest van de middag waren we druk met het inrichten van onze plek, deze keer voor het eerst met een extra “partytent” aangezien we vorig jaar een aantal keren buiten in de regen hadden staan koken. Later in de middag tetterde er over het omroepsysteem van de camping nog een nauwelijks te begrijpen boodschap over naderend noodweer. Ons plan om te gaan eten bij het restaurant aan het meer lieten we daarom varen en we besloten om ons avondeten dan maar te gaan halen bij de Super-U in Passy. De spaghetti en de bak met rauwkost gingen er goed in.

Het noodweer bleek overigens aan ons voorbij te gaan, na wat harde windvlagen en indrukwekkende wolken brak alles weer open. Mama en Kilian besloten om ’s avonds in het donker nog even een duik te nemen in het meer terwijl papa en Lucia nog wat potjes Uno deden bij de tent (papa werd dik ingemaakt…).

door ·Geen reacties

Als er een merk onlosmakelijk met Denermarken is verbonden is het wel Lego, het spul waar we thuis een enorme bak vol van hebben staan maar waar nog maar zeer sporadisch mee wordt gespeeld. Toch was er vooraf geen enkele twijfel dat bij een bezoek aan Denemarken Legoland niet overgeslagen kon worden, ondanks dat het wel ruim anderhalf uur rijden was vanaf onze tijdelijke thuisbasis. De toegangs- en parkeerkaarten waren vooraf al besteld voor de lieve som van 200 Euro…

Met de wekker op half zeven leek het in eerste instantie op een echte ouderwetse werkdag maar de gedachte aan een dagje pretpark deed ons toch anders uit bed springen dan normaal. Na een snel ontbijtje en het inpakken van lunch, drinken en tussendoortjes lukte het ons prima om om acht uur weg te rijden richting Billund. Tot onze verbazing kwamen we tijdens de gehele rit geen snelweg tegen, bovendien waren het voornamelijk lege wegen tot vlak voor aankomst bij Legoland zelf. Het parkeren lukte tot vlak bij de ingang en om tien uur liepen we het park binnen.

Luus en Kilian hadden vooraf een top 3 gemaakt van attracties waar ze echt in wilden en daar zat zowaar overlap in. De Vikings River Splash en de Haunted House waren favoriet, waarbij we de eerste van deze twee al snel konden afstrepen. Onderweg naar de tweede kwamen we langs de Xtreme Racers, een achtbaan die zich met veel geweld naat beneden stortte. Papa en Lucia keken nog even de kat uit de boom,l mama en Kilian denderden even later wal naar beneden tot schrik van Kilian die het fenomeen achtbaan nog niet eerder had ondervonden.

Het smaakte allemaal gelukkig naar meer en gedurende de dag lieten we ons van watervallen glijden in ronddraaiende boten en kano’s, vlogen we door een videogame, bekeken we een 4D film (inclusief wind en water) en werder er meerdere ritten gemaakt in The Dragon, een andere achtbaan. Om vijf uur was het gedaan met de pret en reden we richting Ribe om bij de plaatselijke Burger King aan te schuiven.

Om half acht waren we weer terug in de rust van het eiland en nog ruim op tijd voor de jaarlijkse dodenherdenking. Morgenochtend doen we rustig aan, in de middag is het tijd voor paardrijden voor de meiden en midgetgolf voor de mannen.

door ·Geen reacties

De weergoden waren nog steeds in een uitermate goed humeur toen we vanochtend naar buiten keken: wel wat lichte bewolking maar de zon was niet ver weg. Aangezien het brood uit Nederland nu wel op was, was het tijd voor een bezoek aan een plaatselijke bakker. Kilian stond te trappelen bij het idee om ’s ochtends vroeg in de auto te springen voor lekkere broodjes en was dan ook mooi op tijd wakker. De rit naar de bakker duurde een minuut of tien maar het was de moeite waard. Met wat eitjes en spek was het een calorierijk maar lekker begin van de dag.

Na de fietsdag van gisteren was er de behoefte (vooral bij Luus) om ook eens een stadje te bezoeken. Aangezien het eiland alleen dorpjes kent was het zaak om onze blik te richten op het vasteland. Wonderwel waren we er heel snel uit: op iets meer dan een half uur rijden bleek Ribe te liggen, de oudste stad van Scandinavie die al in het jaar 750 werd gesticht door de Friezen en de Noormannen. Het historische oude centrum sprak papa en mama aan, de aanwezigheid van winkels was voor Luus iets om naar uit te kijken.

Om eindelijk toch even het strand te zien reden we op de heenweg bij Lakolk even het strand op, een vreemde maar wel erg leuke ervaring.

De rit verliep verder voorspoedig over nagenoeg lege wegen en pas op de parkeerplaats even buiten het centrum bleek het toch wel druk te zijn. Toch was een plekje snel gevonden. Het echte centrum bleek nog een kwartiertje lopen waarbij wel al snel de kenmerkende scheefgezakte vakwerkhuizen zagen. De eerste stop was de Romaanse domkerk uit het jaar 1117, wel mooi maar eerlijk gezegd niet heel bijzonder. Tweede stop was een aangrenzend terras waar we al snel aan de cappucino en Deens gebak zaten, inmiddels onder een (weer) onbewolkte hemel.

Al slenterend door de straatjes mooie oude gebouwen werd er ook meteen gewinkeld, althans een poging tot want de prijzen bleken behoorlijk. Uiteindelijk werden er allen wat haarbandjes (mama) en Pokemonkaarten (Kilian) aangeschaft. Voor de lunch zochten we een plek op een binnenplaatsje waar we al eerder waren langsgelopen en bestelden we broodjes en soep.

Om ook Luus nog wat tegemoet te komen stopten we op de terug weg naar Romo ook nog even bij een kledingoutlet, hier bleken de prijzen gelukkig wat vriendelijker.

Rond vijf uur kwamen we weer terug op het eiland, gelukkig nog ruim op tijd voor wat boodschappen. Als avondeten werden dan toch de pannenkoeken klaargemaakt die eigenlijk gisteren al op het menu hadden gestaan, samen met een lekkere fruitsalade. Na het eten gingen papa en Kilian nog even naar Havneby om de voetbalhonger van Kilian te stillen (zo noemde hij het zelf tenminste….) op een grasveld met twee doelen. Met op de achtergrond de terugkerende vissersboten werd er nog wat op doel geschoten. Mama en Lucia waren in het huisje bezig met de voorbereidingen voor morgen: Legoland!

In een uiterst spontane opwelling sprongen we bij het zien van een mooie zonsondergang even na negen uur nog in de auto naar het Laklok strand. De zon hadden we helaas net gemist maar de rit over het strand met zicht op een oranje/paarse/gele lucht was pachtig. Bij terigkomst in het huisje was de thee met honing en gember precies op temperatuur.

door ·Geen reacties

Gisteren hadden we al een voorzet gegeven voor de invulling van vandaag met het huren van twee tandems. Doel was de 31 kilometer lange Panoramarute die langs alle bezienswaardigheden van Rømø loopt. De nacht was heel goed geweest en op Luus na (vaak wakker geweest) had iedereen als een blok geslapen. Kilian had er toch de voorkeur aan gegeven om samen met Luus op een kamer te liggen en dat vond ze gelukkig prima. Het ontbijtje bestond uit gekookte eitjes en Nederlandse afbakbroodjes met Deense kaas en na wat inpakwerk reden we even voor 10 uur richting Havneby.

De uitermate vriendelijke eigenaar van het fietsenverhuurbedrijf stelde de zadels nog even op de goede hoogte en we konden van start. Deze bleek wat vals te zijn toen we werden afgeleid door een outdoor/sportwinkel tegenover de fietsenzaak. Een half uur later dan gepland reden we dan toch weg, mama met een nieuwe fleece, papa met een nieuwe softshell en petjes voor Luus en Kilian. Het begin van de route liep langs de doorgaande weg waar we nog even stopten bij een supermarkt voor zonnebrandcreme en wat lekkers.

De eerste stop was de oude brandweerkazerne van Rømø waar we de net gekochte maple/pecan broodjes, muffin (Kilian) en chocoladecroissant (Lucia) soldaat maakten. Het vervolg van de route liep richting de kust en uitendelijk pal langs ons onderkomen in Lakolk. Rond het middaguur kwamen we aan in het winkelcentrum bij Lakolk wat verdacht veel weg had van een echte ” tourist trap”, getuige de prijskaartjes waar ook keurig de Euro prijs op werd vermeld. Toch vonden we er een leuk magneetje voor op ons fotobord thuis en konden we een reservering maken bij Cafe Fru Dax, een restaurant dat erg goed schijnt te zijn.

Na een snelle lunch hesen we ons weer in het zadel en vervolgden we onze weg weer rchting Bolilmark, het noordelijkste punt van de route. Vergezeld door het geluid van de Deense luchtmacht die in het uiterste noorden van Rømø (Norreland) aan het oefenen was, kwamen we ook nog langs het hoogste punt van het eiland, de Høstbjerg (19 m). na een snelle klim naar de top ging de route weer richting het zuiden.

De Høstbjerg (19 meter)

Het tweede deel van de toch liep over onverharde wegen door mooie bossen. Papa en Kilian waren absoluut niet gecharmeerd van he gehobbel door alle losliggende stenen en waren blij dat uiteindelijk Havneby weer in zicht kwam.

Het avondeten bestond uit echte ouderwetse pannenkoeken, tenminste dat was het idee. De kink in de kabel bleek de afwezigheid van eieren waardoor we last minute moesten switchen naar afbakstokbrood, knakworsten met Thousand Island dressing (we hadden verder geen suasjes bij ons, bleek toch best lekker), Cup a Soup en een fruitsalade. Het slotstuk van de dag werd weer gevormd door gebadder en wat spelletjes. Morgen gaan we op het vasteland naar Ribe, de oudste stad van Scandinavie.

door ·Geen reacties

Na best een goede nacht, we waren toch best wel moe na een dag reizen, begon de dag rond half acht. Lucia en Kilian hadden het slapen in zo’n nieuwe omgeving wel wat spannend gevonden. Het huis ligt pal aan de rand van een natuurgebied lag, dus alles was ’s avonds echt aardedonker. Ondanks dat hadden ze toch lekker geslapen. Nadat we met z’n drieen om acht uur mama uit haar bed hadden gehaald werd er in alle rust ontbeten. De zon liet zich al voorzichtig zien en hoewel we al wel wat plannen hadden gemaakt hadden we geen zin om echt op te schieten.

Na koffie in de zon en wat schermtijd kropen we om half elf in de auto met als eerste stop de Kommandørgården waar de dames een paardrijsessie wilden boeken voor later deze week. Dat lukte wonderwel (donderdag), de verwachte drukte bleek er niet te zijn. Tweede stop was Havneby waar twee tandems werden gereserveerd voor morgen en echte Deense kronen werden gepind. Zonder hoge verwachtingen liepen we nog over een kleine rommelmarkt waar Lucia dolenthousiast een echte vinyl uitvoering vond van een Spandau Ballet album “Parade” (Luus is zwaar fan van de muziek uit de tachtiger jaren).

Aangrenzend aan de rommelmarkt begon de panoramawandeling, een rondwandeling naar het Sønderstrand en weer terg naar Havneby. In een inmiddels uitbundige zon liepen we tussen de lammetjes door over een dijkje met uitzicht op het vasteland en de ferry naar Sylt, zomer in het voorjaar!

De wandeling was mooi op het laatste stuk na dat langs een asfaltweg liep, Luus en Kilian hadden er imiddels ook wel genoeg van…

Terug in Havneby stapten we in de auto voor een ritje van nog geen 10 minuten naar Cafe & Antik Butik Hattesgaard in Rømø waarvan het gerucht ging dat daar de lekkerste taart van het eiland was te vinden. Kilian was wat ontstemd omdat hij slecht kon kiezen, alle taarten bleken namelijk tentoongesteld te worden met bloemversiering er op- en omheen, Toch was hij blij met zijn vlierbloesem cheesecake terwijl wij zaten te smullen van tiramisu-, pistache- en rabarber cheescake. Dat alles werd “weggespoeld” met heerlijke koffie.

Snel werd er nog een bezoek gebracht aan de supermarkt, waar de prijzen ons gelukkig meevielen. Daarna weer terug naar onze thuisbasis voor wat voetballen en een Deens biertje in de zon.

Het avondeten bestond uit spaghetti met een salade en als sluitstuk werd er nog gebadderd en gedouched. Vooral Kilian was lyrisch over het bubbelbad met discoverlichting. Morgen een fietsdag!

door ·Geen reacties

Twee jaar geleden was al eens het plan ontstaan om in het voorjaar een verblijf te plannen in Denemarken. Vooral het eiland Rømø had de aandacht vanwege de manege met IJslanders maar vanwege de Corona ellende was het er nooit van gekomen. Dit voorjaar ontdekte mama het eiland eigenlijk opnieuw via een website die was gewijd aan bijzondere plekjes in het buitenland. Met name een specifiek huis vonden we wel erg mooi en een week in de meivakantie was snel geboekt.

Zaterdag 30 april was het dan zover, na een dag inpakken (mama was al een week vrij en had al veel meer kunnen voorbereiden) stapten we om 7 uur ’s ochtends in de auto. Het voelde wel vreemd, zo zonder aanhangwagen en dakkoffer maar alles was tocg echt ingepakt. Met mooi weer was het prettig rijden en met alleen een wel heel vervelende file in de buurt van Hamburg kwamen we rond half vijf aan op het eiland. De sleutel werd gehaald in zuidelijk gelegen Havneby en na 10 minuten weer noordwaarts rijden kwamen we eindelijk aan bij “ons” huis in Lakolk.

De foto’s hadden gelukkig niets te veel gezegd en na alles uitladen en vooral genieten van het uitzicht vulden we met tomatensoep en de ’s ochtend gesmeerde broodjes onze magen.

door ·Geen reacties

Het vervelende moment dat zich elke vakantie weer aandient was vandaag de harde realiteit: alles moest worden ingepakt voor de reis terug. Gelukkig bleek de weersverwachting accuraat en was het ook vannacht droog gebleven, de zon straalde ons bovendien vrolijk tegemoet. Omdat Erik en papa erg enthousiast waren over de Grand Frais versmarkt waren mama en Nicole overgehaald om vanochtend eens mee te gaan. Kilian was ook niet te houden met in zijn achterhoofd de belofte dat er voor de terugweg een bak snoep mocht worden uitgezocht.

Na een snel ontbijt begaven Lucia en Kilian zich naar het meer voor een duik met Gwen en Roy. Papa en mama storten zich op de ondankbare taak om de tent te ontruimen en alles een plekje te geven in de auto, aanhangwagen en dakkoffer. Rond twee uur was de klus dan toch echt geklaard en plonsden we voor de laatste keer nog een keer in “ons” meer onder toeziend oog van het Mont Blanc massief dat zich op een enkele wolkenbank na helemaal liet zien.

Na balend afscheid te hebben genomen van de Booghjes reden we even na vieren weg van de camping, al druk fantaserend of we nog voor een vierde keer gaan terugkomen. Om acht uur reden we de parkeerplaats van het hotel op waarna de lokale Mc ons weer van een warme hap voorzag. Het waren drie heel geslaagde weken geweest.

door ·Geen reacties

De weergoden leken ons gunstig gezind te zijn toen we vanochtend wakker werden met de zon op de tent. Na het vaste ritje naar de bakker en een ontbijtje in de tent omdat het buiten toch nog wat fris was diende de harde werkelijkheid zich aan. Ons voornemen was tot nu toe om zaterdag af te reizen naar Nederland maar vanwege een wat wisselende weersverwachting (droge tent) en het feit dat papa een extra dag thuis toch wel prettig vond besloten we om vrijdag al te gaan rijden. De hotelreservering was al omgezet en we begonnen met frisse tegenzin aan de eerste inpakwerkzaamheden waarbij we aan het einde van de ochtend toch nog werden verrast door wat regen.

Na de lunch leek het dan toch serieus opgeklaard en waren we het met elkaar eens dat een wandeling toch wel fijn zou zijn. Meest voor de hand liggend was de wandeling naar Lac de Javen bij Megeve waarvoor we eerder deze week al eens onverrichterzake waren teruggekeerd vanwege serieuze regenbuien. De rit naar Megeve gaf goede hoop want we werden onthaald door een blauwe lucht. Vanaf de parkeerplaats bij het sportpark liepen we richting het centrum waar we uiteindelijk de bordjes vonden die verwezen naar het meer.

Gezien het feit dat de wandeling werd vermeld in een officieel boekje (“Les plus belles randonees – Lacs er cascades autour du Mont-Blanc”) viel de aard van de wandeling ons eerlijjk gezegd een beetje tegen. Vanuit het prachtige centrum liep de route in het begin over een erg steil geasfalteerd pad dat later deels overging in een onverhard pad. Feit was wel dat we nog steeds voorbij werden gereden door een sporadische vrachtauto en zelfs gemotororiseerde grasmaaiers. Het tweede deel van de route liep door een buitenwijk van Megeve (La Maz) met prachtige huizen waarbij we voor het laatste deel in een bos terecht kwamen. Het einddoel bleek een omhekt meer met prachtig uitzcht op een indrukwekkende rotswand. In een heerllijk warm zonnetje aten we ijsjes en nestelden we ons in zonnestoelen tot we er genoeg van hadden.

Voor de weg terug kozen we bewust voor een andere route die ons ook terugbracht in het centrum van Megeve. Het was inmiddels eind van de middag en van alle inspanning waren we hongerig. De stap naar het zoeken naar een restaurant was dan ook snel gezet. In het centrum zelf bleek het erg druk en we bedachten ons dat we eerder deze week een pizzeria hadden gezien tegenover de McDonalds waar we waren geweest. Dti bleek een schot in de roos, een klein zaakje dat druk werd bezocht door de locals met aardige eigenaren, Corsicaans bier en bovenal echt heerlijke pizza’s.

Best wel een beetje moe maar heel voldaan reden we de twintig minuten terug naar de camping. Voor morgen wordt er weer mooi weer voorspeld.